Θεσσαλονίκη 19 Ιουνίου 2016
Της Πεντηκοστής
Άγιέ μου Ραφαήλ ήρθε η ευλογημένη ώρα να ομολογήσω και εγώ με τη σειρά μου, όπως τόσοι άλλοι άνθρωποι, ότι είσαι ζωντανός και μας ακούς όταν προσευχόμαστε. Αδελφοί μου, θα σας περιγράψω το θαύμα που έζησα.
Το 1998 ήταν η χρονιά που έδωσα πανελλαδικές εξετάσεις και πέρασα στα ΤΕΙ της Θεσσαλονίκης. 3 μήνες μετά έγινα δεκτή στη φοιτητική εστία των ΤΕΙ. Ο κανονισμός της εστίας ήταν οι φοιτητές / -τριες να διαμένουν δυό μαζί σε ένα υπνοδωμάτιο, με μπάνιο.
Έτσι και έγινε. Η συγκάτοικός μου, είχα την ευλογία, να πιστεύει πολύ στον Άγιο Ραφαήλ και στον Ταξιάρχη Μιχαήλ. Εγώ μέχρι τότε δεν γνώριζα τίποτα για τον Άγιο Ραφαήλ.
Ξεκινήσαμε μαζί να στέλνουμε γράμματα στην Ηγουμένη Ευγενία Κλειδαρά κι’ εκείνη μας έστελνε βιβλία με τα θαύματα των Αγίων. Το σημαντικότερο όμως ήταν ότι κάθε Τρίτη απόγευμα πηγαίναμε στην Παράκληση των Αγίων στο ναό Τους, στα Μετέωρα Θεσσαλονίκης.
Πέρασε έτσι ένας χρόνος και τον χειμώνα του 1999 η μητέρα μου είχε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα στην σπονδυλική στήλη (αυχένας + μέση) και περιμέναμε τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Γι’ αυτό και για άλλους λόγους εγώ ήμουν πολύ πεσμένη και αγχωμένη και παρακαλούσα τον Άγιο Ραφαήλ να μας βοηθήσει.
Την εβδομάδα που περιμέναμε τα αποτελέσματα των εξετάσεων έγινε το θαύμα, που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Επιστρέφω ένα μεσημέρι από τα ΤΕΙ στο δωμάτιό μου και μόλις είχε φτάσει η συγκάτοικός μου. Συνεννοούμαστε να πάμε στη Λέσχη για φαγητό όπως κάθε μέρα κι’ εκείνη μπαίνει για λίγα λεπτά στο μπάνιο.
Εγώ, ξαπλώνω στο κρεβάτι μου, πρόχειρα, χωρίς να βάλω τα πόδια μου επάνω και χωρίς να βγάλω τα παπούτσια μου. Τότε είναι σαν να αποκοιμάμαι και να μεταφέρομαι κάπου αλλού – σημειωταίον, δεν κοιμόμουν –.
Βλέπω, λοιπόν, ότι είμαι σε ένα βουνό η λόφο με χαμηλή βλάστηση – λίγο γρασίδι με διάσπαρτες λευκές μαργαρίτες. Εγώ καθόμουν κάτω στα χόρτα σκυφτή και λυπημένη.
Είχε απέραντη ησυχία και ξαφνικά ακούω κάποιος να με πλησιάζει απαλά. Γυρίζω στα δεξιά μου να δω και τι να δω!
Ο Άγιος Ραφαήλ ολοζώντανος, με μαύρα ράσα σαν καλόγηρος να βγαίνει, να ξεπροβάλλει πίσω από μία τεράστια πέτρα ψηλότερη από εκείνον λίγο, κι’ έρχεται από τα δεξιά προς το μέρος μου μ’ ένα γαλήνιο, αλλά σοβαρό ύφος και κρατάει στα χέρια του ολόλευκα χαρτιά, σαν αυτά που γράφουν οι γιατροί τα πορίσματα στις μαγνητικές και αξονικές τομογραφίες.
Τα χαρτιά αυτά με πλησίασε, μου τα έδειξε ότι είναι καθαρά, δεν γράφουν τίποτε και ξαναχάθηκε πίσω απ’ την πέτρα. Εκείνη τη στιγμή, η συγκάτοικός μου βγήκε από το μπάνιο κι’ εγώ ανοίγω τα μάτια μου και δεν ξέρω τι μου ’χει συμβεί και τι σημαίνει όλο αυτό.
Της εξηγώ τι είδα και τι έζησα και συμφωνούμε ότι ο Άγιος κάτι καλό ήθελε να πει. Και, ω του θαύματος, πράγματι τα αποτελέσματα της μητέρας μου βγήκαν καθαρά και για πολλά χρόνια γλίτωσε το χειρουργείο.
Εγώ, αν και για πολύ καιρό είχα «κολλήσει» με αυτή την πέτρα και γιατί μου φανερώθηκε σε αυτό το σημείο, και που είναι αυτό, αν υπάρχει κ.λ.π. Ωστόσο, επειδή τότε το ίντερνετ ήταν ακόμη περιορισμένο, ούτε καν κινητό είχα, δεν βρήκα κάπου κάποιο στοιχείο, πέρα από το μοναστήρι της Μυτιλήνης, κι’ έτσι για πολλά χρόνια το άφησα.
Το 2013 κι’ ενώ είχαν μεσολαβήσει πολλά και στη δική μου ζωή, πηγαίνω με 3 φίλες μου στην Μυτιλήνη να προσκυνήσουμε την χάρη των Αγίων. Όταν φτάσαμε στο μοναστήρι, κι’ ενώ είχα απέραντη χαρά που είχε έρθει η ώρα να δω από κοντά που μαρτύρησαν οι Άγιοί μας, ξαφνικά ενίωσα ένα ανεξήγητο κενό, σαν να μην ήταν εκεί το σημείο που είχα ονειρευτεί, πολύ παράξενο συναίσθημα, σαν να μην ευχαριστήθηκα, ένιωθα μεγάλο βάρος γι’ αυτό και δεν το είπα τότε σε κανέναν.
Είχαν περάσει και 14 χρόνια, σκέφτηκα, και ίσως είναι λογικό. Κι’ έτσι το έκλεισα το θέμα αυτό. Μόνο που δεν είχε κλείσει για τον Άγιο Ραφαήλ. Πριν τρεις περίπου μήνες ήμουν στο σπίτι μου και διάβαζα κάτι χριστιανικό στο διαδίκτυο. Από κάτω μου εμφάνισε «Νέο θαύμα του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι».
Πρώτη φορά άκουγα αυτό το μέρος. ∆ιαβάζω το θαύμα που περιέγραφε μία κυρία και βρίσκω τόσα κοινά σημεία με τη δική μου ιστορία που αμέσως πληκτρολογώ στο google το μοναστήρι και τότε αμέσως φανερώνεται η αλήθεια. Αυτό ήταν μία «Αποκάλυψη» του Θεού στην αμαρτωλή Του δούλη. Ήταν όλα όπως τα είχα ζήσει τότε, πριν από 17 ολόκληρα χρόνια. Και τότε λύθηκε το μυστήριο με την πέτρα.
Ο Άγιος Ραφαήλ για κάποιο λόγο που μόνο Εκείνος γνωρίζει μου αποκάλυψε την ύπαρξη του συγκεκριμένου μοναστηριού, απλά εγώ το έμαθα 17 χρόνια μετά και ∆οξάζω Σε Θεέ μου γι’ αυτό. ∆εν χάσαμε καιρό με το σύζυγό μου 1 μήνα μετά, την 25η Μαρτίου, του Ευαγγελισμού, πήγαμε να προσκυνήσουμε την χάρη Του.
Από κοντά, δεν μπορώ να σας περιγράψω, μόλις μπήκα στην αυλή και είδα το μέρος, και μετά στο ναό, την πέτρα, κυριολεκτικά τρελάθηκα. Από χαρά, από ευγνωμοσύνη, από αγάπη, όλα τα καλά συναισθήματα, με πλημμύρισαν.
Πρόσφατα βαφτίσαμε και ένα αγοράκι και το ονομάσαμε Ραφαήλ, για να γιορτάζει μαζί με τους αγαπημένους μας Αγίους και να Τους έχει προστάτες σε όλη του τη ζωή. Το ξέρω ότι σας κούρασα αδελφοί μου, και να με συγχωρείτε, αλλά είναι χρέος μου να ομολογήσω την Αλήθεια του Χριστού μας που όλοι οι Άγιοι γνώριζαν και προσπαθούν μετά των πρεσβειών Τους να τη μάθουμε κι’ Εμείς.
Εύχομαι οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη να σκεπάζουν το μοναστήρι στο Άνω Σούλι και όλους εμάς με την χάρη Τους και να προοδεύουμε όλοι στην πνευματική ζωή σε αυτά τα δύσκολα χρόνια που ζούμε.
Άγιέ μου Ραφαήλ ήρθε η ευλογημένη ώρα να ομολογήσω και εγώ με τη σειρά μου, όπως τόσοι άλλοι άνθρωποι, ότι είσαι ζωντανός και μας ακούς όταν προσευχόμαστε. Αδελφοί μου, θα σας περιγράψω το θαύμα που έζησα.
Έτσι και έγινε. Η συγκάτοικός μου, είχα την ευλογία, να πιστεύει πολύ στον Άγιο Ραφαήλ και στον Ταξιάρχη Μιχαήλ. Εγώ μέχρι τότε δεν γνώριζα τίποτα για τον Άγιο Ραφαήλ.
Ξεκινήσαμε μαζί να στέλνουμε γράμματα στην Ηγουμένη Ευγενία Κλειδαρά κι’ εκείνη μας έστελνε βιβλία με τα θαύματα των Αγίων. Το σημαντικότερο όμως ήταν ότι κάθε Τρίτη απόγευμα πηγαίναμε στην Παράκληση των Αγίων στο ναό Τους, στα Μετέωρα Θεσσαλονίκης.
Πέρασε έτσι ένας χρόνος και τον χειμώνα του 1999 η μητέρα μου είχε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα στην σπονδυλική στήλη (αυχένας + μέση) και περιμέναμε τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Γι’ αυτό και για άλλους λόγους εγώ ήμουν πολύ πεσμένη και αγχωμένη και παρακαλούσα τον Άγιο Ραφαήλ να μας βοηθήσει.
Την εβδομάδα που περιμέναμε τα αποτελέσματα των εξετάσεων έγινε το θαύμα, που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Επιστρέφω ένα μεσημέρι από τα ΤΕΙ στο δωμάτιό μου και μόλις είχε φτάσει η συγκάτοικός μου. Συνεννοούμαστε να πάμε στη Λέσχη για φαγητό όπως κάθε μέρα κι’ εκείνη μπαίνει για λίγα λεπτά στο μπάνιο.
Εγώ, ξαπλώνω στο κρεβάτι μου, πρόχειρα, χωρίς να βάλω τα πόδια μου επάνω και χωρίς να βγάλω τα παπούτσια μου. Τότε είναι σαν να αποκοιμάμαι και να μεταφέρομαι κάπου αλλού – σημειωταίον, δεν κοιμόμουν –.
Βλέπω, λοιπόν, ότι είμαι σε ένα βουνό η λόφο με χαμηλή βλάστηση – λίγο γρασίδι με διάσπαρτες λευκές μαργαρίτες. Εγώ καθόμουν κάτω στα χόρτα σκυφτή και λυπημένη.
Είχε απέραντη ησυχία και ξαφνικά ακούω κάποιος να με πλησιάζει απαλά. Γυρίζω στα δεξιά μου να δω και τι να δω!
Ο Άγιος Ραφαήλ ολοζώντανος, με μαύρα ράσα σαν καλόγηρος να βγαίνει, να ξεπροβάλλει πίσω από μία τεράστια πέτρα ψηλότερη από εκείνον λίγο, κι’ έρχεται από τα δεξιά προς το μέρος μου μ’ ένα γαλήνιο, αλλά σοβαρό ύφος και κρατάει στα χέρια του ολόλευκα χαρτιά, σαν αυτά που γράφουν οι γιατροί τα πορίσματα στις μαγνητικές και αξονικές τομογραφίες.
Τα χαρτιά αυτά με πλησίασε, μου τα έδειξε ότι είναι καθαρά, δεν γράφουν τίποτε και ξαναχάθηκε πίσω απ’ την πέτρα. Εκείνη τη στιγμή, η συγκάτοικός μου βγήκε από το μπάνιο κι’ εγώ ανοίγω τα μάτια μου και δεν ξέρω τι μου ’χει συμβεί και τι σημαίνει όλο αυτό.
Της εξηγώ τι είδα και τι έζησα και συμφωνούμε ότι ο Άγιος κάτι καλό ήθελε να πει. Και, ω του θαύματος, πράγματι τα αποτελέσματα της μητέρας μου βγήκαν καθαρά και για πολλά χρόνια γλίτωσε το χειρουργείο.
Εγώ, αν και για πολύ καιρό είχα «κολλήσει» με αυτή την πέτρα και γιατί μου φανερώθηκε σε αυτό το σημείο, και που είναι αυτό, αν υπάρχει κ.λ.π. Ωστόσο, επειδή τότε το ίντερνετ ήταν ακόμη περιορισμένο, ούτε καν κινητό είχα, δεν βρήκα κάπου κάποιο στοιχείο, πέρα από το μοναστήρι της Μυτιλήνης, κι’ έτσι για πολλά χρόνια το άφησα.
Το 2013 κι’ ενώ είχαν μεσολαβήσει πολλά και στη δική μου ζωή, πηγαίνω με 3 φίλες μου στην Μυτιλήνη να προσκυνήσουμε την χάρη των Αγίων. Όταν φτάσαμε στο μοναστήρι, κι’ ενώ είχα απέραντη χαρά που είχε έρθει η ώρα να δω από κοντά που μαρτύρησαν οι Άγιοί μας, ξαφνικά ενίωσα ένα ανεξήγητο κενό, σαν να μην ήταν εκεί το σημείο που είχα ονειρευτεί, πολύ παράξενο συναίσθημα, σαν να μην ευχαριστήθηκα, ένιωθα μεγάλο βάρος γι’ αυτό και δεν το είπα τότε σε κανέναν.
Είχαν περάσει και 14 χρόνια, σκέφτηκα, και ίσως είναι λογικό. Κι’ έτσι το έκλεισα το θέμα αυτό. Μόνο που δεν είχε κλείσει για τον Άγιο Ραφαήλ. Πριν τρεις περίπου μήνες ήμουν στο σπίτι μου και διάβαζα κάτι χριστιανικό στο διαδίκτυο. Από κάτω μου εμφάνισε «Νέο θαύμα του Αγίου Ραφαήλ στο Άνω Σούλι».
Πρώτη φορά άκουγα αυτό το μέρος. ∆ιαβάζω το θαύμα που περιέγραφε μία κυρία και βρίσκω τόσα κοινά σημεία με τη δική μου ιστορία που αμέσως πληκτρολογώ στο google το μοναστήρι και τότε αμέσως φανερώνεται η αλήθεια. Αυτό ήταν μία «Αποκάλυψη» του Θεού στην αμαρτωλή Του δούλη. Ήταν όλα όπως τα είχα ζήσει τότε, πριν από 17 ολόκληρα χρόνια. Και τότε λύθηκε το μυστήριο με την πέτρα.
Ο Άγιος Ραφαήλ για κάποιο λόγο που μόνο Εκείνος γνωρίζει μου αποκάλυψε την ύπαρξη του συγκεκριμένου μοναστηριού, απλά εγώ το έμαθα 17 χρόνια μετά και ∆οξάζω Σε Θεέ μου γι’ αυτό. ∆εν χάσαμε καιρό με το σύζυγό μου 1 μήνα μετά, την 25η Μαρτίου, του Ευαγγελισμού, πήγαμε να προσκυνήσουμε την χάρη Του.
Από κοντά, δεν μπορώ να σας περιγράψω, μόλις μπήκα στην αυλή και είδα το μέρος, και μετά στο ναό, την πέτρα, κυριολεκτικά τρελάθηκα. Από χαρά, από ευγνωμοσύνη, από αγάπη, όλα τα καλά συναισθήματα, με πλημμύρισαν.
Πρόσφατα βαφτίσαμε και ένα αγοράκι και το ονομάσαμε Ραφαήλ, για να γιορτάζει μαζί με τους αγαπημένους μας Αγίους και να Τους έχει προστάτες σε όλη του τη ζωή. Το ξέρω ότι σας κούρασα αδελφοί μου, και να με συγχωρείτε, αλλά είναι χρέος μου να ομολογήσω την Αλήθεια του Χριστού μας που όλοι οι Άγιοι γνώριζαν και προσπαθούν μετά των πρεσβειών Τους να τη μάθουμε κι’ Εμείς.
Εύχομαι οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη να σκεπάζουν το μοναστήρι στο Άνω Σούλι και όλους εμάς με την χάρη Τους και να προοδεύουμε όλοι στην πνευματική ζωή σε αυτά τα δύσκολα χρόνια που ζούμε.
Με αγάπη Χριστού,
Ε.Λ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου