Η Παναγία μας ύστερα από την δωδεκαετή παραμονή της στα Άγια των Αγίων μετέβη στη Ναζαρέτ, στο σπίτι του αγίου Ιωσήφ του Μνήστορος, στον οποίο την εμπιστεύθηκαν. Εκεί την επισκέφθηκε ο αρχάγγελος
Γαβριήλ και ευαγγελίσθηκε στην γέννηση του Ιησού Χριστού, λέγοντας σ’ Αυτήν: Χαίρε, Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά Σου… Εύρες χάριν παρά τω Θεώ. Και ιδού συλλήψη εν γαστρί και τέξη Υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν.
Η εορτή του Ευαγγελισμού είναι η απαρχή όλων των θείων αγαθών. Είναι δίκαιο επομένως όλοι να χαίρουν και να ευφραίνονται και πριν απ’ όλους η ίδια η Θεοτόκος. Χαίρει δε η Κυρία Θεοτόκος διότι χάρη σ’ Αυτήν τα θεία αγαθά έφθασαν στους ανθρώπους.
Έχοντας η ίδια τέτοια πνευματική ομορφιά, κατόρθωσε να ελκύσει επάνω της το εύσπλαχνο βλέμμα του Δημιουργού και να φέρη έτσι στη γη το Δεσπότη Χριστό. Όπως παρατηρεί ένας από τους Αγίους μας, έφθασε η αρετή μιας ψυχής να σταματήση την κακία των ανθρώπων όλων των αιώνων.
Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς μιλώντας για την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου λέγει ότι «ο Θεός που μας έπλασε από ευσπλαχνία, επέβλεψε προς εμάς με φιλανθρωπία και κατέβηκε στην γη και παίρνοντας από την αγία Παρθένο την ανθρώπινη φύση την ανακαίνισε και την επανέφερε, ή μάλλον την ανέβασε σε θείο και ουράνιο ύψος. Έστειλε λοιπόν ο Θεός τον αρχάγγελο Γαβριήλ προς την Παρθένο και την έκανε μητέρα Του με μόνη την αρχαγγελική προσφώνηση, ενώ Αυτή έμεινε παρθένος. Διότι βέβαια, αν συλλαμβανόταν από σπέρμα δεν θα ήταν νέος άνθρωπος, ούτε θα ήταν αναμάρτητος και σωτήρας των αμαρτωλών. Εφ’ όσον θα ήταν κληρονόμος του προπατορικού αμαρτήματος, δεν θα μπορούσε να κάμη την σάρκα Του ανεξάντλητη πηγή αγιασμού ώστε και των προπατόρων την αμαρτία να αποπλύνη κα σε όλους τους μεταγενεστέρους να επαρκή για αγιασμό. Γι’ αυτό δεν ήλθε στην γη άγγελος, ούτε απλός άνθρωπος, αλλά ο ίδιος ο Κύριος που συνελήφθηκε και σαρκώθηκε σε μήτρα παρθενική, ενώ έμεινε αναλλοιώτως Θεός».
Λέγοντας ο αρχάγγελος Γαβριήλ στην Παναγία Χαίρε, Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά Σου, δεν της προαναγγέλλει κάτι το μελλοντικό, αλλά εξαγγέλλει ό,τι βλέπει να τελήται αοράτως. Όταν η Παναγία εκφράζει την απορία της πώς θα ήταν δυνατόν να γεννήση τον Χριστό, ενώ δεν γνωρίζει άνδρα, ο Αρχάγγελος της λέγει: «Πνεύμα Άγιο θα έλθη σ’ εσένα και δύναμις Υψίστου θα σε επισκιάση, γι’ αυτό και το άγιο που θα γεννηθή από σένα, θα ονομασθή Υιός Θεού». Και η Παναγία αποκρίνεται: «Ιδού η δούλη Κυρίου, ας γίνη σε μένα σύμφωνα με τον λόγο σου».
Ο όσιος Νικόλαος ο Καβάσιλας παρατηρεί ότι όση ώρα η Παρθένος ζητούσε από τον Αρχάγγελο να μάθη τον τρόπο με τον οποίο θα γινόταν η κυοφορία του Χριστού, ο Θεός δεν κατερχόταν. Ενώ την στιγμή που πείσθηκε και αποδέχθηκε την πρόκληση, ολόκληρο το έργο διά μιάς πραγματοποιήθηκε: ο Θεός πήρε επάνω Του σαν ενδυμασία τον άνθρωπο και η Παρθένος έγινε μητέρα του Κτίστου. Πλάσσεται με λόγο μητρικό ο Λόγος του Πατρός και κτίζεται με την φωνή του κτίσματος ο Δημιουργός.
Αυτά τα λόγια της Παρθένου μετέτρεψαν την γη σε ουρανό και άδειασαν τον Άδη ελευθερώνοντας τους φυλακισμένους. Έκαμαν να κατοικηθή από ανθρώπους ο ουρανός και συνένωσαν το ουράνιο και ανθρώπινο γένος σε ένα μοναδικό χορό γύρω από Αυτόν που είναι ταυτοχρόνως Θεός και άνθρωπος. Αισθανόμενοι όλοι οι πιστοί την μεγάλη δωρεά που έκανε σ’ εμάς η Κυρία Θεοτόκος εκφράζουμε σ’ Αυτήν ακαταπαύστως την ευγνωμοσύνη μας λέγοντας:
Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά Σου. Ευλογημένη Συ εν γυναιξί, και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών.
(Ιερομονάχου Γρηγορίου "Η Υπεραγία Θεοτόκος" Εκδόσεις Ιερόν Κουτλουμουσιανόν Κελλίον Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου