Ὁδοιπορικὸ σὲ προσκυνήματα τῆς Κύπρου
του Στυλιανού Γερασίμου, Θεολόγου – Μουσικού
Ευρισκόμενος τον προηγούμενο μήνα στην Κύπρο και συγκεκριμένα στην Ιερά Μητρόπολη Μόρφου, είχα την ιδιαίτερη ευλογία να γνωρίσω αγίους, που διέπρεψαν σε όλους τους τομείς της πνευματικής ζωής.
έζησε την περίοδο που η Κύπρος δοκιμαζόταν από τις επιδρομές των Λατίνων και των Φράγκων.
Στις καρδιές των Κυπρίων ο άγιος κατέχει ιδιαίτερη θέση. Αξιοποίησε την τύφλωσή του κάνοντας υπομονή. Τα θαύματά του είναι πολλά και αφορούν κυρίως περιπτώσεις ασθενών, που πάσχουν από δαιμονικές ενέργειες. Ας αναφέρουμε όμως λίγα λόγια για τον βίο του.
Ο Άγιος Ιωάννης γεννήθηκε στην Λαμπάδα, τον καιρό της βασιλείας του Νικηφόρου. Ο πατέρας του ήταν ιερέας και ονομαζόταν Κυριακός και η μητέρα του Άννα. Ο άγιος ήταν παιδί με ιδιαίτερα χαρίσματα. Και αυτό μαρτυρεί το άριστο μορφωτικό του επίπεδο, το οποίο έγινε εμφανές από την παιδική του ηλικία.
Οι γονείς του στη συνέχεια τον στείλανε στο διπλανό χωριό, για να αρραβωνιαστή μια κοπέλα. Όμως τα πεθερικά του, που τον μισούσαν, αγόρασαν ψάρι, έριξαν δηλητήριο, του το έδωσαν να το φάη, με αποτέλεσμα να χάση το φως του. Ο άγιος όμως καρτερικά υπέμεινε αυτό το μαρτύριο ευχαριστώντας πάντοτε το Θεό και εξασκώντας την ελεημοσύνη. Έζησε με μια τέτοια καρτερία για δώδεκα χρόνια, διάγοντας τη ζωή του με άσκηση, αγνότητα, προσευχή, ησυχία και θεωρία.
Κάποια μέρα, όταν κόντευε ο δίκαιος να παραδώση την ψυχή του στον Κύριο, λέει στον υπηρέτη του: “Παιδί μου, βλέπω έναν αετό χρυσόφτερο να πετά γύρω μου και με τούτο το σημείο προσδοκώ πώς αύριο μετά το μεσημέρι θα πάω στον Κύριο”. Και αμέσως λέει στον υπηρέτη του: “Πήγαινε στο αμπέλι και φέρε μου ένα τσαμπί, το καλύτερο που θα βρής!” Και ο υπηρέτης του λέει: “Κύριέ μου, ο πατέρας σου δεν ήρθε ακόμη στο αμπέλι να διαβάση την ευχή”. Όμως ο δίκαιος Ιωάννης θέλοντας με το γεγονός αυτό να δείξη την βούληση του Θεού, που υπήρχε μέσα του, λέει πάλι στον υπηρέτη: “Σύρε και φέρε μου ένα τσαμπί και μη φοβάσαι!”. Ο πατέρας του εκείνη τη στιγμή βλέποντας το γεγονός τον χαστούκισε λέγοντάς του: “Τυφλέ, πώς έστειλες τον υπηρέτη να κόψη σταφύλι, πριν δοθή η ευχή στο αμπέλι;” Τότε ο άγιος παρήγγειλε στον υπηρέτη του: “Παιδί μου, πάρε το τσαμπί που μου έφερες και πήγαινε στο αμπέλι και κόλλησέ το εκεί από όπου το έκοψες!” Και ο υπηρέτης έκανε υπακοή. Και με την πρεσβεία του αγίου και την χάρη του Θεού ξανακόλλησε το τσαμπί εκεί που ήταν προηγουμένως. Βλέποντας το θαύμα ο υπηρέτης αναφώνησε “Κύριε ελέησον!” Από τότε σε όλα τα κλήματα, στο σημείο εκείνο που ενώθηκε το τσαμπί με το κλήμα φαίνεται μια τομή, γι' αυτό και το τσαμπί κόβεται αμέσως. Όταν ο υπηρέτης επέστρεψε βρήκε τον άγιο πεθαμένο, όπως ακριβώς είχε πή, διότι ήταν μεσημέρι. Το λείψανό του το έθαψαν στον ναό του Αγίου Ηρακλείδου.
Μετά από κάποιο διάστημα ήρθαν κάποιοι σεληνιαζόμενοι ρωτώντας να βρουν τον τάφο του αγίου Ιωάννη και λέγοντας: “Που είναι το σώμα του Αγίου και δίκαιου Ιωάννη του Λαμπαδιστή, για να προσκυνήσουμε και να βρούμε τη γιατρειά μας;” Ο πατέρας του π. Κυριακός τους λέει: “Αν ήρθατε εδώ με συνέργεια του Κυρίου, ας γίνη όπως θέλετε”. Τότε μαζεύτηκαν όλοι εκείνοι που έβλεπαν το φως στο μνήμα του αγίου και μαζί με τους δυο εκείνους άνδρες πήραν σκαπάνες, άνοιξαν τον τάφο του αγίου Ιωάννη και βρήκαν όχι μόνο τα λείψανά του αλλά και την καρδιά του άφθορη, την οποία και κατέθεσαν στο ναό του Αγίου Ηρακλειδίου.
Οι σεληνιαζόμενοι τότε βρήκαν την υγεία τους και αφού ευχαρίστησαν τον Θεό και τον άγιο έφυγαν. Από τότε πολλά και μεγάλα θαύματα γίνονταν και γίνονται στο λαό. ‘Επίσης έχει δώσει το φως σε πολλούς τυφλούς.Και γιαυτό πιστοί συρρέουν από όλη την Οικουμένη, για να προσκυνήσουν το τίμιο λείψανό του.
Πρέπει να σημειωθή ότι η κάρα του αγίου, η οποία φυλάσσεται σε αργυρεπίχρυση λειψανοθήκη, είναι από τις παλαιότερες λειψανοθήκες που υπάρχουν στην Κύπρο από το 1641. Πάνω της εικονίζεται ο Αρχιεπίσκοπος Νικηφόρος να φέρη το αυτοκρατορικό σκήπτρο, ένα από τα σύμβολα της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Κύπρου. Πάνω από την λειψανοθήκη, στον τοίχο, υπάρχουν πολλές υπογραφές ευλαβών προσκυνητών που πέρασαν από εκεί. Ιδιαίτερα των Καραμανλήδων, των Μικρασιατών που κατοικούσαν στα όρη της Καραμανίας. Αυτοί κατέβαιναν στην παραλία της Κερύνειας, στη Μονή του Αχειροποιήτου Μανδηλίου και συνέχιζαν την πορεία τους στον άγιο Μάμα της Μόρφου. Ανέβαιναν τα όρη της Σολέας και έφταναν εδώ για να προσκυνήσουν τον άγιο Ιωάννη τον Λαμπαδιστή.
Τέλος ο ναός που υπάρχει στη Μονή είναι μονόκλιτος, δρομικός, με ένα εξαίρετο εικονοστάσι, του τέλους του 16ου αιώνος. Αξιοσημείωτο είναι το εικονοστάσι για να δούμε την Σταύρωση και τα δύο Λυπητερά. Κάτω από την Σταύρωση υπάρχει το Δωδεκάορτο, του 16ου αιώνος, που ομοιάζει πολύ με την εργασία του Θεοφάνη του Κρητός, που υπάρχει στο Δωδεκάορτο της Μονής Σταυρονικήτα στο Άγιον Όρος, ενώ οι μεγάλες εικόνες του τέμπλου είναι από την περίοδο της Τουρκοκρατίας.
Αξίζει να ευχαριστήσω τον Μητροπολίτη Μόρφου, κ. Νεόφυτο, λάτρη της εκκλησιαστικής τέχνης και της παραδόσεως και αγωνιστή της διάσωσης και ανακαίνισης των εκκλησιαστικών μνημείων της Μητροπόλεώς του, για τις πληροφορίες τις οποίες μου παρείχε σχετικά με τον Άγιο Ιωάννη, που κοσμεί την Ορθοδοξία μας (εορτάζει την 4η Οκτωβρίου).
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ
Της Λαμπάδος το κλέος και Κυπρίων αγλάϊσμα και θαυματουργός όντως ώφθης, Ιωάννη πατήρ ημών όσιε, νηστεία καταστήξας της σαρκός, αλόγους ενθυμήσεις πανσθενώς· όθεν χάριν ιαμάτων, εξ ουρανών εδέξω, θεόπνευστε. Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σού πάσιν ιάματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου