Να λυπούμαστε μόνο για την αμαρτία!

Άγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

«Mακάριοι οι πενθούντες». Kαι δεν εννοεί γενικά εκείνους που έχουν θλίψεις και βάσανα, αλλ’ εκείνους που πενθούν για τις αμαρτίες τους. Γιατί ο θρήνος για κάτι το εγκόσμιο είναι απαγορευμένο και πολύ

μάλιστα. Aυτό ακριβώς διδάσκει ο Παύλος όταν λέγει ότι «η μεν του κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται. H δε κατά Θεόν, μετάνοια εις σωτηρίαν αμεταμέλητον κατεργάζεται» (B’ Kορ. 7,10).

* 

«Ο Χριστιανός, εάν κάποτε έφθανε στο σημείο να λυπηθεί, πρέπει να έχει μόνο δύο αφορμές λύπης, ή όταν ο ίδιος αμαρτήσει ενώπιον του Θεού, ή όταν το κάνει αυτό ο πλησίον του. Όταν, όμως, κάποιος δεν έχει καμμία ρίζα απ’ αυτές τις αφορμές, άδικα καταστενοχωρεί τον εαυτό του»

* 

«Aς μην υποφέρουμε για ζημιές χρημάτων, αλλά όταν αμαρτάνουμε, τότε μόνο να λυπούμαστε. Γιατί στην περίπτωση αυτή είναι πολύ μεγάλο το κέρδος από τη λύπη. Zημιώθηκες; Mη λυπηθείς, γιατί δεν θα ωφεληθείς σε τίποτα. Aμάρτησες; Λυπήσου, γιατί θα ωφεληθείς»

* 

«Παρακαλώ και προτρέπω και ικετεύω ότι εδώ πρέπει να στενοχωρούμαστε και να θρηνούμε για τα αμαρτήματά μας. Aς μας στενοχωρούν εδώ τα λόγια κι ας μη μας φοβίζουν εκεί τα πράγματα. Aς μας δαγκώνει εδώ ο λόγος για να μη μας δαγκώνει εκεί ο φαρμακερός σκώληκας. Aς μας καίει εδώ η επίπληξη, για να μη μας καίει εκεί η γέεννα του πυρός. Aυτοί οι οποίοι θρηνούν εδώ είναι επόμενο στην άλλη ζωή να παρηγορηθούν. Aυτοί που ζουν εδώ πολυτελώς και διασκεδάζουν και βρίσκονται ασυγκίνητοι για τα αμαρτήματα, αναγκαστικά εκεί θα θρηνήσουν και θα κλάψουν και θα τρίξουν τα δόντια».

[Απ’ το υπό έκδοση έργο μας «ΡΟΔΟΣΤΑΓΜΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ»]

10 τρόποι για αρμονική συμβίωση με τους άλλους

1. Πάρε την πρωτοβουλία να συζητάς μαζί τους. Ακόμη κι ένας θερμός χαιρετισμός είναι πολύ ενθαρρυντικός!

2. Να χαμογελάς όταν τους συναντάς. Υπόψη ότι το κατσούφιασμα χρειάζεται 72 μυς, ενώ το μειδίαμα μόνο 14!

3. Να τους αποκαλείς με το όνομά τους. Η γλυκύτερη λέξη για τον καθένα είναι το όνομά του! 

4. Να φέρεσαι φιλικά και να είσαι πρόθυμος να βοηθήσεις. Αν θέλεις φίλους πρέπει να είσαι πρώτα φίλος!

5. Να δείχνεις εγκαρδιότητα. Να μιλάς και να ενεργείς για να δείχνεις στους άλλους την ειλικρίνειά σου!

6. Να ενδιαφέρεσαι πραγματικά γι’ αυτούς!

7. Να τους λες πάντα ένα καλό λόγο!

8. Να δείχνεις πάντα κατανόηση. Εξάλλου υπάρχουν πάντα τρεις απόψεις σε κάθε θέμα. Η δικιά σου, η δικιά του και η σωστή!

9. Να τους αγαπάς πραγματικά. Με λόγια και με έργα!

10. Να φέρεσαι με ταπεινοφροσύνη! Έναν ταπεινό άνθρωπο όλοι τον αγαπάνε…

[Απ’ το περιοδικό «ΤΑ ΚΡΙΝΑ»]

Γιατί μας παρασύρουν οι κακοί;

«Όπως οι καλοί συνηθίζουν να συμβουλεύουν στους άλλους αυτά με τα οποία και οι ίδιοι έγιναν καλοί, έτσι και οι κακοί συνηθίζουν να συνιστούν στους άλλους τα ίδια, με τα οποία και αυτοί έγιναν φαύλοι. 

Eίναι κι αυτό ένα είδος κακίας, και θεωρούν την απώλεια των άλλων παρηγοριά της δικής τους κολάσεως!»

[Άγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου]

Να μιμούμαστε τις μέλισσες κι όχι τις … μύγες!

Πολύ όμορφα και παραστατικά μας τονίζει ο Άγ. Ιωάννης Χρυσόστομος, για το πώς πρέπει να κάνουμε τις επιλογές μας, και μάλιστα σήμερα, που όλα είναι τόσο άφθονα γύρω μας. Πλήθος οι ευκαιρίες, τα μέσα και οι τρόποι για όλα. Και για το καλό, αλλά και για το κακό! Ας το προσέξουμε...

«Ας μην μιμούμαστε τις μύγες, αλλ’ ας ζηλέψουμε τις μέλισσες!

Οι μύγες κάθονται στα τραύματα και δαγκώνουν, οι μέλισσες πετούν επάνω στα λουλούδια. 

Γι’ αυτό οι μέλισσες κάνουν κηρήθρες, ενώ οι μύγες μεταφέρουν αρρώστιες, σ’ όποια σώματα θα καθίσουν. 

Κι αυτές είναι σιχαμερές, ενώ εκείνες ποθητές και διάσημες. 

Κι εμείς, λοιπόν, ας ετοιμάσουμε την ψυχή μας να πετάξει στο λιβάδι της αρετής των αγίων, κι ας συλλέγουμε τη μυρωδιά των κατορθωμάτων τους, και μην ερεθίζουμε τα τραύματα του πλησίον μας»

Πραγματικά τι φοβερό, να παραβλέπουμε σαν την μύγα όλο τον κάμπο που είναι γεμάτος με ευωδιαστά λουλούδια, και να πηγαίνουμε στις ακαθαρσίες!!!

[Απ’ το περιοδικό «ΤΑ ΚΡΙΝΑ»]

Συνέχισε ακάθεκτα τον αγώνα…

«Έκανες αρχή του καλού; Μην ανακόψεις την πορεία σου, επειδή ο εχθρός σου παρεμβάλλει εμπόδια, γιατί αυτός με την υπομονή σου κατατροπώνεται!

Κι αυτοί οι οποίοι ξεκινούν για να πλεύσουν, αρχικά συναντούν ευνοϊκό άνεμο κι απλώνουν τα πανιά. Αμέσως μετά συναντούν αντίθετο άνεμο!

Οι ναυτικοί, όμως, επειδή ενέσκηψε άνεμος δυνατός, δεν πετούν το φορτίο απ’ το πλοίο, αλλ’ αφού για λίγο αγκυροβολήσουν σ’ ένα λιμάνι ή κι αφού πολεμήσουν τη ζάλη των κυμάτων, συνεχίζουν το ταξίδι τους. 

Έτσι κι εμείς, όταν αντίθετος άνεμος μας επιτεθεί, αφού υψώσουμε αντί για ιστία (=πανιά) τον Σταυρό, χωρίς κανένα φόβο θα συνεχίσουμε το ταξίδι μας…»

(Μέγας Αθανάσιος)