«Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν» (Ματθ. 19:19)
Ένας πλούσιος νέος, ενώ οι συνομήλικοί του καθόλου δε σκέπτονταν το Θεό, αυτός αποτελούσε εξαίρεση. Δεν ενδιαφερόταν μόνο για τα υλικά και επίγεια, ενδιαφερόταν και για άλλα πράγματα υψηλότερα.
Ήρθε στο Χριστό και τον ρώτησε· «Τι να κάνω…;» (Ματθ. 19:16). Το «τι να κάνω;» το λέμε όλοι, αυτή την αγωνία την έχουν όλοι οι άνθρωποι. Χιλιάδες «τι να κάνω;» μας απασχολούν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Αλλά το «τι να κάνω;» που είπε αυτός, διαφέρει απ’ όλα αυτά.
Γιατί τι λέει· «Τι να κάνω, για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;» Ακούτε; «Τι να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;» Ώστε υπάρχει και άλλη ζωή; Ασφαλώς υπάρχει. Δεν τελειώνουμε στο νεκροταφείο με το φτυάρι του νεκροθάφτη. Ο άνθρωπος δεν είναι σαν τα ζώα που ψοφάνε. Όχι. Ο άνθρωπος δεν ψοφάει· έχει μέσα του ένα θησαυρό ουράνιο και ανεκτίμητο, έχει την αθάνατη ψυχή· το κορμί διαλύεται στα «εξ ων συνετέθη», αλλά η ψυχή παραμένει αιώνια. Υπάρχει λοιπόν αιώνια ζωή. Όσο είσαι βέβαιος, ότι υπάρχει ήλιος, τόσο βέβαιος να είσαι, ότι υπάρχει εκείνη η ζωή. Ναι υπάρχει, σε πείσμα των δαιμόνων και των άθεων. Εδώ η ζωή που ζούμε, άλλος 60, άλλος 70, άλλος 80, άλλος 100 χρόνια, είναι μικρή και ασήμαντη σε σύγκριση με την αιωνιότητα, είναι μία σταγόνα του ωκεανού.
«Τι να κάνω, για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;» Και ο Χριστός που τον είδε τον «ηγάπησε» (Μαρκ. 10:21), γιατί ήταν ένα σπάνιο παράδειγμα ανθρώπου που ενδιαφέρεται για τα ουράνια, και του έδωσε κλειδί – σήμερα το Ευαγγέλιο μάς δίνει κλειδί. Και το κλειδί, που ανοίγει τις πόρτες του ουρανού, τον παράδεισο, χρυσό κλειδί που λύνει τα προβλήματα όχι μόνο της πέρα του τάφου ζωής αλλά και τα επίγεια, όλα τα προβλήματα, είναι – ποιο; Αυτό που του απάντησε· «Θέλεις, να ζήσεις ευτυχής και εδώ και στον άλλο κόσμο;» «τήρησον τας εντολάς», να εκτελέσεις τις εντολές (Ματθ. 19:17).
Ποιες εντολές; Εντολές είναι πολλές· αλλ’ όπως είπε ο ίδιος ο Χριστός, οι πιο μεγάλες εντολές είναι δύο. Δύο μάτια έχεις, δύο είναι και οι μεγάλες εντολές· κι όπως προσέχεις τα μάτια σου, να μη χαλάσουν ούτε το ένα ούτε το άλλο, γιατί άμα χαλάσει το ένα χαλάει και το άλλο, έτσι να έχεις τις εντολές του Θεού· σαν τα μάτια σου. Η μία εντολή είναι «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου…» (Δευτ. 6:5). Και η άλλη «Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν» (Λευϊτ. 19:18· Ματθ. 19:19). Σ’ αυτά τα δύο είναι όλος ο νόμος, όλα τα καθήκοντά μας.
Να αγαπήσουμε πρώτα τον Θεό με όλη μας την καρδιά. Γιατί; Διότι ο Θεός είναι εκείνος, που από το μηδέν δημιούργησε όλο τον κόσμο, έπλασε «τα ωραία της γης» (Ψαλμ. 73:17), όλα όσα βλέπουμε. Και όχι μόνο τα δημιούργησε, αλλά και προνοεί και φροντίζει για όλα και ιδιαιτέρως για τον άνθρωπο. Ο ήλιος, το νερό, τα δέντρα, τα ζώα, ο αέρας, οι θάλασσες, οι ποταμοί, όλα αυτά ποιος τα έκανε; Ο Θεός. Κι όποιος δεν αγαπάει, αλλά βλαστημάει το Θεό, η τιμωρία που του αξίζει, ξέρετε ποια θα ήταν; Να τον βάλεις σ’ ένα πύραυλο και να τον στείλεις στο φεγγάρι, που είναι ξεραΐλα. Εκεί ούτε νερό, ούτε χόρτο, ούτε αρνάκια, ούτε πουλιά, ούτε αέρας, τίποτα. Εδώ όλα μας τα ‘χει δώσει ο Θεός. Αυτός είναι ο Πατέρας μας, ο Πλάστης μας, ο Σωτήρας μας. Τι πρέπει να κάνεις; Να τον αγαπήσεις με όλη την καρδιά σου.
Και κοντά στο Θεό, λέει στο Ευαγγέλιο ο Χριστός μας, πρέπει ν’ αγαπήσεις και τον πλησίον σου. Γιατί; Γιατί είναι αδελφός σου, σύντροφός σου γιατί όλοι καταγόμαστε από τον Αδάμ και την Εύα. Και πότε αγαπάς τον πλησίον; Όταν δεν του κάνεις κακό. Αυτός που αγαπάει τον άλλο, δεν τον κλέβει, δεν ατιμάζει τη γυναίκα του, δεν πορνεύει, δε μοιχεύει, όπως είπε το ευαγγέλιο· δεν πάει στο δικαστήριο, να ορκιστεί ψέματα και να βάλει τον αθώο στη φυλακή, δεν παίρνει μαχαίρι και περίστροφο να σκοτώσει τον αδελφό του… Και όχι μόνο κακό δεν κάνει, αλλά κάνει και καλό· αυτός που αγαπάει, δίνει ψωμί σ’ όποιον πεινάει, νερό σ’ όποιον διψάει, ρούχο στο γυμνό· επισκέπτεται τον άρρωστο, παρηγορεί το θλιμμένο, σκουπίζει τα δάκρυά του… Αυτό είναι χριστιανισμός. Όχι μόνο κακό δεν κάνει, αλλά εργάζεται και το αγαθό σε όλους.
Είναι δύσκολα αυτά; Όχι. Αγάπα λοιπόν, άνθρωπε, τον πατέρα και τη μάνα που σε γέννησαν, τον άντρα σου αν είσαι γυναίκα, τη γυναίκα σου αν είσαι άντρας, τα παιδιά σου αν είσαι γονιός. Αγάπα το δάσκαλο, που σου μαθαίνει γράμματα, τον ιερέα, που σε βάπτισε, τις αρχές και εξουσίες του κράτους. Αγάπα τους πάντες και τα πάντα και τον εχθρό σου ακόμα. Δεν είπα τίποτα. Μια φορά αγαπάς το παιδί σου, τη γυναίκα σου, τον πατέρα σου, την πατρίδα σου; χίλιες, εκατομμύρια φορές να αγαπάς – ποιον; Το Χριστό, που είναι το άλφα και το ωμέγα, που είναι το παν. Αν δεν αγαπάς το Χριστό, μάταιη είναι η ζωή σου.
Η αγάπη προς το Θεό και η αγάπη προς τον πλησίον είναι δύο φτερούγες, που μας υψώνουν. Όπως το πουλί, άμα χτυπηθεί στη μια φτερούγα δεν πετάει, έτσι κι ο άνθρωπος. Θέλει δύο φτερούγες, για να πετάξει ψηλά, να φύγει από την ύλη, τη διαφθορά και τον εκφυλισμό και να γίνει άνθρωπος και άγγελος. Η μια φτερούγα είναι η αγάπη προς το Θεό, η άλλη είναι η αγάπη προς τον πλησίον. «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου», και «τον πλησίον σου ως σεαυτόν».
Αγάπα το Θεό με όλη σου την καρδιά· πρωί, μεσημέρι, βράδυ, να προσεύχεσαι, να εκκλησιάζεσαι, να κοινωνάς. Αγάπα και τον πλησίον σου. Η αγάπη δεν χρειάζεται τίποτε άλλο. Μια λέξη, η αγάπη, λύνει όλα τα προβλήματα· είναι το χρυσό κλειδί.
Εύχομαι στην καρδιά σας, να υπάρχει η αγάπη προς το Θεό και η αγάπη προς τον πλησίον· αμήν.
Από το φυλλάδιο ΚΥΡΙΑΚΗ, φύλλο 1907, Φλώρινα 2004.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου