τ΄.
Στὴν Σκήτη τοῦ Κουλτουμουσίου, παλαιά, γνώρισα Πατέρες σὲ μεγάλη πνευματικὴ κατάσταση. Οὔτε ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ τοῦ Ὄρους δὲν γνώρισα τέτοιους Πατέρες.
***
τα΄.
Κάποιον μοναχὸ ποὺ ἤθελε νὰ τηρῆ ἀλουσία, ὁ Γέροντας τοῦ εἶπε:«Οἱ πατέρες ποὺ τηροῦσαν ἀλουσία ἦταν μόνοι τους στὴν ἔρημο, νήστευαν καὶ δὲν μύριζαν. Ἐσὺ δὲν εἶσαι μόνος σου καὶ τρῶς. Τί χρωστᾶν οἱ ἄνθρωποι νὰ μυρίζουν τὶς ξινίλες σου;»
***
τβ΄.
Ἔλεγε γιὰ τὶς συνοδεῖες ποὺ ἐπάνδρωσαν τὰ Ἰδιόῤῥυθμα: «Μὲ τὴν καλογερικὴ θὰ βοηθήσουμε τοὺς πατέρες τῶν Ἰδιοῤῥύθμων νὰ ἀκολουθήσουν τὴν σωστὴ μοναχικὴ ζωή, καὶ ὄχι μὲ τὰ ἀνακαινιστικὰ ἔργα καὶ τὶς δραστηριότητες».
***
τγ΄.
Σὲ κάποιον δόκιμο ποὺ δὲν πρόσεχε τοὺς λογισμούς του καὶ ἔκανε συγκαταθέσεις σὲ σαρκικοὺς λογισμούς, τοῦ εἶπε ὅτι δὲν κάνει γιὰ μοναχός, καὶ τὸν ἔστειλε στὸν κόσμο νὰ νυμφευθῆ.
***
τδ΄.
Στὸ Σταυρονικητιανὸ Κελλὶ τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὑπῆρχε ἕνας ἐνάρετος καὶ ἅγιος Πνευματικός. Κάποτε, τὸν κάλεσαν δύο πατέρες νὰ πάει σὲ κάποιο Κελλὶ στὶς Καρυές, νὰ ἐξομολογήσει κάποιον μοναχὸ ποὺ ἦταν στὰ τελευταῖά του. Ὁ Πνευματικός, τοὺς εἶπε νὰ προχωρήσουν καὶ αὐτὸς θὰ ξεκινήσει. Ὅταν οἱ δύο πατέρες ἔφθασαν στὸ Κελλὶ τοῦ μελλοθάνατου μοναχοῦ, βρῆκαν ἐκεῖ τὸν Πνευματικὸ καὶ ἐξέστησαν. (Πρόκειται γιὰ τὸν ἐνάρετο Ῥῶσσο μοναχὸ τοῦ 19ουαἰῶνος, Πνευματικὸ Ἀρσένιο).
***
τε΄.
Ὁ Γέροντας πρέπει νὰ ἔχει τὴν πνευματικὴ πεῖρα. Ὅταν ὅμως κανεὶς δὲν ἔχει αὐτὴ τὴν πεῖρα, τότε κάνει πειράματα μὲ τὸν ἑαυτό του, καὶ ἂν ἔχει ὑποτακτικοὺς καὶ μὲ ἄλλους. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες δοκίμασαν οἱ ἴδιοι στὸν ἑαυτό τους τὰ διάφορα φάρμακα καὶ ἀπὸ τὴν πεῖρά τους μᾶς ἔχουν ἕτοιμο ὁλόκληρο πνευματικὸ φαρμακεῖο.
***
τστ΄.
Ἡ κρυφὴ ὑπερηφάνεια δύσκολα καταλαβαίνεται. Βλέπει ὅμως κανεὶς ὅτι μέσα του δὲν ἔχει ἐσωτερικὴ ἀνάπαυση. Ὅταν κανεὶς εἶναι ἄῤῥωστος στὸ μυαλὸ καὶ ὑπερηφανεύεται, ὁ Θεὸς τοῦ δίνει παρηγοριὰ καὶ χαρά, ἐνῶ ὅποιος ἔχει κρυφὴ ὑπερηφάνεια δὲν αἰσθάνεται ἐσωτερικὴ ἀνάπαυση καὶ παρηγοριά. Πρέπει μετὰ τὴν πνευματικὴ διάγνωση, νὰ μὴν δέχεται τοὺς ἐπαίνους καὶ νὰ ἀποβάλλει κάθε ἰδέα ποὺ ἔχει γιὰ τὸν ἑαυτό του. Ἂν δεχθῆς ἕναν ἔπαινο γιὰ μία ἀρετὴ ποὺ ἔχεις, εἶναι μισὴ ἁμαρτία. Ἂν δὲν τὴν ἔχεις κιόλας, εἶναι μιάμιση ἁμαρτία. Ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔχει τίποτα καλὸ δικό του, ὅλα εἶναι τοῦ Θεοῦ. Μπορεῖ νὰ ἀναπαύει κανεὶς τὸν λογισμό του, ἀλλὰ τὴν συνείδησή του δὲν μπορεῖ νὰ τὴν ἀναπαύσει, ἂν βέβαια δὲν ἔχει πορωθῆ.
***
τζ΄.
Ὅλες οἱ ἀσκήσεις νὰ συνοδεύονται ἀπὸ πνευματικὴ-ἐσωτερικὴ ἐργασία καὶ νὰ γίνονται γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
***
τη΄.
Οὔτε καὶ ὅταν ἔχει δίκαιο ὁ μοναχός, δὲν κάνει νὰ δικαιολογῆται, γιατὶ μὲ τὴν δικαιολογία ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου γίνεται καταφύγιο τῶν δαιμόνων.
***
τθ΄.
Οἱ παλαιοὶ Πατέρες, βλέπεις, ἀγωνίζονταν πολὺ καὶ ἡ Σαρακοστὴ δὲν ἦταν εὔκολη. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης λέει «ὑπερμεσάσαντες» τὴν Σαρακοστή, ἂς κάνουμε λίγο κουράγιο καὶ γιὰ τὴν ὑπόλοιπη.
***
τι΄.
Ὁ διάβολος, ἐφ’ ὅσον γίνεται διάλογος μεταξὺ αὐτοῦ καὶ τῆς ψυχῆς, καταλαβαίνει τοὺς λογισμούς, ἀπαντήσεις τῆς ψυχῆς. Γι’ αὐτὸ καὶ φαίνεται σὰν νὰ ἀπαντάει-ἀντιλέγει μερικὲς φορές. Δὲν μπορεῖ ὅμως νὰ ἀντιληφθῆ τοὺς καλοὺς λογισμοὺς ποὺ βάζουμε.
***
τια΄.
Ὁ Γέροντας διηγήθηκε σὲ κάποιον ποὺ τὸν ἐπισκέφθηκε στὸ Στόμιο ὅτι, ὅταν ἤθελε νὰ διαβάσει καμία φορὰ τὴν Παράκληση στὴν Παναγία, προηγουμένως διάβαζε λίγα τροπάρια τοῦ Μεγάλου Κανόνος, ποὺ τὰ εἶχε καθαρογράψει σὲ ἕνα τετραδιάκι, καὶ αὐτό, γιατὶ αἰσθανόταν ἀνάξιος ἀκόμα καὶ νὰ προσευχηθῆ στὴν Παναγία.
***
τιβ΄.
Ὅταν σὲ συναντήσει ἕνα φίδι, πρῶτα σὲ κοιτάζει, σὲ ψυχολογεῖ καλά, καὶ ἂν δῆ ὅτι ἔχεις τὴν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔρχεται κοντά σου, σὲ νιώθει σὰν ἀφέντη σου, σὲ γλύφει, σὲ προσκυνάει, γιατὶ νιώθει καὶ αὐτὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ὅλα τὰ ζῶα τὸ νιώθουν. Ἂν ὅμως δὲν τὸ ἔχεις, σὲ φοβᾶται, σὲ ἀποστρέφεται καὶ φεύγει.
***
τιγ΄.
Τὸ Ἅγιον Ὄρος θὰ ἀνθήσει. Θὰ βγάλει ἀσκητὲς ποὺ θὰ ἔρθουν σὲ ψηλὲς καταστάσεις. Θὰ βγοῦν καλοὶ μοναχοί, τὰ Κοινόβια θὰ γεμίσουν. Τὸ ὑλικὸ ποὺ ὑπάρχει τώρα εἶναι πολὺ καλό. Καὶ ἡ ἄλλη γενεὰ ποὺ θἄρθει θὰ εἶναι καλὸ ὑλικό. Ὕστερα ὅμως θἄρθουν ἄλλοι ποὺ θὰ ἔχουν πλήξει ἀπὸ τὸν κόσμο, καὶ ἐπειδὴ θὰ ἔχουν δοκιμάσει τὰ πάντα καὶ δὲν θὰ βροῦν πουθενὰ ἀνάπαυση, μετὰ θἄρθουν στὸν μοναχισμό. Ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ θὰ μποροῦν νὰ προχωρήσουν, ἂν θέλουν. (Ἐλέχθησαν τὸ ἔτος 1978).
***
τιδ΄.
Ἡ ἐγκράτεια στὰ σαρκικὰ κάνει δυνατὸ τὸν ἄνθρωπο στὴν φύση, καὶ ἂν κάνει πνευματικὴ ζωή, γίνεται καὶ πνευματικὰ δυνατός.
***
τιε΄.
Ἐμεῖς νὰ λέμε τὴν εὐχὴ καὶ ἂς ἀφήσουμε τὸν σκύλο νὰ γαυγίζει. Θὰ μᾶς ἀφήσει, γιατὶ θὰ πεῖ: «Δὲν θὰ τὸν κάνω αὐτὸν καὶ Ἅγιο!».
***
τιστ΄.
Ἡ ἀγρυπνία ποὺ κάνουμε ἐμεῖς οἱ μοναχοί, εἶναι μία τράπεζα μὲ πνευματικὰ ἐδέσματα.
***
τιζ΄.
Ὁ μοναχὸς νὰ μάθει τὴν πρακτικὴ θεολογία, ὄχι τὴν πανεπιστημιακή.
***
τιη΄.
Παρακαλεῖ κανεὶς τὸν Θεὸ νὰ τοῦ ἀνοίξει τὰ μάτια νὰ βλέπει, καὶ μόλις ἀρχίσει λίγο νὰ βλέπει ἀπὸ τὸ ἕνα μάτι, ἀρχίζει νὰ ἐξουθενώνει τοὺς ἄλλους ποὺ δὲν βλέπουν. Δὲν ξέρει τὶ νὰ κάνει ὁ Θεός. Ἂν δὲν βλέπει, δὲν ὑπομένει, ἂν βλέπει λίγο βασανίζει τοὺς ἄλλους.
***
τιθ΄.
Παλαιότερα ἦρθε ἕνας νέος ἀπὸ τὴν Ἀθήνα νὰ γίνει μοναχός. Ἡ ἀγάπη τῶν συγγεμνῶν του δὲν τὸν ἄφηνε νὰ ἡσυχάσει. Ξαναγύρισε στὸ σπίτι του. Ὁ πόθος πάλι τῆς μοναχικῆς ζωῆς τὸν ἔφερε πάλι στὸ Ὄρος. Αὐτὸ ἐπαναλήφθηκε πολλὲς φορές. Τέλος ἀπεφάσισε, ἂν τοῦ πῆ ὁ λογισμὸς νὰ βγῆ στὸν κόσμο νὰ πάει μὲ τὰ πόδια. Καὶ πράγματι πῆγε μὲ τὰ πόδια στὴν Ἀθήνα. Καὶ μετὰ ποὺ ἤθελε νὰ ἔρθει στὸ Ὄρος, ἦρθε μὲ τὰ πόδια. Ὁ καλὸς Θεός, βλέποντας τὸν κόπο του τὸν βοήθησε. Ἔμεινε, ἔγινε μοναχὸς καὶ πρόκοψε.
***
τκ΄.
Παλαιά, ἦταν λίγο τὸ κακό. Ὁ ἕνας μοναχὸς ἦταν καλύτερος ἀπὸ τὸν ἄλλον. Λίγοι ἦταν ἀμελεῖς. Ἂν βρισκόταν κανεὶς ἀμελής, βοηθιόταν ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Τώρα δὲν μποροῦν νὰ καταλάβουν ποιό εἶναι τὸ κοσμικὸ καὶ ποιό εἶναι τὸ καλογερικό. Στὴν παλαιὰ ἐποχὴ τὸ καλὸ ἦταν καλό, τότε βοηθοῦσε τὸ γενικότερο πνεῦμα. Σήμερα δυσκολεύεσαι πῶς νὰ βοηθήσεις κάποιον, γιατὶ ὑπάρχει μπέρδεμα. Θέλει πολλὴ διάκριση στὴν ἐποχή μας.
***
τκα΄.
Λίγες εἶναι οἱ περιπτώσεις ποὺ συμβαίνει κάτι, γιὰ νὰ δοξασθῆ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ὅπως στὸν ἐκ γενετῆς τυφλόν. Στὶς ἄλλες περιπτώσεις ἐνεργοῦν οἱ πνευματικοὶ νόμοι. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ποὺ διώχνει τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ. Κάθεται π.χ. στὸ ῥεῦμα ἀπὸ χαζομάρα. Μετὰ κάνει προσευχὲς νὰ γίνει καλά. Ὅταν ὅμως δὲν ξέρει κανεὶς καὶ κάθεται στὸ ῥεῦμα ὁ Θεὸς βοηθᾶ.
***
τκβ΄.
Ὅταν κανεὶς ψέλνει, καὶ μουσικὰ νὰ μὴν ξέρει, ὁ ἄλλος ποὺ τὸν ἀκούει, καταλαβαίνει ἂν τὰ λέει γιὰ τὸν Θεὸ ἢ γιὰ τὸν κόσμο.
***
τκγ΄.
Τίποτε δὲν γίνεται, ἂν δὲν τὸ ἐπιτρέψει ὁ Θεός. Καὶ ὁ διάβολος γιὰ νὰ μπῆ στοὺς χοίρους ζήτησε ἄδεια. Δὲν ἔχει ἐξουσία ὁ διάβολος, ὅταν ὁ ἄνθρωπος δὲν δίνει δικαιώματα. Καὶ ἕναν τέτοιον ἄνθρωπο τὸν φοβᾶται ὁ διάβολος. Ὅταν δῆ κάποιος δαιμονισμένος ἕναν τέτοιο ἄνθρωπο, ἀνησυχεῖ. Χρειάζεται ταπείνωση.
***
τκδ΄.
Ὅταν κανεὶς ἔχει ταπείνωση, καὶ τὸν ὑπερήφανο δὲν τὸν ἐρεθίζει. Ὁ ἐγωϊστὴς ἐνοχλεῖται ἀπὸ τὸν ἐγωϊστή. Ἀπὸ τὸν ταπεινὸ ὠφελεῖται, διότι ἔχει χάρη.
***
τκε΄.
Τὸν ταπεινὸ τὸν προδίδει ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, καὶ γίνεται ἀγαπητός. Γιὰ νὰ ἔλθει ἡ χάρις, πρέπει νὰ φύγει ὁ ἐγωϊσμός, ἡ ὑπερηφάνεια, ἡ ζήλεια, ἡ κενοδοξία. Γιὰ νὰ φύγουν αὐτά, πρέπει νὰ ταπεινωθοῦμε. Καὶ γιὰ νὰ ταπεινωθοῦμε, πρέπει νὰ ὑπακούσουμε, νὰ κόψουμε τὸ θέλημά μας.
***
τκστ΄.
Δὲν χρειάζεται νὰ δίνουμε ἐξηγήσεις. Εἴτε σφάλλουμε εἴτε ὄχι, νὰ ζητοῦμε συγχώρεση. Ἔτσι ταπεινωνόμαστε καὶ χαριτωνόμαστε. Ἂν ἄδικα κατηγορούμαστε, ἂς ὑπομένουμε τὴν ἀδικία μὲ χαρὰ νὰ ξεπληρώσουμε καμία ἁμαρτία. Διότι, ὅταν ἤμασταν στὸν κόσμο, δὲν λυπήσαμε τοὺς γονεῖς, τὰ ἀδέλφια καὶ ἄλλους; Αὐτὲς οἱ ἁμαρτίες πῶς θὰ ξεπληρωθοῦν; Μόνο μὲ τὴν ἐξομολόγηση καὶ τὴν συγχωρητικὴ εὐχή;
***
τκζ΄.
Ὁ Θεὸς μὲ τὸ Βάπτισμα ἐξαλείφει τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα, ὅμως ἀφήνει τὰ πάθη τὰ κληρονομικά, γιὰ νὰ ἔχουμε δουλειὰ ἐδῶ σὲ αὐτὴ τὴν ζωή.
***
τκη΄.
Δὲν χρειάζεται νὰ δίνουμε πολλὲς ἐξηγήσεις μὴν τυχὸν μᾶς παρεξηγήσουν. Μὲ προθυμία νὰ τρέχουμε νὰ ξεκουράσουμε τὸν ἀδελφὸ καὶ νὰ μὴν περιμένουμε ἀνταπόδοση σὲ αὐτὴ τὴν ζωή, ἀλλὰ στὴν ἄλλη. Ὑπάρχει ἕνα κοσμικὸ πνεῦμα. Νὰ μὴν ζητᾶμε ἀξιοπρέπεια, νὰ μὴν ἀδικηθοῦμε, νὰ μᾶς ἀναγνωρίζουν. Αὐτὰ ὑποσχόμαστε στὸ Σχῆμα;
***
τκθ΄.
Ὅταν ἔχεις πόλεμο, σημαίνει ὅτι πολεμᾶς καὶ ἐσύ. Ἂν δὲν ἔχεις πόλεμο, ἔχεις συμβιβασμό.
***
τλ΄.
Νὰ νιώθεις τὸ Μοναστήρι σπίτι σου, οἰκογένειά σου καὶ τὸ διακόνημά σου νὰ τὸ κάνεις μὲ τὴν καρδιά σου. Νὰ μὴν ξεχωρίζουμε τὶς ὧρες ποὺ εἴμαστε στὸ κελλὶ ἀπὸ τὶς ὧρες ποὺ κάνουμε διακόνημα.
***
τλα΄.
Ἡ ὑπερηφάνεια, ὁ ἐγωϊσμός, σκοτίζουν τὸν νοῦ καὶ μᾶς κάνουν νὰ ῥίχνουμε τὸ βάρος στοὺς ἄλλους. Μόνο δικαιώματα ἔχει ὁ ὑπερήφανος. Ἐνῶ ὁ ταπεινὸς δικαιολογεῖ τοὺς ἄλλους καὶ κατακρίνει τὸν ἑαυτό του.
***
τλβ΄.
Ἦταν ἕνας, ποὺ στὴν ἀρχὴ τῆς Σαρακοστῆς ἔλεγε στοὺς γείτονές του: «Πάω νὰ δουλέψω στὸ Βατοπέδι». «Βρὲ τὸν ἀνεπρόκοπο»,ἔλεγαν, «ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τέτοιες μέρες μαζεύονται στὰ Κελλιά τους καὶ αὐτὸς ἀρχὴ Σαρακοστῆς πάει γιὰ δουλειές». Αὐτὸς πήγαινε στὸ Βατοπέδι καὶ δούλευε μία ἑβδομάδα. Μετὰ ἔλεγε: «Πάω νὰ δουλέψω στὸ Χιλανδάρι». Γέμισε τὸν ντορβά του παξιμάδι καὶ «τὸ ἔκοβε» πάνω στὸν Ἄθωνα. Γύριζε μετὰ τὸ Πάσχα στὴν Σκήτη του. Ὅλοι τὸν εἶχαν γιὰ τρελό, ἀλλὰ αὐτὸς ὅμως δούλευε γιὰ τὸν Χριστό.
***
τλγ΄.
Εἶδα κάποτε ἕναν νέο μοναχὸ καὶ διέκρινα ἀνησυχητικὰ σημάδια. Τὸν λυπήθηκα τὸν καημένο. Ἦταν ξεπλυμένος. Μετὰ πέταξε τὰ ῥάσα του.
***
τλδ΄.
Τοῦ εἶπαν τοῦ Γέροντα γιὰ κάποιο ἐξορκιστὴ ἰερομόναχο ποὺ ἔκανε δική του παράταξη μὲ τὸ παλαιὸ ἡμερολόγιο, ὅτι βγάζει δαιμόνια καὶ ὁ Γέροντας ἀπάντησε: «Ἂς βγάλει πρῶτα τὰ δικά του σημάδια».
***
τλε΄.
Ὅσοι δὲν ἔχουν ἀῤῥωστήσει ποτέ, ὅταν κάτι πάθουν καὶ πονέσουν, πανικοβάλλονται.
***
τλστ΄.
Εἶπε ὁ Γέροντας γιὰ κάποιον: Μὴν τὸν σηκώνετε, μὴν τὸν φουσκώνετε μὲ τοὺς ἐπαίνους. Αὐτὸς δὲν μπορεῖ νὰ σταθῆ στὰ πόδια του.
***
τλζ΄.
Τὸν ἐπισκέφθηκε κάποτε τὸν Γέροντα ἕνας δόκιμος μοναχὸς μαζὶ μὲ τὸν ἐξαγριωμένο πατέρα του ποὺ ἐμπόδιζε τὸν γυιό του νὰ γίνει μοναχός. Ὁ Γέροντας τοῦ εἶπε: «Ἂν ξέρατε τὶ τιμὴ σᾶς ἔκανε ὁ Θεός, νὰ κάνετε συμπεθεριὰ μαζί Του, θὰ μαζευόσασταν ὅλοι οἱ συγγενεῖς καὶ θὰ κάνατε γλέντι». Τοῦ εἶπε καὶ ἄλλα καὶ ὁ πατέρας ἔφυγε χαρούμενος καὶ ἔδωσε τὴν εὐχή του νὰ γίνει ὁ γυιός του μοναχός, ὅπως καὶ ἔγινε.
***
τλη΄.
Προσπαθεῖστε νὰ ἔχετε ἀγάπη μεταξύ σας, γιατὶ ἀλλοιῶς ἀπὸ Κοινόβιο θὰ γίνετε κυνόβιο.
***
τλθ΄.
Τοὺς ἀῤῥώστους ὁ Θεὸς δὲν τοὺς κάνει καλὰ γιὰ νὰ μὴν χάσουν τὸν μισθό τους. Ὁ πατέρας δὲν δίνει ὅλη τὴν περιουσία του στὰ παιδιά, γιὰ νὰ μὴν τὴν σπαταλήσουν. Ἀφήνει καὶ ὁ Θεὸς κάτι γιὰ τὴν ἄλλη ζωή.
***
τμ΄.
Ὁ μοναχός, πρέπει κατὰ διαστήματα νὰ διαβάζει τὴν ἀκολουθία τοῦ Μεγάλου Σχήματος, γιὰ νὰ μὴν ξεχνᾶ τὶς ὑποσχέσεις ποὺ ἔδωσε τὴν ἡμέρα τῆς κουρᾶς του.
***
τμα΄.
Ὅταν ταπεινώνεται κανεὶς σὲ κάποιον ἄλλον, τότε ὁ ἴδιος ὑψώνεται, ἀνεβαίνει πνευματικά. Ἄλλες φορὲς ὅμως ταπεινώνεται κανεὶς σὲ κάποιον, καὶ ἐκεῖνος τὸν ταπεινώνει περισσότερο.
***
τμβ΄.
Ἕναν φιλοξενούμενο νὰ ἔχεις στὸ Κελλί σου, χαλάει ὅλο τὸ πρόγραμμα. Θέλει κουβέντα καὶ παρέα. Ἐνῶ στὸ Μοναστήρι πηγαίνει στὸ Ἀρχονταρίκι.
***
τμγ΄.
Τὸ κερί, εἶναι ἡ κεραία ποὺ μᾶς βοηθᾶ νὰ πιάσουμε ἐπαφὴ μὲ τὸν Θεό.
***
τμδ΄.
Ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος, ὅταν κοιμόταν, ἄναβε ἕνα κερὶ καὶ τὸ ἔβαζε πάνω σὲ μία λαμαρίνα. Κάρφωνε ἕνα καρφὶ στὸ κερί, καὶ κανόνιζε πόση ὥρα θὰ κάνει νὰ φθάσει ἡ φλόγα στὸ καρφί. Μετὰ ἔπεφτε τὸ κερὶ στὴν λαμαρίνα καὶ ἀπὸ τὸν θόρυβο ξυπνοῦσε.
***
τμε΄.
Στὸ Καλύβι τοῦ Τιμίου Σταυροῦ πρὶν ἀπὸ τὴν εἴσοδο τοῦ Κελλιοῦ, ὑπῆρχε γιὰ ὑπόστεγο μία λαμαρίνα ποὺ στηριζόταν σὲ δύο ξύλα. Τὸ ἕνα ἦταν στὴν μέση τοῦ διαδρόμου καὶ δυσκόλευε. Εἶπε στὸν Γέροντα κάποιος νὰ τὸ βγάλει. Γιὰ νὰ τοῦ διδάξει τὸν σεβασμὸ στὴν παράδοση, τοῦ ἀπήντησε: «Ἐδῶ τὸ ἔχει βάλει ὁ Γέροντάς μου. Γιατὶ ἐγὼ τώρα νὰ τὸ βγάλω;»
***
τμστ΄.
Ἦρθε γιὰ καλόγερος κάποιος στοῦ Ἐσφιγμένου, ὁ ὁποῖος εἶχε στραγγαλίσει τὴν μητέρα του στὴν Κατοχή. Τὸν κράτησαν οἱ πατέρες ἀπὸ φιλανθρωπία. Εἶχε δαιμόνιο ὁ καημένος καὶ πολλὲς φορὲς ἔβλεπε τὸν ἑαυτό του σὰν τράγο. Καὶ σὰν νὰ μὴν ἔφθανε αὐτό, ἤθελε νὰ κάνει καὶ τὸν διὰ Χριστὸν σαλό. Μία φορά, πῆρε ἕνα ξεσποριασμένο πεπόνι καὶ τὸ ἔτρωγε ἔξω μπροστὰ σὲ ἐπισκέπτες. «Γιατί τὸ κάνεις αὐτό;», τὸν ῥώτησαν καὶ ἀπάντησε: «Γιὰ νὰ κάνω τὸν διὰ Χριστὸν σαλόν».
***
τμζ΄.
Ἡ ὑπακοὴ εἶναι δρόμος ἀσφαλής, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἐλευθερία καὶ στὴν ταπείνωση.
***
τμη΄.
Νὰ δικαιολογοῦμε πάντα τοὺς ἄλλους κάνοντας καλοὺς λογισμοὺς καὶ νὰ κατηγοροῦμε μόνο τὸν ἑαυτό μας.
***
τμθ΄.
Ὅταν ἔχουμε πειρασμούς, νὰ τοὺς δεχόμαστε μὲ χαρά, διότι μὲ αὐτοὺς μὰς ἐπισκέπτεται ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ. Ὅσοι πειρασμοὶ καὶ νὰ μᾶς ἔλθουν, ἐὰν ἐμεῖς εἴμαστε κοντὰ στὸν Χριστό, τότε ἡ καρδιά μας θὰ ἔχει γλυκύτητα, διότι ὁ Κύριος εἶναι ὅλος γλυκύτητα.
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου