Μεγαλυνάρια ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΥΠΑΚΟΗΣ (τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἁγίου Ἰωάννου Θεολόγου Πάτμου)

Χαίροις, Θεοτόκε Ὑπακοή, εὐσεβῶν χορείαις ἡ δεικνύουσα τήν ὁδόν, ψυχοτρόφου ὄντως ὑπακοῆς τοῖς νόμοις τοῖς σωστικοῖς, Κυρίου τοῦ θείου τόκου Σου.

Ἴσθι παραστάτης καί βοηθός, ἐν τοῦ βίου ζάλαις, τῶν σπευδόντων Σῇ ἀρωγῇ καί ἐξαιτουμένων τάς θείας Σου πρεσβείας, Ὑπακοή Παρθένε, πρός τόν Θεάνθρωπον.

Τήν σεπτήν μορφήν Σου, Ὑπακοή, πόθῳ προσκυνοῦντες ἀνακράζομεν εὐλαβῶς· Μῆτερ τοῦ Ὑψίστου, ἡμῶν Σοῦ δεομένων, ἐπάκουσον καί σῶσον βλάβης Σούς πρόσφυγας.

Ἄναψόν μοι λύχνον ὑπακοῆς, ταπεινοφροσύνης καί χρηστότητος τῷ πιστῶς, σπεύδοντι μορφήν Σου τήν θείαν προσκυνῆσαι, Ὑπακοή Παρθένε, Θεογεννήτρια.

Ἡ Εἰκών τῆς Παναγίας Ὑπακοῆς φυλάσσεται εἰς τήν Ἱεράν Μονήν ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου Πάτμου. Τά Μεγαλυνάρια εἶναι ποιήματα τοῦ Δρ. Χαραλάμπους Μπούσια, ἐκ τοῦ πρός Αὐτήν Παρακλητικοῦ Κανόνος (2004).