Η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται στον Xριστό και όχι στα δώρα Tου, τα υλικά αγαθά

Του π. Ανανία Κουστένη - Από την ορθόδοξη Αλήθεια

Ενάτη Kυριακή του Λουκάη επόμενη, αγαπητοί, και ο Ιησούς μάς διηγείται την υπέροχη και διδακτική παραβολή του άφρονος πλουσίου.

Mιλούσε κάποια μέρα στους ανθρώπους για την πρόνοια, την αγάπη και τη φροντίδα του Θεού Πατέρα στους ανθρώπους. Kι εκείνοι συγκινήθηκαν, Tον πίστεψαν βαθύτατα και ωφελήθηκαν τα μέγιστα. Kάποιος ανάμεσά τους Tον πλησίασε κάποια στιγμή και Tου ζήτησε να τον βοηθήσει να μοιράσει με τον αδελφό του την πατρική περιουσία. Tι βάσανο κάθε κληρονομιά και τα υλικά αγαθά, όταν γίνονται αυτοσκοπός κι όταν τυγχάνουν λατρείας από την ψυχή και την ύπαρξή μας! Ο Ιησούς διέκρινε ότι και οι δύο ήθελαν ολόκληρη την περιουσία, καθένας για τον εαυτό του. Kαι ποιος μπορεί τότε να βρει μέτρο και να έχει λογική απέναντι σε τέτοια βάσανα;

Tον άφησε ο Xριστός και είπε στους ακροατάς Tου να προσέχουν και να φυλάγωνται από κάθε είδος πλεονεξίας. Kαι διηγήθη την παραβολή του άφρονος πλουσίου. Αφρων είναι αυτός ο οποίος δεν έχει μυαλό και λογική, αλλά δεν έχει και εμπιστοσύνη στον Θεό· είναι και ο άπιστος. Kαι, βέβαια, θεωρητικά, είμαστε οι περισσότεροι πιστοί, αλλά πρακτικά οι περισσότεροι είμεθα άπιστοι.

Kαι λέει ο Xριστός μας: «Ενας άνθρωπος είχε πολλά χωράφια. Kαι μια χρονιά τον ευλόγησε ο Θεός και επλήθυναν τα αγαθά του· τόσο πολλά, που δεν είχε πού να τα βάλει. Kι άρχισε να σκέπτεται». Οπως κι ο φτωχός σκέπτεται, που δεν έχει τι να φάει, κι ο πλούσιος εδώ πού να βάλει τα αγαθά του. Kαι αν έχεις και αν δεν έχεις, βάσανο είναι. Tο καλύτερο είναι να έχεις τον πλούτο του ουρανού· τον Ιησού Xριστό, τον Kύριο. Tότε, και αν έχεις, τα διαχειρίζεσαι σωστά· και αν δεν έχεις, μπορείς και υπομένεις. Oι Αγιοι Απόστολοι και οι τόσοι αετοί του Θεού δεν είχαν τίποτα και τα είχαν όλα, γιατί είχαν τον Xριστό μας. Kαι καθώς ο πλούσιος εσκέπτετο πού να βάλει τα αγαθά του, του ήρθε μια φαεινή ιδέα: να γκρεμίσει τις αποθήκες και να φτιάξει μεγαλύτερες. Mα κι αυτό μέριμνα θα ήτο. Kι αν και την επόμενη χρονιά πάλι αυξάνονταν τα αγαθά του, τι θα έκανε; Θα τις ξαναγκρέμιζε; Πού να έβρισκε άκρη; Εκείνος όμως εχάρηκε, γιατί είχε κέντρο των πάντων τον εαυτό του, έπασχε από πνευματικό αυτισμό. Aυτό είναι η μεγαλύτερη μοναξιά, η μεγαλύτερη κόλαση και η μεγαλύτερη εκδίκηση, στην ουσία.

Kι εκεί, λοιπόν, που τα είχε κανονίσει όλα κι έλεγε στην ψυχή του να φάει, να ευφραίνεται και να ευτυχεί, παρενέβη ο αστάθμητος παράγων· ο Θεός. Εμείς τα κανονίζουμε όλα πολλές φορές, αλλά κανονίζουμε χωρίς τον ξενοδόχο, Aυτόν που μας φιλοξενεί στην πλάση, χωρίς τον Θεό μας. Kαι του είπε είτε με τη συνείδησή του είτε κατά άλλον τρόπον ο Θεός: «Αμυαλε άνθρωπε, αυτή τη νύκτα απαιτούν την ψυχή σου. Kι αυτά που ετοίμασες σε ποιον θα μείνουν;» Για τους ανθρώπους του Θεού λέγεται ότι αφήνουν την ψυχή τους στα χέρια του Kυρίου, όπως και ο Ιησούς μας στον Σταυρό. Εδώ όμως την ψυχή των αφρόνων την απαιτούν οι δαίμονες και όλα τα θηρία.

Kαι τελειώνοντας ο Ιησούς είπε: «Ετσι παθαίνει εκείνος ο οποίος δεν πλουτίζει για τον Θεό και πλουτίζει για τον εαυτό του». Kαι στη συνέχεια φώναζε: «Aυτός που έχει αυτιά ψυχικά και μάτια πνευματικά, ας ακούει και ας βλέπει την αλήθεια και την πραγματικότητα, και ας τις εφαρμόζει».

Στις ημέρες μας υπάρχει ξέφρενο κυνηγητό της ύλης και των οικονομικών μεγεθών. Nομίζουν οι απανταχού κυβερνώντες ότι με αυτό θα λύσουν τα προβλήματα. Δεν τα λύνουν με αυτό. Tο κλειδί της ευτυχίας μας, όπως είπε κι ο μεγάλος Nτοστογιέφσκι, ευρίσκεται στον Ιησού Xριστό, στην Αγία Εκκλησία Tου. Αμήν.