Διαχρονικό παράδειγμα προς μίμηση θα πρέπει ν' αποτελεί για όλη την ελληνική κοινωνία η οικογένεια Μαγκανιάρη. Τον Ιούλιο του 2016 πήρε την απόφαση να χτίσει σε χρόνο-ρεκόρ, μέσα σε πέντε μήνες, ένα ξωκλήσι προς τιμήν του Αγίου Παϊσίου δίπλα στο πατρικό σπίτι στο μικρό χωριό Γκιάλπηδες της Καρύστου, στη νότια Εύβοια.
«Δεν ξέραμε καλά καλά σε τίνος Αγίου τη μνήμη να χτίσουμε τη μικρή αυτή εκκλησία, αλλά, σαν από θαύμα, αποκαλύφθηκε μέσω του π. Γεώργιου Μάριζα το όνομα του Αγίου Παϊσίου» δηλώνει συγκινημένη στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» η Παγώνα Μαγκανιάρη, προσθέτοντας ότι
την επιθυμία αυτή διατηρούσε έντονη και ο πατέρας της για πολλές δεκαετίες.
την επιθυμία αυτή διατηρούσε έντονη και ο πατέρας της για πολλές δεκαετίες.
«Απ' ό,τι θυμάμαι, όλα τα χρόνια ανέφερε και συζητούσε αυτό το θέμα ο αείμνηστος πατέρας μου, που έφυγε από τη ζωή πριν από επτά έτη. Αλλά και εγώ, από την ηλικία των 20 χρονών, είχα αυτή την επιθυμία, όπως και ο ένας από τους δύο γιους μου. Ανέκαθεν ήμασταν μια πάρα πολύ θρησκευόμενη και ευσεβής οικογένεια. Προχωρήσαμε, λοιπόν, στην πραγματοποίηση της επιθυμίας του πατέρα μου. Βέβαια, παλιότερα δεν ήμασταν σε θέση να αποφασίσουμε σε ποιο οικόπεδο θα χτίζαμε την εκκλησία. Δεν μας έβγαινε πουθενά!» αναφέρει η κυρία Μαγκανιάρη. Επειδή η περιοχή όπου τελικά χτίστηκε η εκκλησία είναι ερημική, δύσβατη και απρόσιτη ειδικά την περίοδο του χειμώνα, η οικογένεια σκεφτόταν να αφιερωθεί ο ναός σε έναν Αγιο του καλοκαιριού. Πράγμα που έγινε, καθώς το ξωκλήσι τιμάται στο όνομα του Αγίου Παϊσίου, δεδομένου ότι η περιοχή στο ακρωτήρι του Κάβο Ντόρο μορφολογικά προσομοιάζει αρκετά με εκείνη όπου ασκήτεψε ο εν λόγω Αγιος.
«Από τη στιγμή που η εκκλησία αφιερώθηκε στον Αγιο Παΐσιο, χτίστηκε μόνη της μέσα σε μόλις πέντε μήνες! Το σπίτι του πατέρα μου, αφότου έφυγε από τη ζωή, δεν ήθελα να πέσει και να γκρεμιστεί. Δίπλα σε αυτό υπήρχε ένα κτίσμα το οποίο σκόπευε ο πατέρας μου να κάνει αποθήκη. Τότε ξαφνικά μου ήρθε σαν αστραπή μια σκέψη και είπα: “Εκεί θα γίνει η εκκλησία που λέμε τόσα χρόνια!” Ετσι, λοιπόν, προχωρήσαμε, χωρίς τίποτα να είναι ικανό να μας σταματήσει. Αρχίσαμε τις εργασίες ανοικοδόμησης στις αρχές Μαρτίου του 2017 και καταφέραμε να ολοκληρώσουμε σύντομα, χωρίς προβλήματα, το έργο» επισημαίνει η κυρία Μαγκανιάρη. Αξιοσημείωτο ήταν και το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι απ' τα γύρω χωριά έσπευσαν να βοηθήσουν εθελοντικά και αφιλοκερδώς, ενώ συγχρόνως υπήρξαν και δωρεές ακόμα και από την Αθήνα! «Ο ναός χτίστηκε μέσα σε πέντε μήνες και δεν δαπανήθηκαν πολλά χρήματα. Ηταν ένα θαύμα! Κάθε εμπόδιο που παρουσιαζόταν δεν διαρκούσε πάνω από μία ημέρα. Αυτομάτως βρισκόταν και η λύση. Λες και το επιθυμούσε τόσο πολύ ο Αγιος!» τονίζει η κυρία Μαγκανιάρη, αναφέροντας και ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα:
«Ο άντρας μου και ένας ξάδελφός του, την ώρα που δούλευαν εκεί, σκέφτονταν πώς θα έβρισκαν ένα φορτηγό για να μεταφέρει τα μπάζα. Και, προτού περάσει μισή ώρα, εμφανίστηκε μπροστά τους ένα φορτηγό, το οποίο προοριζόταν για άλλη δουλειά, αλλά αμέσως τους εξυπηρέτησε σε αυτό που ζητούσαν!». Ολα, βέβαια, εξελίχθηκαν ικανοποιητικά, ώσπου αισίως έφτασε η Τετάρτη 12 Ιουλίου, οπότε έγινε ο αγιασμός του ναού και συγχρόνως τελέστηκε η πρώτη λειτουργία προς τιμήν του Αγίου. Μαζί με τον π. Γεώργιο Μάριζα (σ.σ.: εφημέριος του Αγίου Γεωργίου Κατσαρωνίου) συλλειτούργησαν άλλοι πέντε ιερείς από την περιοχή, ενώ είχε προηγηθεί και η χορήγηση της άδειας εκ μέρους του Μητροπολίτη Καρυστίας και Σκύρου κ. Σεραφείμ.
Εντυπωσιακή ήταν η παρουσία των πιστών, οι οποίοι ξεπερνούσαν τους 500, από τη νότια Εύβοια αλλά και την Αττική. Ταξίδεψαν έως εκεί, παρότι ο δρόμος, σε ένα τμήμα του από το χωριό Αγαθό έως τους Γκιάλπηδες, είναι χωμάτινος και, ως εκ τούτου, δυσχερής η μετακίνηση. Μετά το πέρας της θείας λειτουργίας μοιράστηκε αγιασμός, ενώ προσφέρθηκαν καφές και άλλα πλούσια εδέσματα κάτω από τη δροσερή σκιά των πλατανιών. Το εσωτερικό της μικρής αυτής εκκλησίας είναι διακοσμημένο με εικόνες, δωρεά των πιστών. «Ακόμα και από την Αθήνα, όποιος είχε ακούσει για το ξωκλήσι, έβαζε εικόνες στο καράβι και μας τις έστελνε! Αλλά και τα μανουάλια, τα κεριά, το γύψινο τέμπλο, οι δύο καμπάνες, όλα είναι προσφορά του κόσμου. Επίσης, οι δύο γιοι μου, που είναι ηλεκτρολόγοι, συνέβαλαν με την προσωπική εργασία τους, όπως οι δύο αδελφές μου αλλά και ο άντρας της μίας αδελφής μου, που, αν και κάνει αιμοκάθαρση, βοήθησε πολύ» αναφέρει η κυρία Μαγκανιάρη.
«Δεν θέλω να βγάλω χρήματα»
Η κυρία Μαγκανιάρη τονίζει ότι το ξωκλήσι είναι στη διάθεση οποιουδήποτε θέλει να τελέσει λειτουργία, ενώ προσθέτει με έμφαση: «Μπορούμε να κανονίσουμε να ανοίγει ο ναός μόνο για το καλοκαίρι, κάθε Κυριακή, ώσπου να χαλάσει ο καιρός. Γι' αυτό τον σκοπό θα βάλουμε και τηλέφωνο, ώστε να επικοινωνούν μαζί μας. Εγώ δεν θέλω να βγάλω χρήματα, αλλά να έρθει ο κόσμος στο χωριό, να έχει ζωή το χωριό μου... Είμαστε πολύ υπερήφανοι και ευχαριστημένοι που κατορθώσαμε να γίνει αυτό το εκκλησάκι. Ηταν θέλημα Θεού να γίνει αυτός ο μικρός ναός! Κάθε εμπόδιο που σκεφτόμασταν, με τη βοήθεια του Αγίου Παϊσίου, γινόταν μπροστά μας γαλήνη! Ηρθε πολύ ορμητικά αυτός ο Αγιος μέσα μας και θα μείνει για πάντα!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου