«Για το διορατικό χάρισμα τον ερώτησα κάποτε που καθόμαστε στην τράπεζα. “Τι είναι αυτό το διορατικό που λένε έχει ο ένας και ο άλλος. Πώς ενεργεί, μάλλον, το διορατικό χάρισμα;”
Με μια ευγλωττία και αφέλεια μου λέει: “Α, αυτό το κατέχω καλά, μπορώ να στο πω”. “Είμαι όλος αυτιά”, του λέω. “Βλέπεις τι υπάρχει εδώ άπ’ έξω στην αυλή;”, με ρωτάει. “Δεν βλέπω”, του απαντώ. “Τώρα”, μου λέει, “περνάει μια γάτα με μια μεγάλη μαύρη βούλα εδώ στον λαιμό. Εμένα, βλέπεις, με έχει αξιώσει ο Θεός να βλέπω και πίσω από τον τοίχο”. ‘Εμένα μου φάνηκε αστείο και πολύ απλοϊκό. Όταν συνήλθα και ενώ έπινα τον καφέ μου, αμέσως μετά την κουβέντα εμφανίσθηκε στην πόρτα μια γάτα με μαύρη βούλα στον λαιμό. Κι αυτός κατάλαβε την έκπληξί μου και άρχισε να γελά ακατάσχετα. Τότε, κατάλαβα ότι είχα απέναντι μου έναν άνθρωπο που κατείχε καλά αυτό το χάρισμα. Και το έκρυβε, όμως, όσο μπορούσε, για να μην προκαλή, για να μη θαυμάζεται, διότι είπαμε, ήταν ένας άνθρωπος πολύ κεκρυμμένης εργασίας.»
Πηγή: Σίμωνος Μοναχού, Πατήρ Ευμένιος – Ο κρυφός άγιος της εποχής μας, Επιμέλεια κειμένου: Μαίρη Αποστολάρα, Πρώτη Έκδοσι, Δεκέμβριος 2009.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου