Ο μετεωρολόγος Τάσος Αρνιακός μιλά για τη σχέση της επιστήμης με την πίστη, τη γνωριμία του με τον Χριστόδουλο όταν ήταν επτά ετών και την εποχή που πήγαινε στο κατηχητικό και ντυνόταν παπαδάκι!
Επί 35 συναπτά έτη ο Τάσος Αρνιακός διακονεί την επιστήμη της Μετεωρολογίας και γνωρίζει από πρώτο χέρι «του καιρού τα γυρίσματα».
Άρχισε την επαγγελματική διαδρομή του από τα Κύθηρα και κατόπιν βρέθηκε στην ΕΜΥ, στην Αθήνα, όπου αρχικά υπηρέτησε στο τμήμα ενημέρωσης των πιλότων της Πολεμικής Αεροπορίας και αργότερα στο Aεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Στη συνέντευξη που ακολουθεί αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στη γνωριμία του με τον μακαριστό Χριστόδουλο, στον Αγιο Παΐσιο, αλλά και στις παιδικές αναμνήσεις του από τον χώρο της εκκλησίας.
Η επιστήμη της πρόγνωσης των καιρικών φαινομένων κατά πόσο αλληλεπιδρά με τη θρησκευτική πίστη και δέχεται τη βοήθειά της;
Είναι θέμα προσωπικότητας και χαρακτήρα κάθε επιστήμονα. Θεωρώ ότι αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα, δεν είναι η μία εχθρός της άλλης. Σίγουρα μας διακρίνει η εμπιστοσύνη απέναντι στην επιστήμη, αλλά συγχρόνως λέμε και τη φράση «ας βάλει και ο Θεός το χέρι του». Η πρόγνωση είναι μια ανθρώπινη υπόθεση, που έχει να κάνει με εξισώσεις και μαθηματικά. Παρ' όλα αυτά, πιστεύω προσωπικά ότι η απόλυτη αλήθεια δεν υπάρχει. Η φύση και ο Θεός έχουν άλλα πράγματα στο μυαλό τους!
Από κει και πέρα, σκέφτομαι συχνά ότι πρέπει να βάλει και ο Θεός το χέρι του. Κάποια θέματα ξεπερνούν τις δυνάμεις μας. Η φύση παραμένει ακόμη ανεξερεύνητη.
Θα περάσουν πάρα πολλά χρόνια έως ότου καταφέρουμε να πέσουμε με ακρίβεια 100% μέσα στις προγνώσεις μας. Τα προσεχή 50 χρόνια θα είναι αδύνατον αυτό να συμβεί!
Εχετε βρεθεί στην ανάγκη να ζητήσετε την παρέμβαση του Θεού, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Θεέ μου, μην επιτρέψεις να συμβεί άλλη μια τέτοια καταστροφή»;
Βεβαίως, και πολλές φορές! Οταν βλέπεις να χάνονται ανθρώπινες ζωές και να καταστρέφονται περιουσίες, είναι λογικό να στρέφεις τα μάτια σου ψηλά και να παρακαλείς. Οπως ακριβώς έκανε και ο αρχέγονος άνθρωπος όταν ξεκίνησαν οι πρώτες θρησκείες, οι οποίες ήταν θρησκείες που απευθύνονταν στους θεούς του καιρού! Παραδείγματος χάρη, στον Δία οι πρόγονοί μας έδωσαν την αστραπή και τον κεραυνό. Τον οποίο αργότερα υιοθέτησε ο προφήτης Ηλίας, ο προστάτης Αγιος της Μετεωρολογίας. Μάλιστα, από τις ρόδες του άρματός του, με την τριβή με τα σύννεφα, παράγονται οι κεραυνοί και οι αστραπές.
Ο ανθρώπινος εγωισμός και η αίσθηση ότι οι μηχανές είναι υπεράνω του Θεού και της φύσης οδηγούν σε λανθασμένους υπολογισμούς. Αψηφούμε τους κινδύνους.
Οι περισσότεροι πνιγμοί στις περιπτώσεις έκτακτων καιρικών φαινομένων οφείλονται σε τέτοιες λανθασμένες ενέργειες και κυρίως από νέους ανθρώπους, που υπερεκτιμούν τις ικανότητές τους.
Οι άνθρωποι των παλαιότερων εποχών, ειδικά οι αγροτικοί πληθυσμοί, διατηρούσαν πολύ οικεία σχέση με τη φύση και τον Θεό.
Ο γεωργός, με την πρώτη σταγόνα της βροχής το φθινόπωρο, έβγαζε το καπέλο του και σταυροκοπιόταν. Θυμάμαι και ένα σχετικό ποιηματάκι που μου είχε μάθει η μητέρα μου στο δημοτικό σχολείο: «Αστραψε και βρόντηξε και άρχισε να βρέχει / βρέχει ο Θεός στη γη, / το νεράκι τρέχει, / βλέπει ο γεωργός τη γη, / βγάζει το καπέλο και σταυροκοπιέται».
Εχει να κάνει αυτό το ποίημα με τον σεβασμό στη φύση και στον Θεό, όπως αποτυπώνεται στην παράδοσή μας και όπως τη μάθαμε από τους γονείς μας. Το σημαντικό είναι ότι εμείς οι άνθρωποι ξεχνάμε να πούμε «ευχαριστώ».
Είμαστε πολύ εύκολοι στο να ζητάμε και να παρακαλάμε τον Θεό, αλλά, όταν ευοδώνεται η παράκληση, η ευχαριστήρια δέηση γίνεται πολύ σπάνια.
Σήμερα, όπως και παλαιότερα, γίνονται λιτανείες σε αγροτικές περιοχές, όπως π.χ. η Κρήτη και η Ρόδος. Το κακό είναι ότι οι λιτανείες γίνονται και σε αυτή την περίπτωση με την έννοια της παράκλησης. Δεν ξέρω όμως εάν εκ των υστέρων -και εφόσον έχει βρέξει- γίνονται ευχαριστήριες δεήσεις.
Υπάρχουν κάποιοι ιερείς που σας τηλεφωνούν και ζητούν να έχουν από πρώτο χέρι πληροφορίες για τα του καιρού;
Ναι, αυτό συμβαίνει, αφού έχω πολλούς ιερείς φίλους τόσο στην Αθήνα όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Ψυχικά, είμαι πολύ κοντά με την Εκκλησία και συναναστρέφομαι πολλούς ιερείς.
Και, όπως καταλαβαίνετε, δέχομαι συχνά τηλεφωνήματα από κληρικούς, που με ρωτούν εάν πρόκειται να βρέξει την τάδε ημέρα, όταν θα γίνει η περιφορά της εικόνας κάποιου Αγίου, ή για να μη χαλάσει κάποιο πανηγύρι κ.ά.
Ειδικά τη Μεγάλη Παρασκευή, με την περιφορά του Επιταφίου, δέχομαι πολλά τηλεφωνήματα από ιερείς που ζητούν να μάθουν τι καιρό θα κάνει.
Σε χωριά όπου πηγαίνω το Πάσχα μαζί με την οικογένειά μου, όταν οι εφημέριοι μαθαίνουν την άφιξή μου, έρχονται οι ίδιοι για να πάρουν πληροφορίες από πρώτο χέρι.
Επίσης, σε πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου είτε στο Μεσολόγγι είτε στον Μπράλο ή σε άλλες περιοχές με... ξετρυπώνουν και καταφθάνουν είτε οι ιερείς είτε οι αντιπρόσωποί τους, για να πάρουν ασφαλή πρόγνωση του καιρού.
«Διατηρώ άριστες σχέσεις με τον Πειραιώς κ. Σεραφείμ. Παρά το κόστος, αρκετοί Ιεράρχες τολμούν να μιλούν!»
Ποιες αναμνήσεις διατηρείτε από τα παιδικά σας χρόνια; Πώς αναπτύχθηκε η αγάπη σας για την Εκκλησία;
Ολα πηγάζουν από την οικογένεια! Και οι γονείς μου -αλλά κυρίως οι παππούδες και οι γιαγιάδες- ήταν άνθρωποι της εκκλησίας. Γεννήθηκα στον Πειραιά ένα χιονισμένο πρωινό, αλλά μεγάλωσα στην Ενορία του Αγίου Σώστη, στη Συγγρού. Και οι δύο γιαγιάδες μου ήταν πολύ τακτικές στις λειτουργίες αλλά και στις αγρυπνίες. Ο δε παππούς μου -από την πλευρά της μητέρας μου- ήταν επίτροπος στον Αγιο Σώστη. Από τα πρώτα τμήματα του κατηχητικού έως τα ανώτερα παρακολουθούσα τακτικώς τα μαθήματα, ενώ συγχρόνως ντυνόμουν και παπαδάκι. Επίσης, διέπρεψα και ως κωδωνοκρούστης στον Αγιο Σώστη.
Γνώριζα όλους τους χτύπους που αντιστοιχούσαν στη θεία λειτουργία, σε γάμους, νεκρώσιμες ακολουθίες, λιτανείες, αλλά και τους χτύπους με τους οποίους καλούνταν οι μαθητές για το κατηχητικό. Ως παπαδάκι, ξεκίνησα κρατώντας τη λαμπάδα, στη συνέχεια το εξαπτέρυγο, προωθήθηκα στον σταυρό, ενώ σήκωσα και τον Επιτάφιο. Αργότερα, με την ιδιότητα του προσκόπου, συνέβαλα και στην τήρηση της τάξης εντός του ναού.
Ποιες άλλες προσωπικότητες από τον χώρο της Εκκλησίας έχουν αποτελέσει αναφορά στη ζωή σας;
Τα τελευταία χρόνια διατηρώ μια άριστη φιλική σχέση με τον Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ. Μοιάζει αρκετά με τον μακαριστό Χριστόδουλο, αφού είναι και αυτός ορμητικός και λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Δεν φοβάται και έχει έναν λόγο που συγκινεί όσους τον ακούνε.
Παρά τη διστακτικότητα και τον υπολογισμό του κόστους, είναι αρκετοί οι Ιεράρχες που τολμούν να μιλούν. Ενας άλλος άξιος Ιεράρχης είναι και ο Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ, που έχει τα ίδια πιστεύω με εκείνα του Χριστοδούλου. Παλεύει και αυτός στην περιοχή του και με παρρησία τηρεί τις θεμελιώδεις αξίες -ανεξαρτήτως εάν κάποιοι τις ειρωνεύονται- στις οποίες στηρίχτηκε ο Ελληνισμός: την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια. Θεωρώ ότι και οι δύο υπηρετούν αυτές τις αξίες. Και στις μέρες μας αυτό μετράει πάρα πολύ.
Οι αγαπημένοι προσκυνηματικοί προορισμοί για εσάς ποιοι είναι;
Τα μοναστήρια, πρώτα απ' όλα! Τη μεγαλύτερη χαρά μού έχουν προσφέρει η συνάντηση και η ευλογία που έλαβα μέσα από τη γνωριμία μου με τον τότε γέροντα και νυν Αγιο Παΐσιο.
Βρέθηκα στο Αγιον Ορος το 1991 και επισκέφθηκα το κελί του. Πλησίασα με σεβασμό μαζί με άλλους, ζήτησα και πήρα την ευλογία του. Κατόπιν με πήρε αγκαζέ και προχωρήσαμε μέσα στο κελί του, να προσκυνήσω τα εικονίσματα και τον χώρο όπου προσευχόταν. Μιλήσαμε για τα θέματα που με απασχολούσαν τότε. Μου έδωσε κατευθύνσεις που ακολούθησα και ακολουθώ και σήμερα. Τον έχω ως προστάτη Αγιο της οικογένειάς μου.
Εχω δύο γιους, που, όταν επισκεπτόμαστε εκκλησίες και τους δείχνω την εικόνα του Αγίου Παϊσίου και τους εξηγώ ότι αυτό τον Αγιο τον έχω γνωρίσει από κοντά και του έχω φιλήσει το χέρι, τρελαίνονται! Δεν μπορούν να το πιστέψουν! Μάλιστα, όταν είχα επισκεφτεί το Αγιον Ορος, πέρασε από το μυαλό μου να γίνω ιερέας και παραλίγο να μείνω εκεί! Ηταν θέμα συγκυρίας το ότι δεν έμεινα εκεί. Είχα πάει μόνος μου και ένιωσα ότι συνέβαινε κάτι σημαντικό στη ζωή μου.
«Ηταν συγκλονιστική εμπειρία όταν άκουσα την ακολουθία στην Παναγίτσα Φαλήρου»
Από εκείνη την περίοδο των παιδικών σας χρόνων ποιες ήταν οι πιο αξιομνημόνευτες στιγμές;
Προέρχονταν από την περίοδο που ντυνόμουν παπαδάκι και παρακολουθούσα μέσα στο Ιερό τις κινήσεις του ιερέα κατά τη μετατροπή του οίνου και του άρτου σε σώμα και αίμα. Θυμάμαι τα λόγια του ιερέα: «Μεταβαλών τω Πνεύματί σου τω Αγίω. Αμήν, Αμήν, Αμήν».
Ηταν πάντοτε μια πολύ έντονη μυστηριακή στιγμή για μένα, καθώς παρακολουθούσα τον παπα-Κώστα γονατιστό να προσεύχεται, ώστε να γίνει αυτό το θαύμα. Η ιερότητα του χώρου ήταν κάτι το μοναδικό, όπως και τα λόγια που λέγονται εκείνη τη στιγμή και δεν τα ακούει έξω ο υπόλοιπος κόσμος. Συγκλονιστική στιγμή, επίσης, είναι και η έξοδος του Εσταυρωμένου, το «σήμερον κρεμάται επί ξύλου», όπως και τα τροπάρια της Μεγάλης Πέμπτης και της Μεγάλης Παρασκευής.
Μέσα από την ακολουθία του Νυμφίου είχα την τύχη να γνωρίσω και να δω από κοντά τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο στα πρώτα ιερατικά βήματά του. Ημουν παιδάκι επτά χρονών, στις αρχές της δεκαετίας του '60, όταν πήγα με τη μητέρα μου στην Παναγίτσα στο Παλαιό Φάληρο και μέσα σε μια κατανυκτική ατμόσφαιρα παρακολουθήσαμε την ακολουθία. Με είχε καθηλώσει η όλη ατμόσφαιρα. Ηταν μια συγκλονιστική εμπειρία, που θα τη θυμάμαι για όλη μου τη ζωή.
Τι θυμάστε από τον μακαριστό Χριστόδουλο;
Επειτα από πολλά χρόνια είχα τη χαρά και την τιμή να τον γνωρίσω -όντας ο ίδιος Μητροπολίτης Δημητριάδος- σε μια πανελλήνια συγκέντρωση προσκόπων στον Βόλο το 1990. Η τότε τελετή είχε γίνει σε εγκαταστάσεις της Μητρόπολης Δημητριάδος.
Ηταν πάρα πολύ θερμός με τους προσκόπους, αφού εξήρε την προσφορά μας στην κοινωνία. Τα λόγια που μας είχε πει ήταν ότι το πρώτο μας καθήκον είναι η αφοσίωση στον Θεό και έπειτα έρχεται η προσφορά στην πατρίδα. Μας ενθάρρυνε λέγοντας: «Αυτά τα δύο πράγματα να τα κρατήσετε, παιδιά, βαθιά μέσα σας και έτσι να πορευθείτε στην κοινωνία για όλα τα χρόνια της ζωής σας».
Αυτά τα τόσο βαθιά λόγια υιοθέτησε και τήρησε και ο ίδιος σε όλη τη ζωή του. Είχα μιλήσει εκ βαθέων μαζί του και είχαμε ανταλλάξει πολλές σκέψεις. Η λάμψη της προσωπικότητάς του με ακολουθεί από τότε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου