Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Βρε, εσύ νέος άνθρωπος, λες ότι κουράζεσαι;»

- Εἶναι θανάσιμο ἁμάρτημα νὰ κουραζόμεθα γιὰ τὸν Θεό, καὶ ὕστερα νὰ μετανοιώνουμε καὶ νὰ γογγύζουμε. 

Κατάλαβέ το καλά. Χωρὶς σωματικὸ κόπο, δὲν κερδίζεται ἡ ἀρετή, ξάπλα στὸ κρεββάτι. 

Ὁ σωματικὸς κόπος εἶναι τὸ μεγαλύτερο δῶρο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία μας. Γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. 

Οἱ ἄλλοι μὲ χαρὰ ἐδέχοντο ἐξευτελισμούς, κόπους… κι ἐσὺ ὑποφέρεις; 

Ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία εἶναι ἐνῶ κοπιάζομε γιὰ τὸν Χριστό, ὕστερα νὰ μετανοιώνουμε καὶ νὰ ὑποφέρουμε. 

Βρέ, ἐσὺ νέος ἄνθρωπος, λὲς ὅτι κουράζεσαι; Στὴν ἡλικία σου ἐγὼ πετοῦσα. Ἤθελα ὅλα νὰ τὰ τελειώσω. Μὴ κοιτᾶς τώρα, ποὺ δὲν μπορῶ νὰ κάνω τίποτα. Σὲ βλέπω πολὺ πίσω. Κατέκτησε ἔδαφος ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος καὶ συνετρίβης. Ὄχι! ἀνάνηψε! Ψάλλε μὲ νεῦρο, μὲ τόνο, χαρούμενα! 

«Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν ᾍδου τὴν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν. Καὶ σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τὸν αἴτιον. Τὸν μόνον εὐλογητὸν τῶν Πατέρων, Θεὸν καὶ ὑπερένδοξον» 

Ἀπὸ τὸ βιβλίο “Ἡ θεϊκὴ φλόγα ποὺ ἄναψε στὴν καρδιά μου ὁ Γέρων Πορφύριος“.

Πηγή