Του π. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΧΡΥΣΟΠΟΥΛΟΥ*
Χρόνια και έργα Χριστού ανασύρονται στη μνήμη μας βλέποντας τα θαύματα του Αποστόλου Πέτρου, της θεραπείας του παραλυτικού και της ανάστασης της Ταβιθά δηλαδή (Πράξ. θ΄ 32-41).
Κατά την αποστολική παραδοχή, έγιναν εν ονόματι και με τη βοήθεια μόνον Εκείνου. Ο Απόστολος δεν οικειοποιήθηκε ικανότητες, δεν σφετερίστηκε δόξα, δεν έκλεψε ιδιότητες. Πίστη διέθετε ως μαθητής Του, πίστη είδε και έπραξε ανάλογα.
Είναι όντως δύσκολο θέμα να παραδεχθούμε σε κάποιες στιγμές της δράσης μας ότι είμαστε ετερόφωτοι, ιδίως όταν πρόκειται για επιτυχίες μεγάλες όπως και για θαύματα. Δάνεισε χέρια, διάθεση, λόγο στον Κύριο και θαυματούργησε. Οι ρόλοι στη ζωή είναι συγκεκριμένοι και χρειάζεται αυτογνωσία ισχυρή ώστε να κατανοήσουμε ποιος μας αρμόζει, πού θα αποδώσουμε, πώς θα καρποφορήσουμε.
Οταν δεν γίνει έτσι, βλέπουμε είτε καταστάσεις εγωισμού, κενοδοξίας και ρηχότητας είτε αποτελέσματα αποτυχίας, φαιδρότητας και μηδενισμού. Ακόμα και η συκοφαντία επιστρατεύεται προκειμένου να μειωθεί η αξία προσώπων, γεγονότων, πράξεων. Δηλώνουν όλα αυτά ταραχή ψυχής, αναταραχή ζωής και αμετροέπεια, όλα αναγνωρίζονται κάποια στιγμή και καταλήγουν σε γελοιότητα.
Σίγουρα μετά το καλό υπάρχει το καλύτερο και τούτο το διαδέχεται το άριστο. Η ευγενής άμιλλα για να βελτιώσουμε τη θέση μας όπου ζούμε και κινούμαστε είναι επιβεβλημένη. Οταν πρόκειται για αγιότητα βίου, καθαρότητα ψυχής και εντιμότητα ζωής, πρέπει να αγωνιζόμαστε ακόμη περισσότερο, όχι για να υποσκελίζουμε άλλους και να φαινόμαστε καλύτεροι αυτών, αλλά για να κάνουμε το θαύμα της ζωής μαζί. Να αναστηθούμε από την αμαρτία και να θεραπευτούμε από την παραλυσία της πίστης, της αγάπης, της ελπίδας. Οι καταστάσεις μάς έχουν καθηλώσει, δεν πρέπει να επιτρέψουμε τη συνέχιση του νοσηρού αυτού φαινομένου. Δεν μας τιμά και, κυρίως, δεν μας αξίζει. Ας φύγουμε από την παραίτηση και, με τη χάρη του Ιησού, τη μεσιτεία της Παναγίας και την πρεσβεία πάντων των Αγίων, ας τολμήσουμε. Δράση με εντιμότητα και όχι σκοπός με ατιμία.
Πρέπει, βέβαια, να διευκρινίσουμε ότι κηρύγματα και συμβουλές μπορεί να ακούμε πολλές, δεν σημαίνει ότι έχουν πάντα τη σφραγίδα του Θεού και πως έγιναν με την καθοδήγησή Του. Αρκετές φορές και ο διάβολος, προκειμένου να μας πείσει ότι υπάρχει και να μας παρασύρει, μας παρουσιάζει τρομερά γεγονότα άξια θαυμασμού, έργα όμως δικά του, άρα και άχρηστα. Μεγάλα λόγια, κούφια όμως θείας χάριτος. Βρίσκονται, δηλαδή, οι λαοπλάνοι που εκμεταλλεύονται την πίστη και την ανάγκη χριστιανών, και υπόσχονται θεραπείες και αλλαγές στη ζωή τους. Στην ουσία, είναι ανίκανοι γι' αυτό και το μόνο που επιδιώκουν είναι προσωπική δόξα, οικονομικά οφέλη, στρατολόγηση οπαδών. Ο,τι φαίνεται καλό δεν είναι και οπωσδήποτε. Μόνο στην Εκκλησία θα βρούμε τη γνησιότητα, γιατί εκεί ζει, τιμάται και λειτουργείται ο Ιησούς.
Είναι σπουδαίο το θέμα να ξέρουμε ποιοι είμαστε, ώστε να μην εκτιθέμεθα όταν προσπαθούμε να υπερβούμε δυνάμεις και αξίες. Ταυτόχρονα, αναγνωρίζοντας των άλλων τα χαρίσματα, δείχνουμε ότι έχουμε δύναμη προς τούτο και πως υπάρχει η ευκαιρία να βελτιωθούμε με πρότυπα τους όντως άξιους. Η αυτογνωσία πρέπει να είναι γνήσια, καρδιακή και ανυστερόβουλη, και όχι προσχηματική.
Οφείλουμε να αναγνωρίζουμε τις ικανότητες των άλλων, να θαυμάζουμε τα επιτεύγματά τους και να προσπαθούμε να τους ομοιάσουμε. Είναι οδός δύσκολη, καλύτερη όμως από αυτήν της αρπαγής κατορθωμάτων, της αμφισβήτησης προόδου και της ισοπέδωσης των άλλων. Ας διαλέξουμε την πρώτη πορεία και ας αγνοήσουμε τη δεύτερη. Ο Απόστολος Πέτρος το έκανε, τώρα κι εμείς.
*Θεολόγος, διδάσκων Πανεπιστημίου Πειραιώς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου