Από τον π. Θεμιστοκλή Μουρτζανό
Πόσοι νέοι σήμερα έχουν ζωντανή σχέση με τον λόγο του Θεού, όπως αυτός αποτυπώνεται στην Αγία Γραφή, στην Παλαιά και ιδίως στην Καινή Διαθήκη; Αναφέρουμε ότι ο λαός μας και η νεολαία μας χρειάζονται επανευαγγελισμό.
Και η Εκκλησία κάνει προσπάθειες με το κήρυγμα στη θεία λειτουργία, με τις κατηχητικές συνάξεις, τις κατασκηνώσεις, τους κύκλους μελέτης της Αγίας Γραφής να βοηθήσει τα μέλη της να έρθουν σε επαφή με τον έναν από τους δύο πυλώνες της ζωής της.
Προκαλεί, βεβαίως, θλίψη η άγνοια των πολλών. Σε μια εποχή κατά την οποία το Ευαγγέλιο είναι λίαν προσιτό διά του διαδικτύου, όπου μπορεί κάποιος να βρει τόσο το κείμενο όσο και τη μετάφραση, μέσα από τις ιστοσελίδες των Ιερών Μητροπόλεων, πόση γνώση και πόση επίγνωση του Ευαγγελίου έχουμε; Δεν είναι ζήτημα εγκεφαλικό ούτε αποστήθισης και χρήσης συγκεκριμένων χωρίων, όπως κάνουν κάποιες αιρετικές παραφυάδες.
Είναι ζήτημα πίστης ότι μπορούμε να πορευόμαστε στη ζωή μας με γνώμονα το Ευαγγέλιο. Να παρηγορούμαστε από την ανάσα που μας προσφέρει ο Χριστός ως Αλήθεια. Και να παλεύουμε να δίνουμε απαντήσεις στις ποικίλες περιστάσεις, στις σχέσεις μας με τον πλησίον, στις δοκιμασίες, στις χαρές και τις λύπες με τον τρόπο του λόγου του Θεού. Για να γίνει όμως αυτό, δεν αρκούν αόριστες αναφορές στην πίστη, την ελπίδα, την αγάπη, αλλά η μετεγγραφή της γνώσης σε πίστη, που δίνει άλλο νόημα στην ύπαρξή μας. Διότι ο Χριστός δεν έμεινε σε έννοιες, αλλά, αρχίζοντας από τα συγκεκριμένα της ζωής, έγινε ο Ιδιος το Ευαγγέλιο που σώζει. Είναι πνευματική τροφή και προσφέρει χαρά και ελπίδα ο λόγος του Θεού. Ομως αυτός δεν μπορεί να γίνει κατανοητός μόνο με προτροπές και κηρύγματα. Και δεν αρκεί μια ηθικολογική αναφορά σε αυτόν.
Η Καινή Διαθήκη περιλαμβάνει ηθική διδασκαλία, αλλά αυτή δεν είναι φιλοσοφία. Χωρίς Χριστό και εκκλησιαστική ζωή, χωρίς δηλαδή αυθεντικότητα η οποία αγκαλιάζει τον σύνολο άνθρωπο, όλα γίνονται συνήθεια ή καθήκον ή μεταφυσική ανταμοιβή, όχι όμως παρόν. Σε αυτό έχουμε έλλειψη οι χριστιανοί του καιρού μας.
Σκεφτόμαστε με κριτήριο το χθες ή το αύριο, όχι όμως το νυν. Και η σχέση με τον Χριστό είναι του παρόντος κόσμου πρωτίστως, για να έρθει το αεί. Πώς μπορούν οι νέοι να αγαπήσουν το Ευαγγέλιο; Οταν δουν τους μεγαλύτερους να ζουν σύμφωνα με αυτό. Οταν αισθάνονται ότι το Ευαγγέλιο μπορεί να ερμηνευτεί με βάση το σήμερα, ότι δεν είναι κάτι που αναφέρεται σε μιαν άλλη κοινωνία. Οταν αισθανθούν την ανατρεπτικότητα όχι μόνο του μηνύματος αλλά και του Προσώπου που μας το δίδαξε, δηλαδή του Χριστού. Οταν στις πιο ασήμαντες αναζητήσεις αλλά και στους πιο μεγάλους προβληματισμούς διαπιστώσουν ότι το Ευαγγέλιο δίνει απαντήσεις θεωρίας και πράξης. Οταν καταλάβουν ότι οι Αγιοι της πίστης μας το έζησαν. Οταν δουν την Εκκλησία σήμερα να ξαναγίνεται εκείνη η πρώτη παρέα που άλλαξε τον κόσμο, γιατί απαντούσε με βάση το Ευαγγέλιο στο ερώτημα «τι θέλει ο κόσμος για να ζήσει;»
Οταν ο λόγος των κηρύκων είναι αυθεντικός, δουλεμένος όχι μόνο υφολογικά αλλά και καρδιακά. Η αγαθή γη δεν αρκείται σε έννοιες, αλλά αγιάζεται από τη χαρά της πίστης που ελευθερώνει, κάνοντας τους ανθρώπους να θέλουν να ζήσουν το Ευαγγέλιο ως παρόν! Κι αυτό έχουν ανάγκη ιδίως οι νέοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου