Περνούν τά χρόνια καί τι δύσκολα χρόνια!
∆εν τελείωσαν τά θέµατα.
Βράζει το καζάνι.
Αν δεν είναι λίγο δυναμωμένος κανείς, πώς θα μπόρεση να αντιµετωπίση μια δύσκολη κατάσταση; Ο Θεός δεν έκανε ανεπρόκοπους ανθρώπους. Πρέπει να καλλιεργήσουµε το φιλότιµο.
Πριν από τον πόλεµο του '40, στην Κόνιτσα, εκεί που είχα το μαραγκουδάδικο ήταν η αγορά καί έφερναν οι χωρικοί καλαµπόκι, σιτάρι κ.λπ. Μερικοί πλούσιοι - τι πλούσιοι, αυτοί δηλαδή που έπαιρναν κάποιους τόκους από τις Τράπεζες, όταν πήγαιναν οι καηµένοι οι χωρικοί το καλαµπόκι στην αγορά, για να το πουλήσουν, αυτοί το κλωτσούσαν με το πόδι καί ρωτούσαν πόσο έχει. Όταν ήρθε ο πόλεµος και αναγκάσθηκαν να τα πουλήσουν όλα, «καληµέρα» έλεγε ο ένας, «έχεις καλαµπόκι;» ρωτούσε ο άλλος. Γι' αυτό τώρα να ευχαριστείτε τον Θεό για όλα. Κοιτάξτε να ανδρωθείτε. Σφιχτήτε λιγάκι. Βλέπω τι μας περιµένει, γι' αυτό πονάω. Μην αφήνετε τον εαυτό σας χαλαρό. Ξέρετε τι τραβάνε άλλου οι Χριστιανοί;
Στην Ρωσία μέσα στα κάτεργα. Τι δυσκολίες! Που πνευµατικά βιβλία! Αφήστε την Αλβανία. ∆υστυχία! ∆εν έχουν να φάνε. Ούτε Εκκλησίες άφησαν ούτε μοναστήρια. Τά ονόµατα τους τά άλλαξαν και αυτά, γιατί δεν ήθελαν να ακούγονται χριστιανικά ονόµατα. Καί στην Αµερική ακόµη, οι Ορθόδοξοι είναι λίγοι, σκορπισµένοι σε διάφορα μέρη, καί ξέρετε τι τραβάνε; Να μην υπάρχει ορθόδοξη κοινότητα, να πηγαίνουν με το τραίνο ώρες μακριά, για να εκκλησιασθούν, να έρχονται στο Άγιον Όρος να συµβουλευθούν για ένα θέµα! Είναι μεγάλη αχαριστία αυτό το χαλαρό πνεύµα πού υπάρχει στην Ελλάδα. Πόσους Άγιους θα παρουσίαση ο Θεός στα κράτη που υπήρχε κοµµουνισµός! Μάρτυρες! Εκείνοι είχαν αποφασίσει τον θάνατο. Είχαν μεγάλες θέσεις καί δεν συµφωνούσαν με τους νόµους, όταν ήταν αντίθετοι με τον νόµο του Θεού. «∆εν συµφωνώ- σκοτώστε με, κλείστε με φυλακή», έλεγαν, για να μην παρασυρθούν καί οι άλλοι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου