Ο όσιος Γάλλος

Από τον Συναξαριστή

Ο όσιος πατήρ ημών Γάλλος γεννήθηκε στην Ιρλανδία από γονείς πλούσιους και ευλαβείς, οι οποίοι τον έστειλαν να σπουδάσει στην περίφημη Μονή της Μπάγκορ που ίδρυσε ο όσιος Κόμγκαλλ (10 Μαΐου). 

Ασπάσθηκε με ζήλο την ασκητική ζωή, την προσάγουσα στην αληθή γνώση του Θεού και ήταν μεταξύ των δώδεκα μοναχών, οι οποίοι συνόδευσαν τον άγιο Κολομβανό (23 Νοεμ.) στη Γαλατία.
Ακολουθούσε τον πνευματικό του πατέρα σε όλες τις ιεραποστολικές περιοδείες, συνεργαζόμενος μαζί του στο κήρυγμα και την καταστροφή των ειδώλων.

Όταν, μετά από σκευωρίες της βασίλισσας Βρουγχίλδας, ο Κολομβανός καταδικάσθηκε σε εξορία, ο όσιος Γάλλος, ο όσιος Ευστάθιος (29 Μαρτ.) και άλλοι μοναχοί της μονής του Λουξέιγ βρήκαν καταφύγιο στον βασιλέα της Αυστρασίας. Αργότερα, πήγε και τους βρήκε εκεί ο Κολομβανός και όλοι μαζί ανέπλευσαν τον Ρήνο ποταμό και εισήλθαν στα εδάφη των Ελβετών, στις όχθες της λίμνης της Ζυρίχης, όπου ήλθαν αντιμέτωποι με τους βάρβαρους κατοίκους της περιοχής που θέλησαν να τους σκοτώσουν.

Φθάνοντας στη λίμνη Κωνσταντία, πλησίον του Μπρέγκεντζ, εγκαταστάθηκαν γύρω από ένα παρεκκλήσι αφιερωμένο στην αγία Αυρηλία, το οποίο είχαν καταλάβει οι ειδωλολάτρες και είχαν βάλει εκεί τα ασεβή τους εδωλα. Ο όσιος Γάλλος γνώριζε τη γλώσσα των κατοίκων· με ζήλο κήρυττε το Ευαγγέλιο, γκρέμισε μπροστά στα μάτια τους τα είδωλα κι έριξε τα συντρίμια τους στη λίμνη. Ο χώρος εξαγνίσθηκε έτσι από κάθε χνος της λατρείας των ειδώλων, και αναπτύχθηκε εκεί ο μοναστικός βίος.

Διακόνημα του οσίου Γάλλου ήταν να φτιάχνει δίχτυα και να ψαρεύει, προμηθεύοντας έτσι τροφή στη μοναχική αδελφότητα που όλο και αυξανόταν. Μια μέρα, ο δαίμονας των ορέων κάλεσε σε βοήθεια εναντίον των μοναχών τον δαίμονα της λίμνης Κωνσταντίας, που του αποκρίθηκε φωνάζοντας: «Αυτός ο ξένος με καταπιέζει εντός των υδάτων και καταλύει το κράτος μου. Δεν δύναμαι να τον εξαπατήσω διότι το όνομα του Θεού βρίσκεται συνεχώς στα χείλη του και επειδή συνεχώς φυλάττει τον εαυτό του, ο ξένος αυτός χλευάζει τις παγίδες μας!»

Οι ειδωλολάτρες κατήγγειλαν τους μοναχούς στον φεουδάρχη του τόπου και ο άγιος Κολομβανός αναγκάστηκε να πάρει τους υποτακτικούς του και να περάσει στην Ιταλία (612). Ο όσιος Γάλλος ήταν τότε άρρωστος και δεν μπόρεσε να τους ακολουθήσει· μόλις ανάρρωσε, άρχισε να ψάχνει για νέο ερημητήριο, στο οποίο να εγκαταβιώσει μαζί με μερικούς αδελφούς, διάγοντας ησυχαστικό βίο.

Μία ημέρα εξέβαλε προσευχόμενος το δαιμόνιο από την κόρη του δούκα Γκονζόν, τη Φριδεβούργη, η οποία ήταν αρραβωνιασμένη με τον βασιλέα των Φράγκων Σιγηβέρτο. Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης ο βασιλέας του χάρισε ένα κτήμα στις όχθες της λίμνης Κωνσταντίας. Όταν ήλθε η μέρα των βασιλικών γάμων, η Φριδεβούργη δήλωσε ότι επιθυμούσε να αφιερώσει την παρθενία της στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Ο βασιλέας υποτάχθηκε στη θεία βούληση, ενέδυσε την αρραβωνιαστικιά του με τα βασιλικά ενδύματα και την παρουσίασε στο Άγιο Βήμα λέγοντας: «Ενδεδυμένη με το ένδυμα και στολισμένη με τα στολίδια που σας ετοίμασαν για εμέ, σας δίνω νύμφη στον Χριστό τον Θεό μας!»

Κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης συνέλευσης επισκόπων και ευγενών, στην οποία έλαβε μέρος, του πρότειναν τον επισκοπικό θρόνο. Ο όσιος Γάλλος αρνήθηκε και υπέδειξε τον υποτακτικό του Ιωάννη, παρά το ότι και εκείνος δεν το επιθυμούσε και προσπάθησε μάλιστα να φύγει. Παρευρέθηκε στη χειροτονία του νέου επισκόπου και μετά αποσύρθηκε στην ερημία· ανήγειρε έναν ναό και γύρω του έκτισε δώδεκα κελλιά για τους υποτακτικούς του.

Όταν εκοιμήθη ο όσιος Ευστάθιος, οι μοναχοί του Λουξέιγ έστειλαν μία αντιπροσωπεία τους στον όσιο Γάλλο και του πρότειναν την ηγουμενία της μονής τους. Ο άνθρωπος του Θεού, όμως, αρνήθηκε λέγοντας ότι προτιμούσε να διακονεί μάλλον παρά να διοικεί. Εξακολούθησε να ζει στη μικρή του μοναστική αδελφότητα, χωρίς να παύσει να ψαρεύει και να υπηρετεί ταπεινά τους αδελφούς. Εκοιμήθη ειρηνικά γύρω στο 640, σε ηλικία ενενήντα εννέα ετών (η μνήμη του 16 Οκτ.).

Η Μονή του Αγίου Γάλλου κατέστη στη συνέχεια ένα από τα σημαντικότερα κέντρα ακτινοβολίας της κολομβάνειας παραδόσεως και φημιζόταν όχι μόνο για το πνευματικό ήθος των μοναχών της αλλά και για την πλούσια βιβλιοθήκη της και τα εργαστήρια των αντιγραφέων.

Από το βιβλίο: Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου. Τόμος δεύτερος, Οκτώβριος, 16. Εκδόσεις Ορμύλια.

Πηγή