Βρισκόταν κοντά στο χωριό Τσίτη της περιοχής Μεσοχαλδίας («τη Τσίτης η Παναγία») και απείχε περίπου 30χλμ. από την Αργυρούπολη.
Κατά την παράδοση, το μοναστήρι ιδρύθηκε το 950 από τους ιερομόναχους Παϊσιο, Σωφρόνιο και Λαυρέντιο, που κατάγονταν από τη Θεοδοσιούπολη (Ερζερούμ). Μετά το θάνατό τους η μονή έμεινε έρημη επί 200 χρόνια. Το 1150 οι αδελφοί Ανανίας και Κοσμάς ήρθαν στη μονή και ξανάχτισαν τα ερειπωμένα κελιά.
Με πατριαρχικά σιγίλια αναγνωρίστηκε το 1808 ως Σταυροπηγιακή και διατηρήθηκε ως τέτοια μέχρι το 1828. Απο τότε λειτούργησε ως ενοριακή μονή υπό τη δικαιοδοσία του μητροπολίτου Χαλδίας.
Η μονή διατηρούσε σχολείο στο οποίο έμαθαν τα πρώτα γράμματα πολλοί μετέπειτα δάσκαλοι και επίσκοποι. Στα νεότερα χρόνια (1913-1915) λειτούργησε σχολή εκεί με την επωνυμία "Λύκειο Γουμεράς". Η ίδρυση αυτής της σχολής οφείλεται κατά κύριο λόγο στον ιατρό Θεοφύλακτο Θεοφυλάκτου.
Μετά τον Α' παγκόσμιο πόλεμο όλη η κινητή περιουσία της μονής κατασχέθηκε από την τουρκική κυβέρνηση και με τον τρόπο αυτό τερμάτισε τον βίο του και το αρτισύστατο "Λύκειο". Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, άρχισε η ανιστόρηση της μονής στους πρόποδες του βουνού Μπέλες, κοντά στο χωριό Μακρυνίτσα της επαρχίας Σιντικής (Σιδηροκάστρου) Ν.Σερρών από την ομώνυμη αδελφότητα Ποντίων της Καλλιθέας Αθηνών.
Πρωτοπρ. Παύλος Λ.Καρατζίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου