Κατά το τρίτο μου οδοιπορικό στο Άγιον Όρος, τον Οκτώβριο του 2015, περπάτησα μόνος. Τις δυο προηγούμενες φορές, συνοδευόμουν από ένα στέλεχος της ασφαλείας μου. Αλλά για την τελευταία μου επίσκεψη, όλοι συμφώνησαν ότι δεν ήταν απαραίτητη η συνοδεία.
Ήμουν ελεύθερος να αγκαλιάσω την ερημιά και τη σιωπή.
Το να περπατάει κανείς μόνος του είναι πάντα μια έντονη εμπειρία - ακόμα εντονό-τερη, όταν πρόκειται για προσκυνηματικό οδοιπορικό.
Εκείνη τη φορά είχα ανεβεί στον Άθωνα οδηγημένος από βαθιά ανάγκη να προσευχηθώ για κάτι πολύ σημαντικό για μένα. Και ήθελα όχι μόνο να προσευχηθώ καθ’ οδόν, αλλά και να ζητήσω τις πρεσβείες της Παναγίας της Πορταΐτισσας.
Ο όρθρος στην Ι.Μ. Αγίου Παύλου και η Θεία Λειτουργία στην Ι.Μ. Ιβήρων ήταν θαυμάσιες εμπειρίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου