Του Αγγέλου Πάκλαρα, Θεολόγου
Πιστεύουμε πως ό,τι γίνεται παρελθόν, δεν σβήνεται και ούτε χάνεται.
Διασώζεται στην μνήμη μας, στην σκέψη μας και ξαναέρχεται στο παρόν, μέ την βοήθεια μίας απλής φωτογραφικής απεικόνισης.
Μία φωτογραφία, χίλιες λέξεις...
Ανασύρει από την λήθη στην θύμηση, σημαντικά γεγονότα της ζωής του κάθε ανθρώπου, προσωπικά, κοινωνικά, ιστορικά και εκκλησιαστικά.
Στις συγκεκριμένες φωτογραφίες αναπολούνται, μνήμες αλησμόνητες της λειτουργικής ζωής του πάνσεπτου, Οικουμενικού μας Πατριαρχείου.
Δέκα φωτογραφίες ίσως ξεχασμένες, αλλά μεγάλης συναισθηματικής και ιστορικής αξίας, αφού απεικονίζονται εξέχοντα πρόσωπα, που διαδραμάτισαν πρωτεύοντα ρόλο, στην πορεία και στην τεθλιμμένη οδό, του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Άλλοι έχουν φύγει από την ζωή, κάποιοι βέβαια νεώτεροι στην ηλικία, υπάρχουν έως σήμερα.
Στην πρώτη φωτογραφία διακρίνεται ο επιβλητικός Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας ο Α', κατά την τέλεση της αναιμάκτου Θείας Ευχαριστίας, ενώπιον της Αγίας Τραπέζης, του Ιερού Βήματος, στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό, του Αγίου Γεωργίου.
Διακρίνονται πίσω του αριστερά, ο Δευτερεύων διάκονος Ιωακείμ, ο μετέπειτα Μητροπολίτης Μελιτινής, Χαλκηδόνος και νυν Γέρων Νικομηδείας και ο Μέγας Αρχιδιάκονος Θεόκλητος, ο μετέπειτα μητροπολίτης Μετρών και Αθύρων.
Απέναντι του Πατριάρχη, δίπλα στο κερίον, ίσταται ο Σάρδεων Μάξιμος και πιό πίσω ο Κολωνίας Γαβριήλ.
Στο πρώτο πλάνο με την πλάτη και τον σκούρο μπλέ σάκκο είναι ο μητροπολίτης Νεοκαισαρείας Χρυσόστομος.
Η φωτογραφία είναι από την Θρονική εορτή του Αγίου Ανδρέα, 30 Νοεμβρίου 1969, τρία έτη προτού φύγει από την ζωή ο Οικ. Πατριάρχης Αθηναγόρας.
Η δεύτερη είναι από την τέλεση του αγιασμού του θεμελίου λίθου, του νέου Πατριαρχικού Μεγάρου, πλησίον του Πατριαρχικού Ναού, που τέλεσε και κατέθεσε ο διάδοχος του Αθηναγόρα, Οικ.Πατριάρχης Δημήτριος ο Α'.
Στην άκρη δεξιά παρίσταται ο τότε Γέρων Αρχιεπίσκοπος Βορείου και Νοτίου Αμερικής Ιάκωβος, δίπλα του ο τότε Υπογραμματέας και διάκονος Μελίτων, νυν μητροπολίτης Φιλαδελφείας και ο διάκονος της σειράς, ο νυν μητροπολίτης Ικονίου Θεόληπτος.
Οι δύο διάκονοι είναι ο δεξιά του Πατριάρχου, ο Μέγας Αρχιδιάκονος Δημήτριος, ο μετέπειτα Σεβαστείας και ο Δευτερεύων διάκονος Ειρηναίος, ο νυν μητροπολίτης Μυριοφύτου και Περιστάσεως.
Αριστερά ο τότε αρχιμανδρίτης και Αρχιγραμματέας της Ι. Συνόδου, μετέπειτα μητροπολίτης Λαοδικείας και νυν, Πριγκηποννήσων Ιάκωβος Έτος, χειμώνας 1987.
Η τρίτη φωτογραφία είναι πάλι από την κατάθεση θεμελίου λίθου από τον Πατριάρχη Δημήτριο.
Στην άκρη δεξιά ο μητροπολίτης Σταυρουπόλεως Μάξιμος, Σχολάρχης της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, και αριστερά ο μητροπολίτης Λύστρων Καλλίνικος.
Η τέταρτη φωτογραφία είναι από την συνεδρίαση της Ι. Συνόδου του Οικ. Πατριαρχείου των ετών 1988-1989.
Στο κέντρο η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης Δημήτριος, ενώ από αριστερά προς τα δεξιά, οι μητροπολίτες Μελιτινής Ιωακείμ, Δέρκων Κωνσταντίνος, ο και νυν Γέρων Νικαίας, Πέργης Ευάγγελος, Πριγκηποννήσων Συμεών, Μύρων Χρυσόστομος, ο μετέπειτα Γέρων Εφέσου, Κολωνίας Γαβριήλ, Ελενουπόλεως Αθανάσιος, νυν Χαλκηδόνος και Φιλαδελφείας Βαρθολομαίος, μετέπειτα Χαλκηδόνος και νυν Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος.
Η πέμτη φωτογραφία είναι από τον καθαγιασμό του Αγίου Μύρου, την Μεγάλη Πέμπτη του έτους 1973.
Διακρίνονται από κάτω προς επάνω οι αρχιερείς, Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου Τίτος, Κολωνίας Γαβριήλ, Πριγκιποννήσων Συμεών, Μύρων Χρυσόστομος, μετέπειτα Γέρων Εφέσου, Σταυρουπόλεως Μάξιμος, Γερμανίας Ειρηναίος, μετέπειτα Κισάμου και Σελίνου, Κώου Ναθαναήλ, ο από Μιλητουπόλεως, Αυστρίας Χρυσόστομος, Τρανουπόλεως Γερμανός και Θυατείρων και Μεγάλης Βρεττανίας Αθηναγόρας.
Η έκτη είναι πάλι από τον ίδιο καθαγιασμό.
Οι πρώτοι διάκονοι από αριστερά ο μετέπειτα Σελευκείας και νυν μητροπολίτης Ίμβρου και Τενέδου Κύριλλος, δεξιά ο μετέπειτα Λαοδικείας και νυν μητροπολίτης Πριγκηποννήσων Ιάκωβος, πίσω και δεξιά του Πατριάρχου, (αριστερά στην φωτογραφία) ο Μέγας Αρχιδιάκονος Θεόκλητος, ο μετέπειτα μητροπολίτης Μετρών και Αθύρων και δίπλα του ο δευτερεύων διάκονος Ιωακείμ, μετέπειτα Μελιτινής, Χαλκηδόνος και νυν Γέρων Νικομηδείας.
Τελευταίος ο Οικουμενικός Πατριάρχης Δημήτριος και δίπλα του, ο τότε επίσκοπος Απολλωνιάδος Κωνσταντίνος, είτα Δέρκων και νυν Γέρων Νικαίας.
Η έβδομη φωτογραφία (η πιο πρόσφατη σχετικά) είναι από το Πατριαρχικό Συλλείτουργο στον Ιερό Ναό Αγίου Απολλιναρίου στην Ραβέννα της Ιταλίας, ο οποίος Ναός λειτούργησε για πρώτη φορά μετά από 12 αιώνες, τον Ιούλιο του 2002.
Η όγδοη φωτογραφία είναι από την πρώτη Μεγάλη Εβδομάδα του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου (Μ. Παρασκευή εσπέρας), στον Πατριαρχικό Ναό, Απρίλιος 1992.
Η έννατη είναι από τον πρώτο καθαγιασμό του Αγίου Μύρου, που τέλεσε ο Οικ. Πατριάρχης Βαρθολομαίος το 1992.
Η τελευταία φωτογραφία, είναι από την πρώτη επίσημη επίσκεψη του Μητροπολίτου των Νέων Χωρών, Ιερισσού Νικοδήμου, στον νεοεκλεγέντα Οικουμενικό Πατριάρχη, στο πατριαρχικό του γραφείο.
Οκτώβριος 1991.
Σε λίγες ημέρες, 22 Οκτωβρίου, η Α.Θ.Παναγιότης, συμπληρώνει συν Θεώ, 26 ευκλεή έτη, από την εκλογή και άνοδο του, στον πρωτόθρονο, Οικουμενικό Πατριαρχικό Θρόνο, Κωνσταντινουπόλεως.
Ο μοναδικός Πατριάρχης και διάδοχος του Αγίου Ανδρέα με την μακροβιότερη πατριαρχεία.
Πολλοί Αρχιερείς, όπως είναι φυσικό με την ατέρμονη ροή του χρόνου, έχουν απέλθει από την στρατευομένη Εκκλησία, λησμονημένοι πλέον...
Κάποιοι από αυτούς ως γέννημα και θρέμμα της Κωνσταντινούπολης έχουν ενταφιαστεί στα ιστορικά ορθόδοξα κοιμητήρια της Πόλης.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, όπως διαβάζουμε, πάντοτε την ημέρα της κοιμήσεως τους, αλλά και όποτε εόρταζαν τα ονομαστήριά τους, τους μνημόνευε και μνημονεύει με συγκίνηση τα ονόματά τους, στα τρισάγια που τελεί προς τιμήν τους.
Ειδικά οι μητροπολίτες που υπηρέτησαν αόκνως και με σεβασμό την Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης και λειτουργούσαν στους ιστορικούς Ναούς της Βασιλεύουσας, έδιναν μαρτυρία Ορθοδόξου ζωής και μαρτυρία της υπάρξεως τους, αγωνιζόμενοι από κοινού με τον εκάστοτε Οικουμενικό Πατριάρχη να κτυπά πάντοτε, η καρδιά του κέντρου της Ορθοδοξίας.
Σεβόμεθα και τιμούμε, όπως οφείλουμε, τον από αιώνων, ιερό Θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που παρά το ιλαρό φως, της ακοιμήτου κανδήλας του, αυτό είναι ικανό να λάμπει, να ακτινοβολεί και να μεταλαμπαδεύει, ανά την οικουμένη, τις φωταυγείς αχτίδες του...στους εγγύς και στους μακράν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου