«Τέλειο μίσος μέ ὅλη τήν καρδιά μας διδάσκει ὁ Δαβίδ νά ἔχομε ἐναντίον τῶν δαιμόνων, γιατί εἶναι ἐχθροί τῆς σωτηρίας μας»

Ὅσιος Θεόδωρος Ἐδέσσης

61. Εἶπε κάποιος ἀπό τούς παλαιούς, ὀρθά καί πετυχημένα, ὅτι ἀπό τούς δαίμονες πού μᾶς πολεμοῦν, πρῶτοι εἶναι ἐκεῖνοι πού τούς ἔχουν ἀνατεθεῖ οἱ ὀρέξεις τῆς γαστριμαργίας, ἐκεῖνοι πού μᾶς ὑποβάλλουν τή φιλαργυρία καί ἐκεῖνοι πού μᾶς παρακινοῦν στήν κενοδοξία. Οἱ ἄλλοι δαίμονες ἔρχονται πίσω ἀπό αὐτούς καί τούς διαδέχονται παραλαμβάνοντας ἐκείνους πού πληγώνονται ἀπό τούς προηγούμενους.

62. Καί πράγματι μέ τήν παρατήρηση κατάλαβα ὅτι δέν εἶναι δυνατόν νά πέσει ὁ ἄνθρωπος σέ ἁμαρτία ἤ πάθος, ἄν δέν ἔχει προηγουμένως καταπληγωθεῖ ἀπό ἕνα ἀπ᾿ αὐτά τά τρία. Γι᾿ αὐτό καί ὁ διάβολος τούς τρεῖς αὐτούς λογισμούς παρουσίασε στόν Σωτήρα1.
Ἀλλά ὁ Κύριος, ἀφοῦ φάνηκε ἀνώτερος ἀπό τούς πειρασμούς αὐτούς, διέταξε τόν διάβολο νά φύγει ἀπό μπροστά Του καί ἔδωσε σ᾿ ἐμᾶς τή νίκη ἐναντίον του, ὡς ἀγαθός καί φιλάνθρωπος Δεσπότης, Ἐκεῖνος πού ντύθηκε σῶμα σέ ὅλα ὅμοιο μέ τό δικό μας, ἐκτός ἀπό τήν ἁμαρτία, καί μᾶς ἔδειξε τό σωστό καί ἀλάθευτο δρόμο τῆς ἀναμαρτησίας, τόν ὁποῖο ὅταν βαδίζομε, ντυνόμαστε τό νέο ἄνθρωπο, πού γίνεται καινούργιος κατά τήν εἰκόνα τοῦ Πλάστη του2.

63. Τέλειο μίσος μέ ὅλη τήν καρδιά μας διδάσκει ὁ Δαβίδ νά ἔχομε ἐναντίον τῶν δαιμόνων3, γιατί εἶναι ἐχθροί τῆς σωτηρίας μας· καί αὐτό τό μίσος εἶναι πάρα πολύ κατάλληλο γιά τήν ἐργασία τῆς ἀρετῆς. Ποιός εἶναι λοιπόν ἐκεῖνος πού μισεῖ μέ τέλειο μίσος τούς ἐχθρούς; Ἐκεῖνος πού δέν ἁμαρτάνει πλέον οὔτε στήν πράξη, οὔτε μέ τή διάνοια. Ὅσο οἱ προϋποθέσεις τῆς φιλίας μέ τούς ἐχθρούς, δηλαδή οἱ αἰτίες τῶν παθῶν εἶναι σ᾿ ἐμᾶς πῶς θά ἐπιτύχομε τό μίσος ἐναντίον τους; Γιατί ἡ φιλήδονη καρδιά δέν μπορεῖ νά διατηρεῖ μέσα της αὐτό τό μίσος.

64. «Ἔνδυμα γάμου» εἶναι ἡ ἀπάθεια τῆς λογικῆς ψυχῆς, πού χωρίστηκε ἀπό τίς κοσμικές ἡδονές καί ἀπαρνήθηκε ὅλες τίς ἀνάρμοστες ἐπιθυμίες, καί ἀσχολέῖται μέ φιλόθεες σκέψεις καί ὁλοκάθαρη μελέτη θείων θεωριῶν. Ὅταν ξεπέσει στά πάθη τῆς ἀτιμίας καί στήν γύρω ἀπ᾿ αὐτά ἀπασχόληση, τότε ξεντύνεται τό φόρεμα τῆς σωφροσύνης καί ἐξαθλιώνεται φορώντας σχισμένα καί καταλερωμένα κουρέλια, ὅπως διδάσκεται στά Εὐαγγέλια ὅτι ὁ δοῦλος ἐκεῖνος πού δέθηκε χέρια καί πόδια καί ρίχθηκε στό σκότος τό ἐξώτερο, μέ τέτοιους λογισμούς καί πράξεις εἶχε ὑφασμένο τό ἔνδυμα· καί ὁ Κύριος δέν τόν ἔκρινε ἄξιο γιά τούς θείους καί ἄφθαρτους γάμους4.

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

«ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ» Τῶν Ἱερῶν Νηπτικῶν

Τόμος β΄(σελ. 23)

Ἐκδόσεις:”Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας»

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά Μονή.

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης (HristosPanagia3.blogspot.com)

1. Ματθ. Δ΄: 1-10.

2. Κολ. Γ΄ : 10.

3. Ψαλμ. 138 : 22.

4. Ματθ. Κβ΄ : 11-14.