Κύριε μου, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με

Κυριακή 30 Απριλίου 2017

Οι Aγίες Mυροφόρες

Του π. Γεωργίου Οικονόμου, Δρ. Θεολογίας για την Romfea.gr
Μας αξιώνει η Χάρις του Τρισαγίου Θεού, μέσα στο αναστάσιμο και χαρμόσυνο κλίμα του Πεντηκοσταρίου να εορτάσουμε και φέτος την Κυριακή των Μυροφόρων.
Οι αγίες μυροφόρες γυναίκες ήταν οι πρώτες, που αξιώθηκαν να συναντήσουν τον Αναστάντα Κύριο και να μεταλαμπαδεύσουν σαν άγιο φως το μήνυμα αυτό στους Αγίους Αποστόλους και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Χωρίς δισταγμό, αλλά με βαθειά και βέβαιη πίστη, αποδέχτηκαν αμέσως το γεγονός της Αναστάσεως. Ενώ οι άγιοι Απόστολοι και μαθητές του Κυρίου στάθηκαν κατ'αρχήν με αδύναμη πίστη στην πληροφορία αυτή.

Γράφει χαρακτηριστικά ο Ευαγγελιστής Λουκάς, στο τελευταίο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του, ότι, στο άκουσμα των λόγων των μυροφόρων περί της Αναστάσεως, ἐφάνησαν ἐνώπιον αὐτῶν ὡσεὶ λῆρος τὰ ῥήματα αὐτῶν, καὶ ἠπίστουν αὐταῖς(1).

Δηλαδή, τους φάνηκαν σαν ανόητα γυναικεία λόγια, υπερβολές και φλυαρίες, και δεν τις πίστεψαν.

Αλλά και ο άγιος, ένδοξος και πανεύφημος Απόστολος Θωμάς, του οποίου την ψηλάφηση εορτάσαμε, μόλις την προηγούμενη Κυριακή, θέλησε βέβαιες αποδείξεις, χειροπιαστές˙ ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω(2).

Και τότε, η άπειρη θεία συγκατάβαση και μακροθυμία εκδηλώθηκε για ακόμα μία φορά.

Προσκαλεί τον Θωμά ο Κύριος και του λέει˙ έλα, παιδί μου, βάλε τον δάκτυλόν σου στον τύπον των ήλων, στα σημάδια από τα καρφιά, και βάλε το χέρι σου στην πλευρά μου, εκεί που με κέντησε ο στρατιώτης με την λόγχη καὶ εὐθέως ἐξῆλθεν αἷμα καὶ ὕδωρ(3). Και τον νουθετεί με αγάπη˙ να μην είναι πια άπιστος αλλά πιστός.

Στην συνέχεια, του λέει˙ εσύ, παιδί μου, Θωμά, πίστεψες, επειδή με είδες, όμως˙ μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες(4). 

Αυτήν την πίστη, την αληθινή, την ανόθευτη, την καρδιακή, την πίστη, που δεν ζητάει αποδείξεις, είχαν οι Μυροφόροι γυναίκες.

Αψηφώντας γενναία τον κίνδυνο και τον φόβο τόσο των Ιουδαίων όσο και των Ρωμαίων στρατιωτών, που φύλασσαν τον τάφο, έτρεξαν στον τάφο του Κυρίου και αξιώθηκαν πρώτες αυτές να μάθουν κατ'αρχήν υπό του αγγέλου για την Ανάσταση αλλά και να συναντήσουν οι ίδιες πρόσωπο προς Πρόσωπο τον Αναστάντα εκ νεκρών.

Τα γεγονότα αυτά περιγράφει ολοζώντανα ένας ύμνος της Εκκλησίας μας. Αἱ Μυροφόροι γυναῖκες, ὄρθρου βαθέος, ἐπιστᾶσαι πρὸς τὸ μνῆμα τοῦ Ζωοδότου, εὗρον Ἄγγελον, ἐπὶ τὸν λίθον καθήμενον, καὶ αὐτὸς προσφθεγξάμενος, αὐταῖς οὕτως ἔλεγε· Τί ζητεῖτε τὸν ζῶντα μετὰ τῶν νεκρῶν, τί θρηνεῖτε τὸν ἄφθαρτον ὡς ἐν φθορᾷ; ἀπελθοῦσαι κηρύξατε, τοῖς αὐτοῦ Μαθηταῖς(5).

Τί ζητάτε ανάμεσα στους νεκρούς τον ζωντανό; Τι θρηνείνε τον άφθαρτο σαν να ήτανε φθαρτός; Πηγαίνετε να κηρύξετε στους μαθητές Του την Ανάσταση.

Και, έτσι, με τον τρόπο αυτό οι περιφρονημένες γυναίκες καθίστανται κήρυκες της Αναστάσεως στους ίδιους τους μαθητές του Κυρίου!

Προφανώς, όσοι εμμένουν να καταλογίζουν στην χριστιανική παράδοση συντηρητισμό ως προς την θέση της γυναίκας στην Εκκλησία δεν έχουν μελετήσει ούτε γνωρίζουν όλες αυτές τις σπουδαίες αγιογραφικές αναφορές.

Οι μαθήτριες και μυροφόροι γυναίκες όχι μόνο πληροφορούνται πρώτες την Ανάσταση αλλά ανατίθεται σε αυτές το κήρυγμα στους Αποστόλους.

Η αγία Μαρία η Μαγδαληνή, πρώην δαιμονισμένη, η οποία θεραπεύτηκε από τον Ιησού, σύμφωνα με την διήγηση του Ευαγγελιστή Ιωάννη ήταν η πρώτη, που είδε τον λίθο του μνημείου μετακινημένο, αξιώθηκε να αναδειχθεί στην εκκλησιαστική παράδοση όχι μόνο Αγία αλλά και Ισαπόστολος.

Αξίζει, βέβαια, να θυμηθούμε και εκείνη την αμαρτωλή γυναίκα, που ενέπνευσε την Οσία Κασσιανή να γράψει το θαυμάσιο τροπάριο της Μεγάλης Τρίτης, η οποία, μυροφόρα και εκείνη, με προφητικό τρόπο, πριν τον ενταφιασμό του Κυρίου άλειψε με πολύτιμο μύρο τα πόδια Του.

Και ο ελεήμων και φιλεύσπαγχνος Θεός όχι μόνο δεν την κατέκρινε για τον αμαρτωλό βίο της αλλά βλέποντας αγαθότητα στο βάθος της καρδιάς της, είπε η πράξη της αυτή να γραφτεί στην ιστορία και αιώνια να μνημονεύεται, όπως συμβαίνει στα αλήθεια μέχρι σήμερα.

Πάνω από όλες και ανώτερη, όμως, η αειμακάριστος και παναμώμητος Κυρία Θεοτόκος, ταπεινή μυροφόρα και αυτή, η Παναγία Μητέρα του Θεού, μάνα πονεμένη στο μνήμα του Υιού της.

Αλλά και στο πέρασμα των χρόνων, μέχρι σήμερα, με την Χάρη του Θεού ποτέ δεν έπαψαν ταπεινές και ευλαβείς γυναίκες να αναδεικνύονται και οι ίδιες μυροφόρες.

Τα κορίτσια, που ψέλνουν κάθε χρόνο τα εγκώμια, οι γυναίκες, που στολίζουν τους Επιταφίους και ξενυχτάνε τον Χριστό την Μεγάλη Πέμπτη.

Οι παραδοσιακές εκείνες γυναίκες, που μόλις πληροφορούνται τον θάνατο ενός ανθρώπου, σπεύδουν να παρηγορήσουν τους οικείους και να προσευχηθούν, να ευπρεπίσουν και να αποδώσουν τις χριστιανικές τιμές τηρώντας τις ευλαβείς χριστιανικές παραδόσεις και να ξενυχτήσουν προσευχόμενες διαβάζοντας το Ψαλτήρι.

Για όλους αυτούς τους λόγους η σημερινή εορτή των Αγίων Μυροφόρων Γυναικών προσλαμβάνει μία ιδιαίτερη σημασία.

Σε μία εποχή κρίσης πνευματικής και παρακμής, κατά την οποία τα προβαλλόμενα πρότυπα είναι τουλάχιστον σαθρά και χυδαία, η αγία μας Εκκλησία αντιπροβάλλει τα δικά της αιώνια ευλογημένα πρότυπα.

Και προσκαλεί τις γυναίκες να μιμηθούν τέτοιου είδους πρότυπα αληθινά. Αυτές είναι οι αληθινές γιορτές της γυναίκας. Και όχι οι άλλες, που σαν παγκόσμιες ημέρες τάχα, μας προσκαλούν να τις γιορτάσουμε.

Να γιορτάσουμε τί, δηλαδή; Το δικαίωμα στην άμβλωση; Το δικαίωμα σε γάμους ομοφύλων; Το δικαίωμα του προσδιορισμού φύλου; Είναι τουλάχιστον ανόητα όλα αυτά.

Ενώ η δική μας εορτή των Αγίων Μυροφόρων Γυναικών μας καλεί σε πανηγύρι λειτουργικό και πνευματικό, να γιορτάσουμε την Ανάσταση του Σωτήρος.

Να ακούσουμε από το στόμα τους ότι ηγέρθη ο Κύριος, ότι Χριστός Ανέστη! Στους χαλεπούς καιρούς μας, μας προσφέρουν ένα βροντερό και χαρμόσυνο μήνυμα ανάστασης, ελπίδας και ζωής, που σημαίνει την νίκη επί του θανάτου, την κατάργηση του άδη, την συντριβή του διαβόλου.

Το μήνυμα αυτό ας γίνει σπόρος ελπίδας και χαράς μέσα στις καρδιές μας, ας γίνει ζωντανό κήρυγμα της Ανάστασης, ας γίνει αδιάλειπτη προσευχή και φως στον κόσμο.

Χριστός Ανέστη!
1 Λκ. 24, 11
2 Ιω. 20, 25
3 Ιω. 19, 34
4 Ιω. 20, 29
5 Στιχηρό Αναστάσιμο. Πρβλ. και το εξής αναστάσιμο στιχηρό, πλ.α΄˙ Κύριε, αἱ γυναῖκες ἔδραμον, ἐπὶ τὸ μνῆμα τοῦ ἰδεῖν σε τὸν Χριστόν, τὸν δι' ἡμᾶς παθόντα• καὶ προσελθοῦσαι, εὗρον Ἄγγελον ἐπὶ τὸν λίθον καθήμενον, τῷ φόβῳ κυλισθέντα, καὶ πρὸς αὐτὰς ἐβόησε λέγων· Ἀνέστη ὁ Κύριος, εἴπατε τοῖς Μαθηταῖς, ὅτι ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, ὁ σῴζων τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου