Κύριε μου, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με

Τετάρτη 14 Ιουνίου 2017

Ἀπὸ τὸ Ἁγιολόγιο τοῦ Μηνός: Προφήτης Ἐλισσαῖος (14 Ιουνίου)

Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα
Προφήτης στην γλώσσα της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι ο θεολόγος, δηλαδή ο θεόπτης. Αυτός που “εν Αγίω Πνεύματι” είδε τον Θεό και έχει προσωπική εμπειρία της υπάρξεώς Του και της αγάπης Του·
“Αγίω Πνεύματι προσπηγάζει πάσα σοφία ... και Προφήται ορώσι” και κηρύττει, αυτά που είδε, άκουσε και εψηλάφισε· “ό ακηκόαμεν, ό εωράκαμεν τοις οφθαλμοίς ημών και αι χείρες ημών εψηλάφησαν” (Α’ Ιωάν. 1,1). Αυτός που βιώνει εσωτερικά την χάρη του Θεού και την
αισθάνεται να πλημμυρίζη όλη του την ύπαρξη, “ο πιστεύων εις εμέ ποταμοί ρεύσουσιν εκ της κοιλίας αυτού ύδατος ζώντος”, και ο λόγος του έχει δύναμη, είναι ζωοποιός, αναγεννητικός και “άλατι ηρτημένος”, και μπαίνει κατ’ ευθείαν στην καρδιά. Δεν συμβαίνει πολλές φορές και σε μάς, το να ακούσουμε ή να διαβάσουμε μια ομιλία ενός αγίου και να αισθανθούμε ότι άγγιξε την ψυχή μας, ότι μας μίλησε στην καρδιά; Ο λόγος των θεοπτών Αγίων φέρνει στην ψυχή κατάνυξη, όρεξη και μεράκι για προσευχή, δημιουργεί έμπνευση, οδηγεί στην μετάνοια. Είναι λόγος του αγίου Πνεύματος, το Οποίο ομιλεί με το στόμα τους· “καί εις το Πνεύμα το Άγιον ... το λαλήσαν δια των προφητών”.

Η ζωή και ο λόγος των Προφητών όμως δεν συγκινεί όλο τον κόσμο, αλλά μόνο τους καλοπροαίρετους. Για όσους δεν έχουν διάθεση να πιστεύσουν, οι άγιοι θεωρούνται αφύσικοι και παράλογοι άνθρωποι. Είναι βαρείς και ανεπιθύμητοι, όπως ήταν ο Χριστός για τους Φαρισαίους. Δεν ήθελαν ούτε να τον βλέπουν, ούτε να τον ακούνε και επεδίωκαν την εξαφάνισή Του. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν αδύνατο να Τον καταλάβουν αφού η αλαζονία και ο φθόνος τους είχαν τυφλώσει και δεν μπορούσαν να αγαπήσουν, αφού η καρδιά τους είχε γίνει σκληρή σαν την πέτρα. Ήταν αδύνατο να πιστεύσουν, γιατί δεν είχαν την διάθεση να μετανοήσουν. Η πίστη απαιτεί αυταπάρνηση και αγώνα. Γράφει ο Γέροντας Σωφρόνιος στο βιβλίο του “Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης”:
“Δεν υπάρχει δυσκολότερος και οδυνηρότερος άθλος από τον αγώνα για την αγάπη και δεν υπάρχει κήρυγμα πιο προκλητικό από το κήρυγμα της αγάπης και ότι λίγοι πιστεύουν την μαρτυρία των αγίων και αυτό όχι γιατί δεν είναι αληθινή η μαρτυρία, μα γιατί η πίστη απαιτεί αυταπάρνηση και αγώνα” (έκδοση τετάρτη 1988, σελ. 2,3).

Ο κλήρος των αγίων, κατά κανόνα, είναι η αμφισβήτησή τους από τους συγχρόνους τους, η καχυποψία για την αγιότητά τους και ο διωγμός τους. “Κύριε τις επίστευσε τη ακοή ημών και ο βραχίων Κυρίου τίνι απεκαλύφθη”; Τους καταλαβαίνουν οι συντονισμένοι στην ίδια συχνότητα, όσοι έχουν τον ίδιο τρόπο ζωής.

Ο Ελισσαίος, όταν εχρίσθη Προφήτης από τον διδάσκαλό του Ηλία, τον ζηλωτή και πυρφόρο εκείνο Προφήτη, γνωρίζοντας πολύ καλά το μέγεθος και το βάρος της διακονίας που επρόκειτο να αναλάβη εζήτησε και έλαβε διπλή Χάρη από τον Θεό. Όταν ο προφήτης Ηλίας πληροφορήθηκε από τον Θεό ότι θα αναληφθή “εν συσσεισμώ ως εις τον ουρανόν” του είπε: “Ζήτησέ μου τί θέλεις να σού κάμω, πριν αναληφθώ από σε στον ουρανό”. Και ο Ελισσαίος ως υπεύθυνος άνθρωπος και ώριμος πνευματικά δεν ζήτησε υλικά πράγματα, όπως χρήματα, κτήματα κ.λ.π., αλλά την Χάρη του Θεού και μάλιστα διπλή. Σαν να έλεγε στον διδάσκαλό του ότι εσύ είσαι μεγάλος και δυνατός και με την Χάρη που έλαβες μπόρεσες να ανταποκριθής στην κλίση και στο έργο σου, ενώ εγώ ο μικρός και αδύνατος για μπορέσω να τελειώσω την αποστολή μου χρειάζομαι την διπλάσια από σένα Χάρη. “τό πνεύμα το επί σοί δισσώς επ’ εμέ”. Οι ταπεινοί είναι οι εξυπνότεροι άνθρωποι του κόσμου. Η επιθυμία του αυτή πραγματοποιήθηκε για την ταπείνωσή του, αλλά και προς χάρη του Διδασκάλου του. Τούτο το τελευταίο το κατάλαβε καλά, όταν εκτύπησε τα νερά του Ιορδάνη με την μηλωτή του προφήτη Ηλία, και αυτά δεν διαιρέθηκαν, όπως συνέβη λίγο νωρίτερα που πέρασαν απέναντι και οι δύο. Και χωρίστηκαν τότε μόνο, όταν αναζήτησε τον Θεό του Ηλία· “πού έστιν ο Θεός Ηλιού απφώ;”. Ο αληθινός Θεός είναι “Θεός των Πατέρων ημών” και ενεργεί δια μέσου των Πατέρων ημών, των Προφητών και των Αγίων.

Θεολόγος μπορεί να ονομαστή και όποιος ακολουθεί την διδασκαλία των θεοπτών αγίων και παράλληλα αγωνίζεται για τον προσωπικό του αγιασμό. Και ζώντας στον χώρο της Εκκλησίας τρέφει και τρέφεται με την στερεά τροφή της ευαγγελικής και λατρευτικής ζωής και της πατερικής Παραδόσεως.

Ο προφητικός λόγος δεν δημιουργεί ψεύτικες εντυπώσεις, δεν προκαλεί ούτε φανατίζει, αλλά προξενεί κατάνυξη, μετάνοια και αληθινή ταπείνωση, η οποία οδηγεί στην παράκληση και προσμονή για έλευση διπλής Χάρης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου