Αρχιμανδρίτης Γερβάσιος Ραπτόπουλους
Σαν τον Θεό κανένας άλλος δεν μας αγαπά. Κανένας άνθρωπος, όποιος κι αν είναι αυτός ο άνθρωπος, είτε πατέρας, είτε μητέρα, είτε αδελφός, είτε συγγενής, είτε φίλος. Και δεν μας αγαπά σαν το Θεό γιατί δεν είναι Θεός.
Είναι άνθρωπος. Επειδή λοιπόν μας αγαπά ο Θεός, γι’ αυτό μας λέει πάντα ότι είναι καλό για μας. Καλό για το σώμα, για την υγεία μας. Αλλά καλό και για την ψυχή μας. Αποβλέποντας στο καλό του σώματος, της υγείας, μας λέει να αποφεύγουμε τα οινοπνευματώδη ποτά.
Αυτό μας λέει ο Θεός. Κι όμως ημείς οι άνθρωποι δεν ακούμε τη φωνή του. Δεν ξέρω τι μας πιάνει και κάνουμε το αντίθετο. Λες και δεν έχουμε μυαλό. Λες και δεν θέλουμε το καλό μας. Και πεισματικά πίνουμε. Και πίνουμε όχι λίγο, αλλά πολύ. Όχι με μέτρο, αλλά χωρίς μέτρο.
Αλλά το πιοτό κάνει κακό. Γιατί τέλος πάντων, δεν θέλουμε να το καταλάβουμε; Περίεργο! Θυμάμαι αυτή τη στιγμή το φιλόσοφο Διογένη. Τον κάλεσαν κάποτε σ’ ένα επίσημο γεύμα. Εκεί του πρόσφεραν ένα μεγάλο δοχείο γεμάτο εκλεκτό κρασί. Ο Διογένης αφού για λίγο παρατήρησε το δοχείο με το δελεαστικό περιεχόμενό του, το πέταξε στο πάτωμα και το έσπασε. Οι καλεσμένοι στο γεύμα άνθρωποι έμειναν κατάπληκτοι. Και περίεργοι, τον ρώτησαν γιατί έκανε μια τόσο μεγάλη ζημιά. Και εκείνος αποκρίθηκε: «Γιατί αν έπινα το κρασί, η ζημιά θα ήταν διπλάσια. Κάποιος έπρεπε να ζημιωθεί, ή εγώ ή το κρασί.
Κι εγώ προτίμησα το δεύτερο».
Είναι πολλές και μεγάλες οι ζημιές, που προκαλεί στον άνθρωπο το κρασί. Τα οινοπνευματώδη ποτά.
Να τις απαριθμήσουμε;
Καταστρέφει την υγεία
Η πρώτη ζημιά που προκαλεί στον άνθρωπο το κρασί είναι η φθορά της υγείας του. Κι ας λέει όταν το πίνει «εις υγείαν». Δεν ξέρει τι λέει. Το πιο σωστό, που πρέπει να λέει, όταν πίνει αλκοόλ, είναι
«εις θάνατον». Γιατί πράγματι το κρασί πεθαίνει τον άνθρωπο. Σύμφωνα με τις διαπιστώσεις, που κάνουν κάθε τόσο ειδικοί επιστήμονες, το αλκοόλ φέρει μια γενική εξασθένηση του οργανισμού. Χαλάει την
όρεξη. Προσβάλλει την καρδιά. Προσβάλλει τα κόκκαλα. Κλονίζει το νευρικό σύστημα. Οδηγεί στην παραλυσία, στην επιληψία και σε ένα σωρό κακές αρρώστιες. Λένε ότι η κίρρωση και ο καρκίνος του
ήπατος συχνά έχουν αιτία το αλκοόλ. Εκατοντάδες γιατροί ασχολούνται καθημερινά με τα θύματα του αλκοολισμού. Πολλά από τα θύματα αυτά πεθαίνουν. Και πεθαίνουν τόσο τραγικά! Αλλά κι αυτοί που
ζουν, υποφέρουν κυριολεκτικά. Η ζωή τους είναι μια τραγωδία.
Δηλητηριάζει το λογικό
Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σώμα. Ο άνθρωπος είναι και μυαλό. Είναι και θέληση. Το αλκοόλ κάνει κι εδώ κακό. Καταστρέφει το νου. Παραλύει και τη νόηση και τη θέληση. Μαραίνει την ευφυΐα. Αφαιρεί την
κρίση. Προσβάλλει όλο τον εγκέφαλο. Όπως παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος «η μέθη είναι σύγχυσις του νου, παρεκτροπή των λογικών σκέψεων, ερήμωσις πάσης διανοητικής λειτουργίας, πτωχεία από
σύνεσιν». Ρώτησαν κάποτε το μεγάλο εφευρέτη Θωμά Έδισον, γιατί δεν αγαπά τα ποτά. Κι εκείνος απάντησε: «Αντί να δηλητηριάζω το λογικό μου, νομίζω ότι μπορώ να κάνω καλυτέραν χρήσιν αυτού».
Αδειάζει το πορτοφόλι
Στην προσπάθεια του ο οινοπότης να κορέσει το πάθος του, ξοδεύει όλες του τις οικονομίες στο κρασί. Πολλοί δεν προφταίνουν να φέρουν στο σπίτι τους ούτε δραχμή από το μεροκάματο. Πίνουν και την
τελευταία δραχμή. Και δεν σκέπτονται ούτε γονείς, ούτε γυναίκα, ούτε παιδιά, ούτε τίποτε. Το μυαλό τους, θολωμένο από το καταραμένο πάθος, δεν μπορεί να σκεφθεί υποχρεώσεις και καθήκοντα. Είναι
ανάπηρο. Και όχι μόνο δεν φέρνουν χρήματα στο σπίτι αλλά και παίρνουν. Από την άλλη μεριά το κρασί τους κάνει τεμπέληδες. Έτσι το σπίτι που ατύχησε, ο άνθρωπος τους να είναι μέθυσος, βυθίζεται στην
ανέχεια και στη φτώχεια. Αυτή είναι η δεύτερη ζημιά, που προκαλεί το κρασί: Η οικονομική καταστροφή. Αλλά υπάρχει και άλλη.
Προκαλεί καυγάδες
Κάτω από την επίδραση του αλκοόλ, ο οινοπότης είναι έτοιμος για καυγάδες. Είναι σαν το σπίρτο. Με το παραμικρό ανάβει, εξοργίζεται. Παρεξηγεί κάθε λέξη και κάθε κίνηση. Αισχρολογεί, βλασφημεί, απειλεί και είναι έτοιμος να ρθει στα χέρια με όλους. Φτάνει ακόμα και στο έγκλημα! Ένας μέθυσος πατέρας, πάνω στην κρίση, άρπαξε το βρέφος από την κούνια και το πολτοποίησε στον τοίχο! Φρίκη! Κι αυτός ακόμα ο Στρατηλάτης Μακεδόνας, ο Μ. Αλέξανδρος, πάνω στη μέθη εγκλιμάτισε. Σκότωσε τον εκλεκτό στρατηγό του Κλείτο. Αυτόν, που στη μάχη του Γρανικού τον έσωσε από το ξίφος του Πέρση στρατηγού Σπιθριδάτη. Ορθά παρατηρεί κάποιος εγκληματολόγος: «Το οινόπνευμα εις φονικά αποτελέσματα, υπερβαίνει και τας αιματηροτέρας μάχας της ιστορίας». Στην Αγγλία μέσα σε εννιά χρόνια, κάτω από την επίδραση της μέθης εγκλημάτησαν και καταδικάστηκαν, 1,750,000 άτομα! Το ξαναλέω: 1,750,000 άτομα!
Οδηγεί στην ακολασία!
Το κρασί οδηγεί πάντα σε πράξεις ανήθικες και απρεπείς. Ο οινοπότης διαπράττει τις πιο βδελυρές πράξεις. Οι περισσότερες ανηθικότητες, βιασμοί, απιστίες, αιμομιξίες, έχουν συνήθως σαν αιτία το κρασί.
Ο Παροιμιαστής τονίζει: «Ακόλαστον οίνος». Στην ακολασία οδηγεί το κρασί.
Κολάζει την ψυχή
Αυτό είναι το μεγαλύτερο κακό. Ο Λόγος του Θεού είναι κατηγορηματικός: «Μέθυσοι… βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσιν» (Α’ Κορ. στ. 10). Ο μέθυσος δεν έχει θέση στον ουρανό. Η θέση του είναι στην κόλαση. Και εκεί θα κολάζεται αιώνια.
Αυτές τις ζημιές ζύγισαν πολλοί και έκοψαν το κρασί. Ένας μεγάλος μπεκρής έκοψε το κρασί κι έγινε καλός νοικοκύρης.
Κάποια φορά ένας άπιστος τον πείραξε και του είπε: «Δεν πιστεύω ότι το νερό έγινε κρασί στο Γάμο της Κανά».
Και ο πρώην μπεκρής του απάντησε: «Έλα σπίτι μου και θα δεις μεγαλύτερο θαύμα. Θα δεις ότι ο Χριστός έκανε το κρασί ρούχα, έπιπλα, βιβλία κι ένα σωρό άλλα πράγματα».
Κι ένα δεύτερο παράδειγμα: Ο Ανδρέας Μιαούλης ήταν μεγάλος μέθυσος. Η ζωή του κυλούσε στις ταβέρνες και δημιουργούσε καθημερινά σκηνές με τον ένα και με τον άλλο. Όταν κηρύχτηκε η
Επανάσταση του 1821, ο Λάζαρος Κουντουριώτης πήγε και του είπε: «Ε Ανδρέα, είναι καιρός πλέον ν’ απαρνηθείς τον εαυτό σου. Η Πατρίδα ζητά τη λεβεντιά σου. Άφησε τη χυδαία μέθη και μέθυσε με το
θεϊκό κρασί που λέγεται αγάπη, έρως προς την πολυβασανισμένη μας πατρίδα. Εν ονόματι της Πατρίδος, κάτω τα πάθη». Τα λόγια βρήκαν απήχηση. Ο Μιαούλης έκοψε τη μέθη.
Κι έγινε ο μεγάλος ήρωας, που δόξασε την Ελλάδα.
Αγαπητοί,
Έτσι έχουν τα πράγματα. Τι λένε τώρα; Ποιος πρέπει να ζημιωθεί; Αν πίνετε, σεις ή το κρασί; Το δεύτερο πρέπει. Γι’ αυτό σπάστε το κρασοδοχείο σαν το Διογένη και κόψτε τη μέθη σαν το Μιαούλη.
Έτσι θα βρείτε την υγειά σας, θα ζήσετε χρόνια και θα σας καμαρώνουν οι δικοί σας.
«Πολλούς γαρ απώλεσεν ο οίνος» (Σοφ. Σειρ. ΛΑ’ 25).
«Ο γαρ οίνος αυτούς συγκαύσει» (Ησαΐας Ε’ 11).
«Οίνω ολίγω χρω δια τας πυκνάς σου ασθενείας (Α’ Τιμ. Ε’ 23).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου