Ένας Γερμανός μια φορά στο Σινά είπε σε ένα Βεδουϊνάκι που ήταν πανέξυπνο:
“Εσύ είσαι έξυπνο, μπορείς να μάθης γράμματα”.
“Και μετά;” τον ρωτάει εκείνο.
“Μετά θα γίνης μηχανικός”. “
Και μετά;”
“Μετά θ’ ανοίξης ένα συνεργείο αυτοκινήτων”.
“Και μετά;”
“Μετά θα το μεγαλώσης”.
“Και μετά;”
“Μετά θα πάρης και άλλους να δουλεύουν και θα έχης πολύ προσωπικό”.
“Δηλαδή, του λέει, να έχω έναν πονοκέφαλο, να βάλω άλλον έναν
πονοκέφαλο και μετά να βάλω και έναν άλλον; Δεν είναι καλύτερα τώρα που έχω ήσυχο το κεφάλι μου;”
πονοκέφαλο και μετά να βάλω και έναν άλλον; Δεν είναι καλύτερα τώρα που έχω ήσυχο το κεφάλι μου;”
Ο περισσότερος πονοκέφαλος είναι από αυτές τις σκέψεις, να κάνουμε αυτό, να κάνουμε εκείνο.
Αν ήταν πνευματικές οι σκέψεις, θα ένιωθε κανείς πνευματική παρηγοριά και δεν θα είχε πονοκέφαλο.
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ
ΛΟΓΟΙ Α’ – ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου