Σήμερα, 1η Οκτωβρίου, η Εκκλησία εορτάζει την αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου, που μετατίθεται στις 28 Οκτωβρίου, και συνεορτάζεται με την Εθνική επέτειο.
Τιμούμε επίσης τον Απόστολο Ανανία, ο οποίος είναι γνωστός από τη
θαυμαστή παρουσία του Κυρίου στον Απόστολο Παύλο στη Δαμασκό, και μαρτύρησε επί ηγεμόνα Λουκιανού, τον όσιο Γρηγόριο τον Δομέστικο, καθώς και δύο μεγάλους υμνογράφους: το Ρωμανό το Μελωδό και τον Ιωάννη Κουκουζέλη.
Ο Ρωμανός ο Μελωδός, αρχικά είχε χρηματίσει διάκονος στην Εκκλησία της Βηρυτού. Κατόπιν μετέβηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου παρέμεινε στο Ναό της Θεοτόκου των Βλαχερνών, με πίστη και βαθειά ταπείνωση παρακολουθώντας τα αναγνώσματα και τα ψαλλόμενα κατά τις λατρευτικές ακολουθίες.
Ο Ρωμανός έζησε τη φανέρωση της παρουσίας της Θεοτόκου, γεγονός που συγκλόνισε τη ψυχή του με αποτέλεσμα να συνθέσει με κατάνυξη το γνωστό κοντάκιο της Γέννησης τού Σωτήρος Χριστού: «Ἡ Παρθένος σήμερον τὸν ὑπερούσιον τίκτει ..». Από την στιγμή εκείνη, ο όσιος Ρωμανός ξεκίνησε να αξιοποιεί το ποιητικό τάλαντο με αποτέλεσμα να αναδειχθεί ο εξοχότερος και μεγαλύτερος μελωδός της Εκκλησίας μας.
Ο Όσιος Ιωάννης ο Κουκουζέλης, τον οποίο επίσης τιμά σήμερα η Εκκλησία, ήταν άριστος μουσικός και καλλικέλαδος. Καταγόταν από το Δυρράχιο και έζησε στα χρόνια των Κομνηνών. Η ευσεβής μητέρα του, μετά το θάνατο του συζύγου της, μαζί με τη στοργή και την καλή ανατροφή έδωσε την ευκαιρία στο παιδί της να μάθει τα ιερά γράμματα και τη ζωή της Εκκλησίας.
Σε κατάλληλη ηλικία αναχώρησε για τη μοναχική πολιτεία του Αγίου Όρους, όπου μόνασε στο κελί των Αρχαγγέλων της Μεγίστης Λαύρας. Αφού έζησε οσιακά, απεβίωσε ειρηνικά στις αρχές του 15ου μ.Χ. αιώνα, ψάλλοντας θεσπέσιους ύμνους προς τον Θεό.
Στον μεν Ρωμανό δόθηκε η ευλογία να συνθέσει τα λαμπρά κοντάκια, χίλια τον αριθμό, στον δε μοναχό Ιωάννη Κουκουζέλη η κατανυχτική και καλλικέλαδη ψαλμωδία του προς την Κυρία Θεοτόκο.
Και οι δύο παραδόσεις των θαυμαστών που έζησαν οι δύο Εκκλησιαστικοί άνδρες και σπουδαίοι μελουργοί της Εκκλησίας, μάς διδάσκουν πως ο κάθε άνθρωπος είναι προικισμένος με τάλαντα, ως δώρα του Θεού, και τα οποία ο κάτοχός τους θα πρέπει να καλλιεργεί και να πολλαπλασιάζει, με ταπείνωση, προς δόξα Θεού και για ωφέλεια των συνανθρώπων του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου