π. Βαρνάβας Γιάγκου
Η πρώτη σκέψη κυρίως προέρχεται από τον επιπόλαιο εαυτό μας, που θέλει πράγματα αρνητικά, λειτουργεί με εγωισμό, έχει επιθυμίες οι οποίες δεν υπηρετούν την αγάπη. Τι είναι η πρώτη σκέψη;
Είναι η προβολή του εγωισμού μας. Σκέψη αυτοδικαίωσης, θέλησης, αντίδρασης, ταραχής. Τσακώνομαι με τον άντρα μου, την γυναίκα μου τον γείτονα, τον συνάδελφο, τον αδερφό. Αυτές είναι αντιδράσεις του επιπόλαιου εαυτού μας.
Μέσα μας όμως υπάρχει και ο πραγματικός μας εαυτός. Πρέπει όμως να βάλουμε δεύτερη σκέψη.
Μέσα μας όμως υπάρχει και ο πραγματικός μας εαυτός. Πρέπει όμως να βάλουμε δεύτερη σκέψη.
Κι εκεί τίθεται ένα ερώτημα, τελικά, τι θέλουμε από τον εαυτό μας; Ποια επιλογή ζωής κάνουμε; Τι θέλω πραγματικά; Να με δικαιώνουν, να με υπηρετούν οι άνθρωποι ή να έρθω σε διχόνοια με το επιπόλαιο εαυτό μου, για να βγει στην επιφάνεια ο πραγματικός, που έχει αγάπη, συγχώρηση, που δε μετρά την αδικία ή την προσβολή που μου έκανε ο άλλος. Γι αυτό είναι ανάγκη, όταν δούμε μέσα μας μια σκέψη, μια γνώμη μια παρώθηση, αμέσως να διχαστούμε και να πούμε όχι στον εαυτό μας.
Για παράδειγμα, γίνεται κάτι, σε τσαντίζει ο άντρα σου, γιατί να μείνεις σ΄αυτό; Bάλε δεύτερη σκέψη. Ανέλυσε το μέσα σου. Είναι η πρώτη σου αντίδραση σωστή; Γιατί αντέδρασες έτσι; Και να αποφασίσουμε τότε, που θέλουμε να κατευθύνουμε την καρδιά μας, τι να έχει η καρδιά μας; Αυτός είναι ο αγώνας μας. Για να έρθει η δεύτερη σκέψη όμως χρειάζεται ένα κίνητρο. Το κίνητρο δεν είναι να γίνουμε καλοί σύντροφοι, ή καλοί φίλοι ή καλοί άνθρωποι, Το κίνητρο είναι να γίνει το θέλημα του Θεού, να κατοικίσει ο Χριστός στη καρδιά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου