[…] Ὁ παπα-Γρηγόρης πῆγε κάποτε στὸ παζάρι στὶς Καρυὲς γιὰ πωλήση τὸ ἐργόχειρό του. Τὸ ἄφησε μπροστά του, κατέβασε τὸν σκοῦφο του καὶ σκύβοντας τὸ κεφάλι ἔλεγε τὴν εὐχή. Περνοῦσε τὀτε ἀπὸ κεῖ ὁ ἐξόριστος Πατριάρχης Ἰωακεὶμ ὁ Γ´.
Εἶδε τὸν γέροντα στὸ ὑπόστεγο τοῦ Κοιμητηρίου νὰ κρατᾶ τὸ κομποσχοίνι του καὶ νὰ ἔχει προσηλωμένο τὸ βλέμμα του κάτω. Τοῦ ἔκανε ἐντύπωση καὶ ρώτησε νὰ μάθει ποιός εἶναι. Χάρηκε ποὺ ἔμαθε ὅτι ἦταν ὁ φημισμένος πνευματικὸς παπα-Γρηγόρης. Τὸν πλησίασε καὶ τοῦ εἶπε:
–Ἐσὺ πάτερ δὲν διαλαλεῖς τὸ ἐργόχειρό σου; Κοίταξε γύρω σου νὰ βρῆς κανένα πελάτη νὰ τὸ πωλήσης.
– Ὅποιος ἔχει ἀνάγκη, Παναγιώτατε, ἀπὸ τὸ ἐργόχειρό μου μπορεῖ νὰ τὸ δῆ καὶ νὰ τὸ πάρη. Δὲν χρειάζεται νὰ ψάχνω, ἀπάντησε χωρὶς νὰ κοιτάξη τὸν Πατριάρχη
– Δὲν ἦρθα, Πνευματικέ μου, νὰ σὲ πειράξω. Ἦρθα νὰ σοῦ πῶ ὅτι κάποια μέρα θὰ ἔρθω νὰ σὲ ἐπισκεφθῶ.
–Εὐχαριστῶ, ἀλλὰ μὴν κάνης τὸν κόπο, Παναγιώτατε, νὰ ἔρθης, διότι τὸ καλύβι μου εἶναι πολὺ μικρὸ καὶ χαμηλὸ καὶδυστυχῶς δὲν χωράει Πατριάρχες.
– Ἂς εἶναι χαμηλό, Θὰ σκύψω καὶ θὰ χωρέσω.
– Ἂν ἔσκυβες, δὲν θὰ ἤσουν τώρα ἐδῶ ἐξόριστος. Θὰ ἤσουν στὴν Πόλη, στὸν θρόνο σου, ἐννοώντας τὸ ἀγέρωχο καὶ τὸ ἀσυμβίβαστο τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Πατριάρχου.
Ὁ Πατριάρχης θαύμασε γιὰ τὴν λακωνικὴ καὶ ἐπιτυχημένη ἀπάντηση τοῦ παπα-Γρηγόρη καὶ ἡ γνωριμία του μαζί του ἀπετέλεσε σταθμὸ στὴν ζωή του. Πράγματι τὸν ἐπισκέφθηκε στὴν Μικρὰ Ἁγία Ἄννα. Τὸν ἔκανε πνευματικό του καὶ πήγαινε συχνά. Ἔλεγε ὅτι ὁ παπα-Γρηγόρης εἶναι ὁ στῦλος τῆς ἀρετῆς καὶ τοῦ μοναχικοῦ βίου.[…]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου