ΚΥΡΙΑΚΗ Δ´ ΛΟΥΚΑ: Ο Κύριος σπέρνει στις ψυχές μας τον λόγο Του και περιμένει από εμάς καρπούς αγαθούς

Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων

(Λουκ. 8.5-15)

«Τό δέ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καί ἀγαθῇ ἀκούσαντες τόν λόγον τοῦ Θεοῦ κα­τέ­χουσιν καί καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ».

Κυριακή τοῦ Σπορέως ἡ σημερινή Κυριακή, ἀδελφοί μου, καί ὁ Χρι­στός ἐμφανίζεται στήν εὐαγ­γελική περικοπή πού ἀκούσαμε νά πα­ρο­μοιάζει τόν λόγο του μέ σπόρο, τόν ἑαυτό του μέ τόν σπορέα πού σπέρ­νει τόν σπόρο καί τούς ἀν­θρώπους μέ τή γῆ πού δέχεται τόν σπόρο τοῦ θείου λόγου του.

Καί ὅπως ὁ σπόρος πού πέφτει στή γῆ, ἀνάλογα μέ τήν ποι­ό­τητα τοῦ ἐδάφους της καί τίς συν­θῆκες πού ἐπικρατοῦν, ἄλλοτε δί­νει πολύ καρπό καί ἄλλοτε κα­ταστρέφεται, σαπίζει, συμ­πνί­­­γε­ται ἀπό τά παράσιτα καί τά ἀγκάθια καί χάνεται, ἔτσι καί ὁ σπόρος τοῦ Θεοῦ, αὐτόν τόν σπόρο τοῦ Θεοῦ δε­χό­μαστε καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, στίς ψυχές μας. Αὐτόν τόν σπόρο πού εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, τόν ὁποῖο σπέρνει ἡ Ἐκκλησία μας ἀφειδῶς σέ ὅλες τίς εὐκαιρίες, τίς λατρευτικές καί τίς πνευ­ματικές, πού μᾶς προσφέ­ρει. Αὐτός ὁ λόγος πού σπέρνεται στίς ψυ­χές μας καί μέσα ἀπό ἀγνώσματα εὐ­σεβῆ καί πνευματικά πού ἀνα­λύ­ουν καί ἑρ­μηνεύουν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς μεταφέρουν τόν λόγο καί τίς ἐμπειρίες τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλη­σί­ας μας, πού μᾶς κά­νουν γνωστό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ποιά εἶναι ἡ δική μας στάση; Ποι­οί εἶναι οἱ καρποί πού παράγει ὁ σπό­ρος τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ στίς δι­κές μας ψυχές; Ἐξετάζουμε, ἀλή­θεια, τόν ἑαυτό μας, ἀδελφοί μου; Ἐλέγχουμε τά ἀποτελέσματα τῆς θείας σπορᾶς μέσα μας; Προ­βλημα­τιζόμαστε μήπως δέν καρπο­φο­ρεῖ ἱκανοποιητικά στήν ψυχή μας ὁ λό­γος τοῦ Θεοῦ καί ποιά εἶναι ἡ αἰ­τία αὐτῆς τῆς καταστάσεως; Ἤ μή­πως ἀδιαφοροῦμε καί ἀσχολού­μα­στε μό­­­­νο μέ τίς καθημερινές καί γήινες ἀσχολίες μας καί ὑποτιμοῦ­με τήν ἀναγκαιότητα τῆς πνευμα­τι­κῆς καρ­­­ποφορίας;

Ἄν μέχρι σήμερα δέν ἔχουμε προ­βληματισθεῖ ἐπάνω σ᾽ αὐτό τό θέμα, εἶναι ἀνάγκη νά τό κάνουμε, ἀδελ­φοί μου, γιατί ὁ Θεός δέν σπέρνει τόν σπόρο του μάταια, ἀλλά περιμέ­νει ἀπό ἐμᾶς καρπούς ἀγαθούς.

Γι᾽ αὐτό καί σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, θέλοντας νά μᾶς δώσει ἕνα ἁπτό παράδειγμα αὐτῶν πού «ἐν καρ­­δίᾳ καλῇ καί ἀγαθῇ ἀκούσαντες τόν λόγον τοῦ Θεοῦ κα­τέ­χουσιν καί καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ», προ­βάλ­λει καί τιμᾶ τούς θεοφόρους Πα­τέρες τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συ­νό­δου, τῆς Συνό­δου πού συνῆλθε τό ἔτος 787 στή Νί­καια τῆς Βιθυνίας καί δογμάτισε ὑπέρ τῆς τιμῆς καί τῆς λατρευτικῆς προσκυνήσεως τῶν ἱερῶν εἰκόνων.

Οἱ ἅγιοι καί θεοφόροι Πα­τέ­ρες ἦταν αὐτοί πού ὄχι μόνο δέχθη­καν στήν ψυχή τους τόν σπόρο τοῦ κα­λοῦ σπο­ρέως Χριστοῦ καί ὡς γῆ κα­λή καί ἀγαθή «ἐποίησαν καρπόν ἑκαταντοπλασίονα», ἀλλά ἔγιναν καί οἱ ἴδιοι σπορεῖς τοῦ θείου λό­γου, ἔγιναν σπορεῖς τῆς ἀληθείας καί τῶν δογμάτων τῆς πίστεως καί τῆς εὐσεβείας καί ἔσπειραν αὐτόν τόν σπόρο στίς ψυχές τῶν πιστῶν ὅλων τῶν ἐποχῶν καί ἀγωνίσθη­καν, ὥστε αὐτός ὁ σπόρος νά βλα­στήσει καί νά ἀποδώσει τούς καρ­πούς του στήν Ἐκκλησία τοῦ Χρι­στοῦ.

Ὁ δικός τους σπόρος, πού εἶναι σπό­ρος τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι σπόρος τοῦ εὐαγγελίου, πέφτει καί σήμερα στίς ψυχές μας, πέφτει μέ τήν ἐλ­πίδα καί τήν προσδοκία ὅτι δέν θά γί­νει τροφή τῶν πετεινῶν τοῦ οὐ­ρα­νοῦ, δέν θά συμπνιγεῖ ἀπό τά ἀγκά­θια, ἀλλά θά καρποφορήσει, δί­δοντας στόν κόσμο καί στήν Ἐκ­κλησία τούς καρπούς τῶν καλῶν μας ἔργων, τούς καρπούς τῶν ἀρε­τῶν.

Καί ἔχουμε ἀνάγκη, ἀδελφοί μου, τούς καρπούς τῶν καλῶν ἔργων καί τῶν ἀρετῶν. Ἔχουμε ἀνάγκη καί ὡς ἄτομα καί ὡς Ἐκκλησία καί ὡς κοινωνία νά μή ζοῦμε σέ ἕνα χέρσο καί ἄγονο περιβάλλον. Νά μήν περιφέρουμε μιά ψυχή χορτα­ρι­α­σμένη, πού δέν ἔχει νά προσ­φέ­ρει τίποτε οὔτε στόν Θεό οὔτε στόν ἑαυτό της οὔτε στόν ἄνθρωπο.

Στίς ἡμέρες μας οἱ ἐπι­στήμονες κρούουν, ἀδελφοί μου, τόν κώδω­να τοῦ κινδύνου γιά τήν ἐρημοποί­η­ση τοῦ πλανήτη μας, γιά τήν ἐρη­μο­ποίηση τῆς γῆς ἐξαιτίας τῆς ὑπερ­θερμάνσεως τῆς ἀτμόσφαιρας καί τοῦ φαινομένου τοῦ θερμοκη­πίου. Καί ὁ κίνδυνος αὐτός εἶναι, ἀναμ­φισβήτητα, μεγάλος.

Μεγαλύτερος ὅμως ἀπό αὐτόν εἶναι ὁ κίνδυνος τῆς πνευματικῆς ἐρη­μοποιήσεως, τῆς ἐρημοποιή­σε­ως τῶν ψυχῶν μας. Καί αὐτόν εἶναι ἀνάγκη νά ἀποτρέψουμε μέ κάθε τρόπο, καλλιεργώντας ἐν ὑπομονῇ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ μέσα μας.

Πηγή