Ὁ «Ἄλλος», ἔπαυσε νὰ εἶναι ὁ «Πλησίον», ἀλλὰ εἶναι ὁ «Ξένος»

Ο Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἦλθε στὴν γῆ ὡς «φίλος» καὶ οἱ ἄνθρωποι τὸν ἀντιμετώπισαν ὡς «ξένο». «Εἰς τὰ ἴδια (τὰ πλάσματα τῆς ἀγάπης του) ἦλθε καὶ οἱ ἴδιοι οὐ παρέλαβον αὐτόν», λέγει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης (α’ 11). 

Ὁ Χριστὸς εὐεργετοῦσε καθημερινὰ «ἰώμενος τοὺς πάντας» (Πράξ. ι’ 38) καὶ οἱ εὐεργετημένοι τὸν ἐσταύρωσαν ὡς κακοῦργον, κυριολεκτικά, δηλαδὴ ὡς ὑπεύθυνον... κακῶν ἔργων καὶ ἐγκληματίαν, μαζὶ μὲ δύο ἄλλους κακούργους (Λουκ. κγ’ 32). Καὶ ὁ Χριστὸς ποὺ ἦλθε στὸν κόσμο ὡς «φίλος», δέχθηκε ἑκούσια καὶ τὸ γεγονός, ὅτι οἱ ἄνθρωποι τὸν ὑποδέχθηκαν ὡς «ξένον». Αὐτὸ ἀποδεικνύει, ὅτι ὁ Χριστὸς ἦλθε στὴν γῆ ὡς «φίλος», μὲ σκοπὸ νὰ μεταβάλλει τοὺς «ξένους», ὡς «φίλους».

Ἡ Ἐκκλησία, συγκεντρωμένη τὴν Μεγάλη Παρασκευὴ γύρω ἀπὸ τον λουλουδιασμένο Ἐπιτάφιο, ψάλλει τὸν ὑπέροχο ὕμνο στὸν Χριστὸ «ὡς ξένον»: «Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, τὸν ἐκ βρέφους ὡς ξέ- νον ξενωθέντα... Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ὁμόφυλοι μισοῦντες θανατοῦσιν ὡς ξένον. Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ξενίζομαι βλέπων τοῦ θανάτου τὸ ξένον. Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὅστις οἶδε ξενίζων τοὺς πτωχοὺς καὶ τοὺς ξένους. Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὅν Ἑβραῖοι τῷ φθόνῳ ἀπεξένωσαν κόσμῳ. Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ἵνα κρύψω ἐν τάφῳ, ὃν ὡς ξένος οὐκ ἔχει τὴν κεφαλὴν ποῦ κλῖναι. Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ἡ μήτηρ ὁρῶσα νεκρωθέντα ἐβόα...».Ἡ ἀποξένωση εἶναι ἕνα ἄλλο φαινόμενο τῆς ἐποχῆς μας. Ἐνῶ ὁ Χριστὸς φέρνει κοντὰ τοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς δίνει ὅλα τὰ μέσα γιὰ νὰ γνωρισθοῦν καὶ σχετισθοῦν μεταξύ τους, ὑπάρχουν ταὐτοχρόνως ἀντίστοιχα μέσα ποὺ τοὺς χωρίζουν καὶ τοὺς ἀποξενώνουν.

Ὁ «Ἄλλος», ὁ διπλανός, ὁ συγκάτοικος, ὁ συνάδελφος, ἔπαυσε νὰ εἶναι ὁ «Πλησίον», ἀλλὰ εἶναι ὁ «Ξένος». Οἱ ἄνθρωποι εἶναι «ξένοι» μεταξύ τους, μέσα στὸ σπίτι τους, στὸ σχολεῖο τους, στὸ ἐργοστάσιό τους, στὴν πόλη τους. Πρέπει νὰ παλαίψουμε γιὰ τὸ μεγάλο αὐτὸ πνευματικὸ καὶ κοινωνικὸ φαινόμενο. Εἶναι ἕνα σύγχρονο τέχνασμα τοῦ διαβόλου νὰ διαιρέσει τὶς οἰκογένειες, τὶς κοινωνίες, τοὺς λαοὺς τῆς γῆς. Λογαριάζει ὅμως «χωρὶς τὸν “Ξενοδόχο”», τὸν Χριστό, ὁ Ὁποῖος ἐργάζεται «ἵνα ἑνώση τοὺς μακρὰν καὶ τοὺς ἐγγὺς» καὶ γιὰ νὰ «ἑνώσει τοὺς δύο ἐν ἑαυτῷ εἰς ἕνα καινὸν ἄνθρωπον ποιῶν εἰρήνην» (Ἐφεσ. β’ 15-17).

Π.Ο

Πηγή