Περί αναστημένου σώματος: Θα υπάρχει διαφορά ανάμεσα στους απλούς χριστιανούς και στους αγίους;

Ἡ ἀνάσταση θά εἶναι γιά ΟΛΟΥΣ ἡ ἴδια. Ὄχι μόνο γιά τούς πιστούς, ἀλλά καί γιά ὅσους δέν ἀποδέχτηκαν τό λυτρωτικό μήνυμα τοῦ Χριστοῦ. Ὅλοι θά λάβουν ἄφθαρτο σῶμα (ὄχι ἄυλο. Τό ἀναστημένο σῶμα θά εἶναι ὅπως αὐτό πού εἶχε ὁ Κύριος μετά τήν ἀνάσταση). 

Τό γενικότερο θέμα, ὅπως τίθεται, ἐπανέρχεται σέ διάφορα σημεῖα τῆς Καινῆς Διαθήκης. Σύμφωνα μέ τήν ἀποστολική διδασκαλία, τήν ὁποία ἀσφαλῶς ἀκολουθοῦν οἱ πατέρες, ἡ ἀνάσταση θάγίνει ἀστραπιαία. 

Τήν ἴδια στιγμή τό σῶμα τῶν ἐν ζωῆ πιστῶν θά μεταβληθεῖ. Πουθενά δέ γίνεται διάκριση ἀνάμεσα στούς «ἁπλούς Χριστιανούς» καί στούς «ἁγίους». (Ἐξάλλου στή γλώσσα τῆς Καινῆς Διαθήκης ὅλοι οἱ βαπτισμένοι πιστοί ὀνομάζονται «ἅγιοι», γιατί μέ τό βάπτισμά τούς εἶναι ἀφιερωμένοι στό Θεό. Αὐτή εἶναι ἡ σημασία τοῦ ἐπιθέτου «ἅγιος»). 

Ἡ ἀνάσταση παρουσιάζεται ὡς γεγονός πού ἀφορᾶ ὅλη τήν Ἐκκλησία, τούς πιστούς στή γῆ ἀλλά καί τούς κεκοιμημένους ἁγίους. (βλ. σχετικά Α΄ Κορ 15,47-58· Α΄ Θεσ 4,15-17· Ἑβρ 11,32-40· Ἀπ 6,9-11) 

Μέχρι τή στιγμή τῆς ἀνάστασης, οἱ κεκοιμημένοι –και φυσικά καί οἱ ἅγιοι- προγεύονται τή μέλλουσα κατάσταση, ἐνῶ τό σῶμα τους περιμένει κι αὐτό τήν κοινή ἀνάσταση. Δέ βρίσκονται δηλαδή στόν παράδεισο, ἀλλά τόν περιμένουν, καί ἐξ αἰτίας αὐτῆς τῆς βεβαιότητας τόν ζοῦν ἤδη ἀπό τήν παρούσα ζωή. 

(Αὐτή ἡ βεβαιότητα τῆς ἐν Χριστῶ ζωῆς ὀνομάζεται ἀπό τόν ἀπόστολο Παύλο «ἀρραβώνας». Βλ. χαρακτηριστικά τα Β΄ Κορ 1,20-22. 5,4-10· Ἐφ 1,12-14) 

Στήν Ἀποκάλυψη παρουσιάζονται νά δοξολογοῦν τό Θεό γύρω ἀπό τό θρόνο του (Ἀπ 7,13-17). Ἐπίσης, προσεύχονται γιά τούς πιστούς τῆς γῆς, παρακολουθοῦν τόν πνευματικό τους ἀγώνα καί τούς συμπαραστέκονται μέ ὅποιον τρόπο τούς ἐπιτρέψει ὁ Θεός (βλ. π.χ. στήν Παλαιά Διαθήκη Β΄ Βασ. 2,12-15).

Σχετικά μέ τήν κατάσταση τῆς ἀναμονῆς τῆς μέλλουσας κατάστασης καί τῆς πρόγευσής της, ὁ ἁγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος παραθέτει ἕνα χαρακτηριστικό παράδειγμα ἀπό τήν καθημερινότητα τῆς ἐποχῆς του: 

Ἡ θριαμβευτική ἐπιστροφή ἑνός βασιλιά, πού γυρνᾶ νικητής ἀπό τή μάχη, προκαλεῖ τή χαρά ἐκείνων πού στό διάστημα τῆς ἀπουσίας του διακρίθηκαν σέ σπουδαία ἔργα γιά τή χώρα καί μέ ἀνυπόμονη χαρά περιμένουν καί τήν ἐπίσημη βράβευσή τους. 

Ἀντίθετα, ὅσοι τελοῦν ὑπό κράτηση γιά ἐγκληματικές πράξεις καταλαμβάνονται ἀπό ἀνυπόφορη λύπη, παρότι δέν ἔχουν ἀκόμη καταδικαστεῖ ἐπισήμως.

Για τις “Ορθόδοξες Απαντήσεις” , Σοφία Χασιώτη, θεολόγος.