Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα
Γεννήθηκε στην Χαλκηδόνα, στα χρόνια του αυτοκράτορος Διοκλητιανού (3ος αιώνας μ. Χ.), του πιο σκληρού διώκτη των Χριστιανών. Συνελήφθη και υπέμεινε σκληρά βασανιστήρια, από τα οποία σώθηκε με τρόπο θαυμαστό.
Τέλος παρέδωσε την ψυχή στον Χριστό μετά από ένα μικρό δάγκωμα μιας αρκούδας. Μετά την κοίμησή της τέλεσε πολλά θαύματα, το δε ιερό Λείψανό της παραμένει άφθαρτο και φυλάσσεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Δύο περίπου αιώνες μετά την κοίμησή της, το 451 μ. Χ., έδωσε και πάλι ομολογία πίστεως με ένα θαυμαστό τρόπο. Επικύρωσε τις αποφάσεις της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου, η οποία συνεκλήθη στην Χαλκηδόνα και κατεδίκασε την αίρεση των Μονοφυσιτών, οι οποίοι δίδασκαν ότι στον Χριστό, μετά την ένωση των δύο φύσεων θείας και ανθρωπίνης, η ανθρώπινη φύση απορροφήθηκε από την θεία φύση. Οι όσιοι θεοφόροι Πατέρες που συνεκρότησαν την παραπάνω Οικουμενική Σύνοδο κατεδίκασαν την αίρεση και στην συνέχεια θεώρησαν καλό να βεβαιωθούν και με ένα θαύμα. Έτσι, τοποθέτησαν τον τόμο με την Ορθόδοξη διδασκαλία, καθώς και τον τόμο των αιρετικών στο ιερό Λείψανο της Μεγαλομάρτυρος, που φυλασσόταν τότε στην Χαλκηδόνα, και στην συνέχεια σφράγισαν την λάρνακα και προσευχήθηκαν. Μετά από μερικές ημέρες την άνοιξαν και αντίκρυσαν ένα πράγματι θαυμαστό θέαμα. Ο τόμος των αιρετικών βρέθηκε πεταμένος στα πόδια της, ενώ τον τόμο με την ορθόδοξη διδασκαλία τον κρατούσε σφιγμένο στην αγκαλιά της. Με αυτό τον τρόπο επικύρωσε την θεοδίδακτη Ορθόδοξη πίστη. Το γεγονός αυτό, όπως ήταν άλλωστε φυσικό, χαροποίησε τους Ορθοδόξους και καταντρόπιασε τους κακοδόξους, όπως ψάλλουμε και στο “Απολυτίκιό” της. “Λίαν εύφρανας τους Ορθοδοξους και κατήσχυνας τους κακοδόξους Ευφημία Χριστού καλλιπάρθενε· της γαρ τετάρτης Συνόδου εκύρωσας, ά οι Πατέρες καλώς εδογμάτισαν”. Αυτό δείχνει ότι οι Άγιοι είναι ζωντανοί και μετά την κοίμησή τους, εισακούουν τις προσευχές και προστατεύουν όσους τους επικαλούνται. Όπως έδειχναν ζώντες την αγάπη τους, το ίδιο κάνουν και μετά την κοίμησή τους, ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό.
Ο τρόπος με τον οποίον ενήργησαν οι άγιοι Πατέρες δείχνει το ορθόδοξο ήθος. Οι άγιοι έχουν προσωπική εμπειρία του Θεού και της αποκεκαλυμμένης αληθείας και όμως θέτουν την εμπειρία τους υπ’ όψιν άλλων αγίων, για να λάβουν επιβεβαίωση. Όταν ένας άνθρωπος του Θεού δέχεται μια αποκάλυψη ή ένα όραμα δεν το απορρίπτει, αλλά ούτε και το πιστεύει. Ζητά την γνώμη εμπείρου πνευματικού και ακολουθεί την συμβουλή του. Κάποτε που ο μακαριστός αγιορείτης π. Παΐσιος είδε σε όραμα την αγία Ευφημία δεν πίστεψε ότι είναι η αγία, προτού κάνει “εξακρίβωση στοιχείων.” Και αυτό διότι ο διάβολος μετασχηματίζεται “εις άγγελον φωτός”, για να μπορέση να οδηγήση στην πλάνη, εάν είναι δυνατόν, και τους εκλεκτούς. Την πέρασε από “σαράντα κύματα” κατά το κοινώς λεγόμενο. Της είπε να κάνει τον σταυρό της, να απαγγείλη το σύμβολο της πίστεως, να ομολογήση την Αγία Τριάδα, να κάνη μετάνοιες και να ασπαστή τις εικόνες κ.λ.π. Και όταν βεβαιώθηκε πλήρως ότι είναι όντως η αγία, τότε συνομίλησε μαζί της και δέχθηκε να ακούση αυτά που ήλθε να του πή.
Υπάρχουν και σήμερα κάποιοι που ισχυρίζονται ότι βλέπουν τον Θεό, την Παναγία και τους αγίους και συνομιλούν μαζί τους. Παρουσιάζονται μάλιστα και στα μέσα μαζικής ενημερώσεως, όπου τσακώνονται, θυμώνουν και τα βάζουν με όποιον αμφισβητεί το όραμά τους. Μάλιστα πριν μερικές ημέρες γίναμε μάρτυρες ενός τέτοιου γογενότος, το οποίο πρόβαλαν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Κάποιος, που ισχυριζόταν ότι είδε τον Θεό, και άρα ήταν θεόπτης, μέσα στον κατάμεστο Ιερό Ναό, σε ώρα Ακολουθίας, και σε έξαλλη κατάσταση ως ταύρος μαινόμενος, επιτέθηκε φραστικά εναντίον του επιχωρίου Μητροπολίτη, την ώρα που εκείνος έκανε κήρυγμα. Και γεννάται το ερώτημα. Είναι δυνατόν ένας τέτοιος άνθρωπος να είδε τον Θεό και να είχε μέσα του την χάρη του Αγίου Πνεύματος;” Ο Θεός να μας φυλάγη από τέτοιες πλάνες.
Αυτός που στην πραγματικότητα δέχεται μια αποκάλυψη δεν σπεύδει να την φανερώση, δεν κομπάζει, δεν είναι εριστικός, αντίθετα είναι ταπεινός, σεμνός και φροντίζει να κρύβεται από τα μάτια του κόσμου. Την φανερώνει μόνο, με πολλή ταπείνωση, σε κάποιο διακριτικό Πνευματικό και είναι έτοιμος να δεχθή την συμβουλή του. Η Εκκλησία διδάσκει, ότι εκείνος που δεν “παίρνει από λόγια”, δεν ταπειώνεται, αλλά επιμένει στο θέλημά του γεμάτος αλαζονεία και θυμό, είναι πλανεμένος. Και γι’ αυτόν ισχύει λόγος της αγίας Γραφής, που διδάσκει ότι όποιος δεν καταλαβαίνει από προτροπές και νουθεσίες, να παραπέμπεται στην Εκκλησία. “Εάν δε και της Εκκλησίας (τού Ιερέως και στην συνέχεια και του Επισκόπου) παρακούση, έστω σοι ώσπερ ο εθνικός και ο τελώνης”, δηλαδή να μην έχης μαζί του καμία πνευματική επικοινωνία.
Μετά το μεγάλο θαύμα της αγίας Ευφημίας, που κατέδειξε περίτρανα ότι η Ορθόδοξη πίστη είναι η μόνη αληθινή, θα περίμενε κανείς ότι οι αιρετικοί θα μετανοούσαν, θα αποκήρυτταν την πλάνη τους και θα επέστρεφαν στους κόλπους της Εκκλησίας. Δυστυχώς, δεν έγινε κάτι τέτοιο από τους περισσοτέρους, αφού έπασχαν από την πολύ βαρειά ασθένεια που λέγεται αλαζονεία, υπερηφάνεια και η οποία δεν επιτρέπει στον κάτοχό της να ανανήψη και να μετανοήση. Η υπερηφάνεια είναι πράγματι η μεγαλύτερη πνευματική ασθένεια, η οποία, δυστυχώς, θεραπεύεται πολύ δύσκολα. Ο φορέας αυτής της αρρώστειας αποτελεί πηγή ανωμαλίας και για το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.
Ο Θεός να μας χαρίζη σύνεση με τις πρεσβείες των αγίων. Και συνετός κατά την διδασκαλία της Εκκλησίας είναι “ο συμβουλής ανεχόμενος και μάλιστα πνευματικού πατρός κατά Θεόν συμβουλεύοντος” (όσιος Θαλάσσιος).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου