Ο διάβολος έχει μίσος εναντίον των χριστιανών, όχι μονάχα γιατί είναι βαπτισμένοι στο όνομα της Αγίας Τριάδος, αλλά κυρίως και προπάντων γιατί δεν αντέχει να τους βλέπει να αγωνίζονται για να ζήσουν με ταπείνωση, με μετάνοια, με νηστεία, με άσκηση, με προσευχή ασταμάτητη και προσπάθεια εναντίον των παθών, με αγάπη και συγχωρητικότητα για τα λάθη των άλλων.
Για το λόγο αυτό ο Χριστός τόνισε ότι είναι ανάγκη να θωρακίζεται ο Χριστιανός από την έντονη προσευχή και νηστεία: « Το γένος τούτο των δαιμόνων ουκ εκπορεύεται ή μη εν προσευχή και νηστεία ». Αν ο πιστός προσεύχεται με μετάνοια και ταπείνωση και ασκείται με τη νηστεία βοηθείται πνευματικά και παίρνει όλα τα άλλα χαρίσματα, ενώ όταν εξομολογείται καταργεί τα δικαιώματα του διαβόλου εναντίον του.
Όλη αυτή η προσπάθεια του Χριστιανού είναι έργο υπακοής στο Χριστό, πού ο διάβολος δεν αντέχει. Η φύση του είναι η ανυπακοή και η αυτονόμηση εναντίον του Θεού και επιθυμεί να βλέπει τους χριστιανούς να τον μιμούνται. Γι’ αυτό ακριβώς η βασική αρετή των μοναχών είναι η δια βίου υπακοή. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ο οποίος προβάλλεται από την Εκκλησία την δεύτερη Κυριακή των νηστειών, ως υπόδειγμα της εν Χριστώ ορθοδόξου ζωής, ως οδηγός ασκήσεως και προσευχής και νηστείας, είναι γνώστης της μεθόδου της εν Χριστώ σωτηρίας του ανθρώπου δια των ακτίστων ενεργειών του Θεού. Περιγράφει ακριβώς στα κείμενα του ποιά είναι η φύση του διαβόλου ποια είναι η διαφορά του με τους αγγέλους που παραμένουν πιστοί και μας οδηγεί στην αληθή γνώση της εν Χριστώ ζωής:
« Οι άγγελοι ορίστηκαν να υπηρετούν κατά δύναμη τον κτίστη και έλαβαν την αποστολή να άρχονται και όχι να άρχουν στους έπειτα από αυτούς ανθρώπους, εκτός εάν σταλούν από τον Παντοκράτορα. Ο σατανάς επιθύμησε αντίθετα να άρχη με υπερηφάνεια παρά την γνώμη του κτίστη. Και αφού εγκατέλειψε την τάξη του μαζί με τους συναποστάτες αγγέλους ενδύθηκε θάνατο και αιώνιο ζόφο ενώ εγκαταλείφθηκε δίκαια από την αληθινά ζωτική και φωτιστική πηγή που είναι ο Θεός. Ο άνθρωπος έχει ταχθεί να άρχη όλων των επί της γής. Ο αρχέκακος διάβολος με φθονερά μάτια από την αρχή χρησιμοποιεί κάθε τέχνασμα για να καθαιρέσει τον άνθρωπο από την εξουσία που έλαβε. Επειδή όμως δεν μπορεί με βία να επέμβει στον άνθρωπο, γιατί εμποδίζεται από τον Παντοκράτορα, πού έδωκε στον καθένα λογική φύση ελεύθερη και αυτεξούσια, προσπαθεί με δόλο να συμβουλεύει τον άνθρωπο να τον πλανά ή και να τον πείθει να παραβλέψει τον Θεό να μην υπολογίσει και να αθετήσει την εντολή που του δόθηκε από αυτόν ή ακόμα και να αντιταχθεί για να πράξει ότι κακό, ώστε αποστατώντας να κοινωνήσει του αιωνίου ζόφου και της νεκρώσεως που χαρακτηρίζουν τον διάβολο.
Έχοντας τέτοια διάθεση από την ζηλοφθονία ο διάβολος επιχειρεί να φοβίσει τους ανθρώπους του Θεού και να τους εξωθήσει με της προσβολές του. Αγωνίστηκε εναντίον του Οσίου Πέτρου του Αθωνίτου με διαφόρων ειδών προσβολές και προσπάθησε να τον κλονίσει. Στην αρχή πήρε τη μορφή και τη στολή στρατηγού συνοδευόμενου από ατέλειωτους στρατιώτες χρησιμοποιώντας παραγγέλματα και φωνές και ήρθε να επιτεθεί εναντίον ενός ανθρώπου που ζούσε στην έρημο και δεν είχε όχι μονάχα όπλα, αλλά και την προστασία. Ήταν καταβεβλημένος από μακροχρόνιες νηστείες και κάθε είδους ταλαιπωρίες και έλειωνε πραγματικά μέσα στην άσκηση από αγάπη για το Σωτήρα Χριστό. Μπήκε λοιπόν, μέσα στο σπήλαιο του και τον προκάλεσε σε συμπλοκή ενώ η φάλαγγα των οπαδών του γέμιζαν με ήχους τον χώρο έξω από το σπήλαιο του ασκητού. Ο μεγάλος εκείνος άντρας πρόστρεξε αμέσως προς τον Θεό με προσευχή από τα βάθη της ψυχής του, σήκωσε τα μάτια του προς αυτόν και το νοερό του βλέμμα και τον παρακαλούσε να τον βοηθήσει. Ο πονηρός μπροστά στην επιμονή του Αγίου δεν μπορούσε πλέον ούτε για λίγο να παραμείνει κοντά του, αλλά εξαφανίστηκε αμέσως. Λίγο αργότερα όμως επινόησε ένα άλλο τρόπο πειρασμού του Οσίου. Μετέβαλε όλη την στρατιά του σε φίδια. Ο ίδιος προχωρούσε πρώτος μπροστά έρποντας με την μορφή ενός υπερφυσικού στο μέγεθος φιδιού και φοβερός στην Θέα. Κινούσε την φονική του γλώσσα γεμάτη θανατηφόρο δηλητήριο και προχωρούσε εναντίον του Πέτρου επιθετικά απειλώντας τον από μακριά με βρυγμούς και θορύβους ορμητικού ανέμου, ότι θα τον καταβροχθίσει. Ο Άγιος δεν καταδέχτηκε ούτε να τον κοιτάξει, κρατούσε τα χέρια του υψωμένα προς τον ουρανό και ζητούσε το έλεος και την επέμβαση του Κυρίου Ιησού. Τότε ο νοητός εκείνος Αμαλήκ νικήθηκε και πάλι και διώχθηκε ενώ ήταν ταχύτερος όταν υποχωρούσε παρά όταν επιτείθετο.
Απογοητευμένος ο σατανάς από κάθε άλλο είδος επιθέσεως ήλπιζε ότι θα καταφέρει να νικήσει τον άγιο μεταβάλλοντας τον εαυτό του σε μορφή ψεύτικου αγγέλου. Προσήλθε λοιπόν, έξω από το σπήλαιο του αποφεύγοντας την κατά πρόσωπο συνομιλία και μιλούσε από μια τρύπα του σπηλαίου. Αφού χαιρέτησε τον όσιο του είπε: « Να είσαι ανδρείος και ισχυρός Πέτρε ». Όταν ο Όσιος τον ρώτησε μετά από σκέψη, « Ποιος είσαι και από που έρχεσαι; Εκείνος είπε: Είμαι αρχιστράτηγος της δόξας του Κυρίου. Έρχομαι να σου δηλώσω ποια αμοιβή είναι θησαυρισμένη για σένα στα επουράνια για τα μέχρι σήμερα κατορθώματα σου και συγχρόνως να σε διδάξω τι πρέπει να κάνεις από εδώ και στο εξής. Ξεπέρασες όλους του πρίν από σένα σε άσκηση και καρτερία. Ο Δανιήλ συναναστράφηκε με θαυμαστό τρόπο για λίγο, για σαράντα μέρες με τα θηρία ενώ εσύ για πολύ καιρό μένεις με αυτά. Η καρτερία του Ιώβ ήταν ακούσια, εσύ όμως υπομένεις με καρτερία, με τη θέληση σου, σε τόπους ακατοίκητους κάθε κακοπάθεια και δεν απογοητεύτηκες. Ένα σου υπολείπεται τώρα να έρθεις ανάμεσα στους ανθρώπους για να τους κάνεις καλύτερους. Αν όμως υποπτεύεσαι την παρουσία μου, ότι δηλαδή έγινε χωρίς την θεία άδεια, θα σου δώσω μια απόδειξη ότι στάλθηκα από το Θεό και ότι για σένα δεν είναι πλέον θεοφιλές να κατοικείς εδώ. Η πηγή που είχες δίπλα σου με τρεχούμενο νερό με δική μου ενέργεια στέρρεψε (αυτό πραγματικά του είχε κάνει από πρίν ο διάβολος).» Ο άνθρωπος του Θεού και πάλι αντιλαμβανόμενος την διαβολική κακία συνέχισε να μένει στην έρημο αγωνιζόμενος και προσευχόμενος.
Είναι πολυμήχανος πραγματικά ο σατανάς και προσπαθεί να εμποδίσει κάθε αγαθή πρόθεση μας και πράξη μόλις αρχίζει και αν δεν μπορέσει να την εμποδίσει στην αρχή προσπαθεί να παρέμβει κάπου στην μέση με άλλα σοφίσματα και άλλους τρόπους και να νικήσει. Συνηθίζει να υποδεικνύει το επίπονο και δυσκατόρθωτο της αρετής ώστε να μας εμβάλει ραθυμία και απελπισία, βάζει μέσα μας την σκέψη ότι επιχειρούμε δύσκολα και επίπονα πράγματα και δεν θα μπορέσουμε ποτέ να τα καταφέρουμε. Σε όσους συνεχίζουν να αγωνίζονται προξενεί ακόμη και απιστία στα βραβεία που έχει υποσχεθεί ο Θεός στους αληθινά πιστούς. Όμως ο Θεός αμοίβοντας την υπομονή και την εμπιστοσύνη μας σ’ αυτόν μας δίνει το έλεος του. Και αν ακόμη πέσουμε μας προσφέρει προθεσμία μετανοίας για να γυρίσουμε κοντά του μετά από κάθε παρακοή. Σε μας προσφέρθηκε ως δώρο η μετάνοια. Εκείνος, ο διάβολος, δεν έχει τη δυνατότητα να μετανοήσει και η πτώση του είναι αθεράπευτη γιατί έχει αποκτήσει από έπαρση εκούσια το πλήρωμα της κακίας και της αποστασίας ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου