ΘΑΥΜΑ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ: «Παντοῦ τὸ πήγατε τὸ παιδί, παντοῦ τὸ γυρίσατε. Φέρτε το καὶ στὸ σπίτι μου, στὴν Αἴγινα. Μὲ λένε Νεκτάριο»

Ὁ Δεσπότης ἦταν ἅγιος ἀπὸ ζωντανός. Ἕνα πρωί, ἦρθε μία πλουσιοτάτη οἰκογένεια ἀπὸ τὶς Κυκλάδες. Οἱ γονιοὶ κι ἕνα κορίτσι. Τὴ μικρὴ τὴν εἶχαν πάει στὴν Ἀγγλία.

Τὴν ἐξέτασαν οἱ γιατροὶ καὶ εἶπαν ὅτι, ἅμα γίνει δεκατριῶν χρονῶν θὰ πεθάνει. Τὸ λοιπόν, ξαναπῆγαν τὸ παιδὶ στὴν Ἀγγλία, γιὰ δεύτερη φορά. Τίποτα. Ἦρθαν καὶ πάλι ἄπρακτοι στὸ νησί τους.
Τότε ἡ μάνα τοῦ παιδιοῦ εἶδε στὸν ὕπνο της τὸ Δεσπότη τὸν Ἅγιο Νεκτάριο. Τῆς εἶπε:

-Παντοῦ τὸ πήγατε τὸ παιδί, παντοῦ τὸ γυρίσατε. Φέρτε το καὶ στὸ σπίτι μου, στὴν Αἴγινα. Μὲ λένε Νεκτάριο. Μὴν τὸ ταλαιπωρεῖτε. Αὐτὸ εἶναι ὅπως τὸ γέννησες, ὁλόκαλο!...

Γι᾿ αὐτὸ ἦρθαν στὴν Αἴγινα. Τοὺς πῆγα στὸ μοναστήρι. Κάνανε λειτουργία καὶ κοινωνήσανε ἀπὸ τὸ Δεσπότη. Ἐκεῖνος τὸ σταύρωσε καὶ τοὺς εἶπε ὅτι ὁ Θεὸς θὰ τὸ κάνει καλά. Φύγανε οἱ ἄνθρωποι. Ὕστερ᾿ ἀπὸ λίγο καιρό, νά ῾σου κι ᾔρθανε πάλι. Τὸ κορίτσι τους ἦταν πεντάγερο. Μὲ βρήκανε στὴν ἀγορὰ καὶ σαλτάραν πάνω στὴν καρότσα νὰ τοὺς πάω στὸ μοναστήρι. Κάνανε πάλι λειτουργία. Κλαίγανε καὶ γελούσανε μαζί, ἀπ᾿ τὴ χαρά τους. Ὁ Δεσπότης τὸ θεράπευσε τὸ παιδί.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Μανώλη Μελινοῦ «Μίλησα μὲ τὸν Ἅγιο Νεκτάριο», Β´ Τόμος.