13 Μαρτίου (ή 27 Φεβρουαρίου), μνήμη του Αγίου Λεάνδρου, Επισκόπου Σεβίλλης - ΒΙΟΣ

Ο άγιος πατήρ ημών Λέανδρος επίσκοπος της Σεβίλλης εν Ισπανία, (διδάσκαλος της Εκκλησίας και φωτιστής των Ισπανών), έζησε τον 6ον μ.Χ αιώνα και ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας.

Ο πατέρας του ήταν δούκας και κατήγετο από βυζαντινή γενιά, ενώ η μητέρα του ήταν πρωτότοκη κόρη του Βησιγότθου βασιλιά Λεβιγκίντ που βασίλευε στη Σεβίλλη, πρωτεύουσα του βασιλείου των Βησιγότθων.
Πολύ νωρίς ασπάστηκε τον μοναχικό βίο και διακρίθηκε για την μόρφωση και τις αρετές του.
Γι’ αυτούς τους λόγους, η Εκκλησία τον κατέστησε μητροπολίτη το 579 μ.Χ. Σύστησε θεολογική Σχολή προορισμένη στη διάδοση της ορθοδοξίας αλλά και στην καλλιέργεια των επιστημών και των τεχνών γενικά, μέσα στο λαό του τότε βάρβαρου ακόμα βασιλείου.
Οι δύο βασιλόπαιδες Χερμενεγκίλντ και Ρεκαρέντ, ανηψιοί του από την πλευρά της μητέρας του ήταν μεταξύ των μαθητών του άγιου Λεάνδρου. Ο Χερμενεγκίλντ ανατράφηκε με τα νάματα της ορθοδοξίας. Η πίστη του στην Εκκλησία δυναμώθηκε πιο πολύ χάρις στην ευσεβή του γυναίκα Ίνγκαρντ, κόρη του βασιλιά των

Φράγκων Σιγεβέρτου. Όταν ο πατέρας του, μεταφέροντας την πρωτεύουσα του στο Τολέδο, του όρισε για διαμονή του τη Σεβίλλη, ξέσπασε διωγμός κατά των Ορθοδόξων. Ο αιρετικός Λέβεγκιλντ ήλθε σε σύγκρουση με τον Ορθόδοξο γιο του Χερμενεγκίλντ. Ήταν τέτοια η ένταση του διωγμού και της μανίας των αιρετικών που όπως γράφεται «δεν έβλεπε κανείς πουθενά ελεύθερο άνθρωπο και η ίδια η γη έχασε την παλιά της γονιμότητα». Ο αιρετικός βασιλιάς πολιόρκησε τη Σεβίλλη και έκλεισε σε σκοτεινή φυλακή το γιο του όπου και τον στραγγάλισε την ημέρα του Πάσχα του 586 μ.Χ.

Την εποχή αυτή, λίγο πριν εξοριστεί και αυτός μαζί με άλλους ομολογητές της Ορθοδοξίας, ο άγιος Λέανδρος έφυγε στην Κωνσταντινούπολη, για να ζητήση τη βοήθεια του αυτοκράτορα. Εκεί γνώρισε τον μελλοντικό πάπα άγιο Γρηγόριο το Μέγα και συνδέθηκε μαζί του με δυνατή φιλία. Όταν ο διωγμός κατά των Ορθοδόξων έφτασε στο ύψιστο σημείο της έντασης του, ο βασιλιάς Λέβεγκιλντ προσβλήθηκε από θανατηφόρο ασθένεια, άλλαξε στάση, προσκάλεσε τον άγιο Λέανδρο στην επιθανάτια κλίνη του και αφού μετανόησε, τον παρακάλεσε να κατευθύνει το διάδοχο του Ρεκαρέντ προς την αληθινή ορθόδοξη πίστη. Ο νέος βασιλιάς, υπάκουος στον παλιό δάσκαλο του, μεταστράφηκε και ανέλαβε αμέσως να συγκαλέσει την Τρίτη εν Τολέδω Σύνοδο, όπου ανάγνωσε, ενώπιον όλων, την ομολογία πίστεως στις αποφάσεις της Οικουμενικής συνόδου της Νίκαιας, και ανακοίνωσε ότι οι λαοί των Γότθων και Σουέβων ενωμένοι, επανέρχονται στην ενότητα της Οικουμενικής Εκκλησίας. Ο άγιος Λέανδρος, ο οποίος υπήρξε ο πρόεδρος αυτής της Συνόδου, αφιέρωσε πλέον την υπόλοιπη

ζωή του στη διδασκαλία του ποιμνίου του με το φωτισμένο του παράδειγμα κατ’ αρχήν, αλλά και με τα εμπνευσμένα γραπτά του. Προετοίμασε ακόμη τον αδελφό του, άγιο Ισίδωρο, να γίνει ο διάδοχος του στο θρόνο της Σεβίλλης και η δόξα της Εκκλησίας της Ισπανίας. Βοήθησε ακόμη την αδελφή του Αγία Φλωρεντινή να γίνει ιδρύτρια και ηγουμένη σαράντα μονών με χιλιάδες μοναζουσών, γράφοντας γι’ αυτήν μοναχικό τυπικό που από τότε καλείται «κανών του άγιου Λεάνδρου». Οργάνωσε επίσης τη θεία λατρεία της εκκλησίας της Ισπανίας, θέτοντας τα θεμέλια της θείας λειτουργίας που ονομάζεται «μοζαραβική».

Ο Άγιος επίσκοπος της Σεβίλλης, αφού υπέμεινε πολλές αντιξοότητες και δοκιμασίες, παρέδωσε την Αγία ψυχή του στον Κύριο στις 13 Μαρτίου ή στις 27 Φεβρουαρίου του έτους 600 η 601 μ.Χ.

Κύριε Ιησού Χριστέ, δια πρεσβειών του Άγιου Σου, ελέησον ημάς και τον κόσμον σου. Αμήν.

Μεγαλυνάριον

Ο εν ιεράρχαις Συ θαυμαστός πρόεδρος Σεβίλλης ορθοδόξων ο στηριγμός Λέανδρε παμμάκαρ, το πλανηθέν αρνίον, οδήγησον Σπανίαν εις τας αρχαίας πηγάς.

Από το βιβλίο: Ισπανικό Ορθόδοξο Συναξάρι, του Γεωργίου Εμμανουήλ Πιπεράκι, Αναπληρωτού Καθηγητού της Ιατρικής σχολής του Παν/μίου Αθηνών

Εκδόσεις, Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Γραφείον Εξωτερικής Ιεραποστολής. Έκδοσις Α, 2003.
Πηγή