Αγαπητοί μου φίλοι καλημέρα σας και καλό Πάσχα.
Ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης, ο οποίος ψάλλεται το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης αναφέρεται στη μνεία (στην υπενθύμιση) της πόρνης
γυναίκας η ο οποία άλειψε με μύρο τα πόδια του Χριστού. Γι΄αυτό το περιστατικό η ποιήτρια Κασσιανή έγραψε τους εκπληκτικούς στίχους του τροπαρίου «Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή».
Για να καταλάβουμε στο βάθος το περιστατικό αυτό μέσω του οποίου προβάλλονται ανάγλυφα τέσσερα πρόσωπα, που θα μπορούσαμε να πούμε μεταφορικά τα βλέπουμε σε ένα πίνακα ζωγραφικής που μας «ζωγραφίζει» το Ιερό Ευαγγέλιο, ας δούμε από πιο κοντά αυτό τον πίνακα και ας το μελετήσουμε και ας κατανοήσουμε τι ακριβώς θέλει να μας πει στις ασύλληπτες για τη διάνοια μας διαστάσεις του του ύψους του πλάτους και του βάθους του της αγάπης του Θεού.
Στο κέντρο λοιπόν του πίνακα βρίσκεται ο Ιησούς Χριστός, τον οποίον έχει προσκαλέσει ο Φαρισαίος στο σπίτι του για να του κάνει το τραπέζι, φυσικά υπάρχουν και άλλοι συνδαιτυμόνες για τους οποίου δεν κάνει λόγο ο Ιερός Ευαγγελιστής.
Τέσσερα είναι τα πρόσωπα που προβάλλονται: Ο Ιησούς, η αμαρτωλή γυναίκα, ο Φαρισαίος και ο Ιούδας. Δίπλα στο Χριστό αλλά και πολύ μακρυά του οπως θα δούμε αργότερα, στέκεται ο προσκαλέσας Αυτόν Φαρισαίος καθώς και ο Ιούδας ο οποίος σε λίγο θα τον προδώσει.
Και να! Χτυπάει η πόρτα και μπαίνει ολοφυρόμενη μια γυναίκα μέσα με ξέπλεκα μαλλιά, κλαίουσα γοερώς με μεγάλες θρηνητικές κραυγές που σπαράζουν τη καρδιά του ανθρώπου. Η ποιήτρια Κασσιανή μας την παρουσιάζει ως «Οδυρομένη». Οδύρομαι, αγαπητοί μου φίλοι, σημαίνει δεν κλαίω απλά, αλλά κλαίω σπαρακτικά θρηνώ με λυγμούς, με τέτοιους λυγμούς, οπως ένα μικρό παιδί που δεν μπορεί να πάρει ανάσα από το κλάμα.
Πλησιάζει το Χριστό, κρατώντας ένα μπουκάλι με πολύτιμο και πανάκριβο μύρο, γονατίζει μπροστά στο Χριστό, αδειάζει το μύρο στα πόδια Του, καταβρέχει τα πόδια της με τα δέκρυά της που τρέχουν σα βροχή από τα μάτια της, και με τα μακρυά μαλλιά της, σφουγγίζει τα πόδια του Χριστού.
Αγαπητοί μου φίλοι, μια πόρνη της εποχής εκείνης ως προς την εμφάνιση δεν είναι οι εκλεπτυσμένες πόρνες της σύγχρονης εποχής, όπου πλένονται κάθε μέρα, είναι πεντακάθαρες, μπορεί να ζουν σε πολυτελή σπίτια, έχουν όλων των ειδών τα καλλυντικά, δεν είναι οι πόρνες της υψηλής κοινωνίας με τα πανάκριβα αυτοκίνητα, δεν είναι οι πόρνες του παγκόσμιου πολιτικου θεάτρου άνδρες και γυναίκες με τα πανάκριβα ρούχα και τη μεγάλη Πανεπιστημιακή μόρφωση, που αιματοκυλύουν ολη την ανθρωπότητα, δεν είναι οι καλλίγραμες πόρνες με τα περιποιημένα αγγλοσαξοσκανδιναυικά πλατινενια μαλλιά καί με τα καλλίγραμμα πόδια.
Η πόρνη του Ιερού Ευαγγελίου που στέκεται μπροστά στο Χριστό κλαίουσα σπαρακτικά, θρηνεί γοερώς με λυγμούς, είναι μια γυναίκα που βρωμάει απαίσια από το συσσωρευμένο ανδρικό σπέρμα μέσα της πολλών ανδρών καμηλιέρηδων της ερήμου που βρωμούν από τον ιδρώτα και τη απλυσιά, και τη μπόχα, τα μαλλιά της με τα οποία σκουπίζει τα πόδια του Χριστού είναι απεριποίητα και ρυπαρά. Ομως μέσα σε αυτή την άθλια εξωτερική εμφάνιση υπάρχει πολύ πιο πολύτιμο και από το πολύτιμο μύρο που φέρει και πλένει τα πόδια του Ιησού, υπάρχει μέσα της η μετανοημένη καρδιά της και από αυτή τη καρδιά βγαίνει ο ποταμός αγάπης προς το Χριστό που ρέει από τις πηγές των δακρύων της.
Δεν υπάρχουν στη μακρινή εκείνη εποχή ούτε σύγχρονα μπάνια, ούτε σαπούνια, ούτε σαμπουάν ούτε ειδικά σαπούνια για τα μαλλιά ούτε αποσμητικά, για να αποκρύπτεται η δυσσωδία της πόρνης αυτής γυναίκας. Ούτε είναι ντυμένη με πανάκριβα ρούχα και στολίδια. Αγαπητοί μου φίλοι, ίσως θεωρήσετε σκληρό αυτό που θα πω αλλά έτσι είναι, έτσι είμαστε όλοι μας, έτσι είναι η αμετανοητη ψυχή μας ρυπαρή και απαίσια.
Αυτή είναι η κατάσταση της κάθε αμαρτωλής ρυπαρής ψυχής, που στέκεται γυμνή μπροστά στο Χριστό, στέκεται οδυρομένη μπροστά Του, και ζητάει το έλεος του και τη συγχώρηση του. Και ο Χριστός τη συγχωρεί αμέσως. Δέχεται με χαρά τη προσφορά της που είναι το πανάκριβο μύρο, με το οποίο προσπαθούσε να κρύψει τη βρώμα που ανάδινε το σωμα της, δέχεται τη μετάνοιά της και τη συγχωρεί γιατί οπως είπε οτι συγχωρούνται οι αμαρτίες της, επειδή τον αγάπησε πολύ.
Στο κέντρο λοιπόν του πίνακα είναι ο Χριστός με την μεγαλειώδη αγάπη του να σκεπάζει την αμαρτωλή γυναίκα. Από την άλλη μεριά το άλλο πρόσωπο του πίνακα ο Φαρισαίος, στέκεται σκληρός και ανάλγητος μπροστά σε αυτή τη δυστυχία. Σκέπτεται ενδόμυχα : «Αυτός ο Χριστός αν ήτανε προφήτης θα γνώριζε το πιόν αυτής της γυναίκας και δεν θα τη δεχότανε δίπλα του»!
Αντιπαραβάλετε τον πεντακάθαρο, καλοντυμένο Φαρισαίο με τις υψηλές θέσεις στην τότε Ιουδαική κοινωνία, με την εξευτελισμένη ρυπαρή και άθλια πόρνη. Ομως ο παντογνώστης Χριστός καυτηριάζει την υποκρισία του Φαρισαίου λέγοντας του «Σίμων, εσύ ούτε με νερό δεν έπλυνες τα πόδια μου, αλλά αυτή μου τα έπλυνε με το μύρο!». Το μύρο εδώ συμβολίζει την ειλικρινή μετάνοιά της. Ακόμη πιο δίπλα στέκεται ο Ιούδας και παρακολουθεί αυτή την απίθανη σκηνή και λέει :
«Τί βλακεία είναι αυτή. Θα μπορούσε να πουληθεί το μύρο αυτό για πάνω από 300 δηνάρια (μεγάλο ποσό για την εποχή) και να δοθούν στους φτωχούς». Τούτο το είπε, λέει ο Ιερός Ευαγγελιστής όχι γιατί ένοιαζε τον Ιούδα για τους φτωχούς, αλλά επειδή κρατούσε το ταμείο, ήθελε να πουλήσει το πανάκριβο μύρο, (και εδώ στο πρόσωπο του Ιούδα καυτηριάζονται όλοι οι Ιούδες έμποροι των Εθνών, ολοι οι διεθνείς τοκογλύφοι όπου πουλούν τα πάντα για το κέρδος), και να κλέψει τα χρήματα γιατί ήταν κλέφτης. Γιατί για τα χρήματα σε λίγο για 30 ασημένια κέρματα θα προδώσει τον τον Ιησού Χριστό Χριστό και μάλιστα με υποκριτικό και προδοτικό φίλημα.
Αγαπητοί μου φίλοι σε ολους τους αιώνες και τις χιλιετίες από τότε είναι η ίδια κατάσταση. Ο Ιησούς Χριστός περιστοιχίζεται πάντα σε ολους τους χρόνους και καιρούς:
1 Από μετανοημένες ρυπαρές πόρνες ψυχές που μετανοούν και δέχονται τη συγχώρηση του Χριστού, εγκαταλείπουν την αμαρτία και την αμαρτωλή ζωή και τον ακολουθούν, δεχομενες τη συγχώρησή του και το αμέτρητο έλεός Του.
2 Από υποκριτές Φαρισαίους με μια εξωτερική ψεύτικη θρησκευτική παρουσία και ευλάβεια, όπου τελούν τους τύπους της εξωτερικής λατρείας,συμμετέχουν στα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας, συμμετέχουν οπως ο Ιούδας στο Τραπέζι του και μεταλαμβάνουν από τα χέρια του το Σώμα και το Αίμα Του οπως ο Ιούδας, αλλά μέσα τους είναι στεγνοί κατάξεροι από αγάπη.
Μέσα τους κυριαρχεί το μίσος, η πνευματική νέκρα, και η δυσσωδία της πόρνης ψυχής τους, οντες αμετανόητοι.
Είναι νεκροί, καθώς τους αποκάλεσε ο Κύριος λέγοντας «Αφες τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς» ή καθώς είπε ο απόστολος Παύλος «Και εσάς όντας νεκρούς δια τας παραβάσεις εζωοποίησεν»
Ανάβουν κεριά, προσκυνάνε εικόνες, κάνουν λειτουργίες, κάνουν μνημόσυνα, φιλούν τα χέρια των Ιερωμένων, σιγοψάλλουν στην Εκκλησία, έχουν ωραίους τρόπους, αλλά μέσα τους είναι μια κατάξερη και παγερή έρημο, στερημένη από την αγάπη του Χριστού. Μπορεί ακόμη να είναι άριστοι στη Θεολογία, ακόμη να είναι γνώστες ολων των Ιερών κειμένων και της Αγίας Γραφής και όμως μέσα τους να είναι πνευματικά νεκροί, μακριά από την αγάπη Του.
3. Από τον Ιούδα. Αυτός σαν θεό του έχει το συμφέρον. Και αυτός κοντά στο Χριστό είναι (στην ουσία είναι πολύ μακριά του) γιατί το κύριο μέλημά του είναι το πώς θα τον προδώσει, για τα λεφτά.. Πώς θα καταστρέψει ανθρώπους για να τους κλέψει, ο Ιούδας δεν έχει κανένα ενδοιασμό, κοιμάται, ξυπνάει και το μόνο που σκέπτεται είναι μηχανορραφίες, πώς θα προδώσει το Χριστό και πώς θα βγάλει λεφτά, πώς θα αυξήσει τη περιουσία του, πώς θα εξοντώσει το συνάνθρωπό του, πώς θα τον προδώσει και θα τον σταυρώσει. Και αυτός ο τύπος του ανθρώπου που συμβολίζεται από τον Ιούδα, εκκλησιάζεται τακτικά, βαστάει τη σύνοψή του στην Εκκλησία τη Μεγάλη Εβδομάδα μεταλαμβάνει, οπως μετάλαβε και ο Ιούδας στο Μυστικό Δείπνο, αλλά το κύριο μέλημά του μέσα του είναι πώς θα εξαφανίσει τον «εχθρό» του, πώς στην ουσία θα σταυρώσει το Χριστό. Ο Ιούδας ολους τους θεωρεί εχθρούς του, και τους μισεί έως θανάτου. Φίλος του είναι μόνο το χρήμα . Όλοι θέλει να πεθάνουν, γιατί όλοι είναι εν δυνάμει εχθροί του, ολους τους θεωρεί εχθρούς του. Αυτός θεωρεί τον εαυτό του άμεμπτο και ακηλίδωτο, έντιμο και τίμιο και ηθικό, ενώ ολοι οι άλλοι είναι ανήθικοι.Γι΄αυτό όμως στο τέλος θα κρεμαστεί. Αυτό θα είναι το οδυνηρό και οικτρό τέλος του, και θα φύγει αμετανόητος. Πρώτος εχθρός του είναι ο Χριστός, που αφήνει να χαθεί το πολύτιμο μύρο, που μιλάει για την αγάπη, που συγχωρεί τη πόρνη, και γι΄αυτό σε λίγο θα τον προδώσει για 30 ασημένια νομίσματα. Για τον Ιούδα και για το Φαρισαίο η πόρνη γυναίκα δεν πρέπει να υπάρχει, γιατί είναι εχθρός της «καθώς πρέπει κοινωνίας».
Σε ολους μας τίθεται ένα αμείλικτο ερώτημα που απαιτεί άμεση απάντηση, γιατί κανένας μας δεν γνωρίζει ποιο είναι το υπόλοιπο διάστημα που μας απομένει να ζήσουμε.
Ερώτημα : Ποιά θέση παίρνουμε μπροστά στο Χριστό;
1 Της μετανοημένης πόρνης;
2 Του Φαρισαίου;
3 ή του Ιούδα;
Η επιλογή είναι ελεύθερη και δική μας. Από την απάντησή μας θα κριθούν πολλά.
1 Η ποιότητα της εναπομένουσας ζωής μας.
2 Η θέση της ψυχής μας μετά το θάνατό μας.
Κωνσταντίνος Στρατής
Μεσαριά Άνδρος
“άμισθος ψάλτης στον Ι. Ν.Αγίου Νικολάου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου