Ἡ ἡδονή τῆς προσευχῆς εἶναι ἴδιον τῶν ἀρχαρίων· ἡ δέ θεωρία, τῶν τελείων [ΜΕΛΕΤΗΜΑ 18ον]

Ἀπό τίς ἁγιοπνευματικές ἐμπειρίες τοῦ ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

Ἁγιορείτου μοναχοῦ

161. Κόσμος εἶναι τά πάθη:

α)Πόθος πλούτου,

β) Τρυφή σώματος καί σαρκικῶν παθῶν,

γ) Πόθος τιμῆς καί φθόνος,

δ) Φιλαρχία,

ε) Στολισμός καί κενοδοξία, καί

στ) Ἀνθρώπινη δόξα καί μνησικακία.

Ὅταν ἀπαλλαγεῖς ἀπ᾿ αὐτά, τότε ἐξῆλθες ἀπό τόν κόσμο τῶν παθῶν καί εἶσαι πράγματι ἐλεύθερος, ἀναπνέοντας τόν ἀέρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καί ἔγινες Πνευματικός!...

162. Ἡ ἡδονή τῆς προσευχῆς εἶναι ἴδιον τῶν ἀρχαρίων· ἡ δέ θεωρία, τῶν τελείων. Θεωρία δέν εἶναι ἡ θέα σχημάτων, ἀλλ᾿ ἡ ἔκσταση πού ἀκολουθεῖ τήν προσευχή ὡς σῶμα ἄψυχο!...

163. Ὅλοι οἱ τρόποι τῆς προσευχῆς τείνουν πρός τήν καθαρά προσευχή. Μετά ἀπ᾿ αὐτή ἄλλη προσευχή δέν ὑπάρχει. Ἕνας στούς χίλιους φθάνει στήν καθαρά προσευχή!...

164. Ὅλες οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ τείνουν στή δημιουργία καθαρῆς καρδιᾶς.

165. Οἱ Ἅγιοι στό μέλλοντα αἰώνα δέν προσεύχονται, ἀλλά, ἀφοῦ καταποθοῦν ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, συνευφραίνονται καί συνευωχοῦνται στή δόξα ἐκείνη!...

166. Τί εἶναι ἁρπαγή τοῦ νοῦ; Προσευχή νοῦ πού αἰχμαλωτίσθηκε καί δέν αἰσθάνεται τόν ἑαυτό του!...

167. Ὅταν ὁ ἱερεύς προετοιμασθεῖ καί σταθεῖ σέ προσευχή, ἐξευμενίζοντας τό Θεό καί συνάγοντας τό νοῦ του καί δεόμενος, τότε καταβαίνει τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐπί τοῦ Ἄρτου καί Οἴνου, πού εὑρίσκονται στό θυσιαστήριο καί ἁγιάζει αὐτά!...

168. Ὅλες οἱ ὀπτασίες, πού φανερώθηκαν στούς ἁγίους, σέ καιρό προσευχῆς συνέβησαν!...

169. Μακάριος εἶναι ἐκεῖνος πού ἔφθασε στήν ἄγνοια τήν ἀχώριστη τῆς προσευχῆς, δηλαδή σ᾿ ἔκσταση, τήν ὁποία εἴθε νά ἀξιωθοῦμε μέ τή Χάρη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Πηγή