Ποίημα Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου (Φιλ.19 ΣΤ)

Αμήχανον το κάλλος Σου, ασύγκριτον το είδος,

η ωραιότης άφατος, υπέρ λόγον η δόξα, 

το ήθος, Δέσποτα Χριστέ, το αγαθόν και πράον

των γηγενών υπέρκειται τας εννοίας απάντων,

και διά τούτο ο προς Σε πόθος και η αγάπη

πάσαν αγάπην των βροτών υπερνικά και πόθον.

Καθόσον γαρ υπέρκεισαι των ορωμένων, Σώτερ,

Κατά τοσούτον ο προς Σε πόθος υπάρχει μείζων

Και συγκαλείπτει άπασαν ανθρωπίνην αγάπην

και έρωτας των σαρκικών ηδονών αποτρέπει,

επιθυμίας πάσας δε αποκρούεται τάχος,

[…]

Ω θαύμα, ω παράδοξον έργον Θεού υψίστου 

Και μυστηρίων δύναμις των κρυπτώς τελουμένων! 

Συ και τα άφθαρτα ημίν και τα φθαρτά χαρίζει

Συ και τα γήινα, Θεέ, συν τοις επουρανίοις,

Τα ενεστώτα τε ομού και τα μέλλοντα, Λόγε,

Ως πάντων πάντως ποιητής, ως έχων εξουσίαν

Των ουρανίων, Δέσποτα, και των καταχθονίων.

[...]

Δόξα δε αυτώ και τρυφή τε και πλούτος 

Θεός, η Τριάς, και τα Θεού και θεία,

Ω πρέπει πάσα δόξα, τιμή και κράτος

Αεί τε και νυν και εις πάντας αιώνας. Αμήν.

Πηγή