10 Σεπτεμβρίου. Το Συναξάρι γράφει: Μνήμη της Ευρέσεως της Σεπτής Εικόνος της Θεοτόκου υπό τας ρίζας ελαίας, εν τη εν τω Παγασητικό κόλπω Νήσω Μαλαιών Τρικκέρων.
Διαβάζουμε τις λεπτομέρειες στο παρακάτω όμορφο αφιέρωμα:
Η Κυρά μας γιορτάζει στο Τρίκερι
Τι και πώς (οι φωτο - δείτε πολλές στην πηγή - από το αρχείο του π. Θεοδώρου Μπατάκα, από τον ιστότοπο Ο Εσταυρωμένος)
Η Κυρά μας που από τον λόφο του Μοναστηριού, εποπτεύει το Τρίκερι και όλη την περιοχή, όμοια και ανώτερη από μάνα που νοιάζεται τα παιδιά της, γιορτάζει σήμερα.
Κάποτε περπάτησα προς το Μοναστήρι, αξιώθηκα να Την προσκυνήσω και αυτή η διαδρομή -ανάμεσα στις ελιές- είναι από τις αξέχαστές μου.
Μήπως και με βοηθήσει να την ξανακάνω αυτή την πορεία, λέω...
Και παίρνοντας στοιχεία από τον δόκιμο ερευνητή Γιάννη Πατρίκο (τ. λυκειάρχη) γράφω την ιστορία της Εικόνας και του μοναστηριού, υπολογίζοντας στο έλεος αλλά στην μέριμνά Της να ξαναπερπατήσω στο δρόμο με τα ελαιόδενδρα...
Όπως μας πληροφορεί ο Γ.Πατρίκος, λοιπόν, το νησί Παλαιά Τρίκερι στον Παγασητικό Κόλπο κατοικούνταν από τα αρχαία χρόνια και ονομαζόταν από τον Στράβωνα Κικύνηθος.
Στους πρωτοχριστιανικούς και βυζαντινούς χρόνους μαρτυρούν για το νησί τα ερείπια των ναών Αγ. Σοφίας, Αγ. Αναργύρων και Αγ. Τριάδος αλλά και τα χαλάσματα της ακροπόλεως στο λόφο του Αγ. Ιωάννου του Θεολόγου, Βορειοανατολικά του λιμανιού.
Στο κέντρο του νησιού, όπου σήμερα βρίσκεται το Μοναστήρι της Ευαγγελίστριας, σε λόφο με περίοπτη θέα βρισκόταν ο πρωτοχριστιανικός ναός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, με ψηφιδωτά δάπεδα.
Όλοι αυτοί οι ναοί ή γκρεμίστηκαν από μεγάλους σεισμούς ή πυρπολήθηκαν και κατεδαφίστηκαν το 896 από τους Σαρακηνούς πειρατές, οι οποίοι λεηλάτησαν και κατέστρεψαν και την Δημητριάδα.
Οι κάτοικοι καταδιωγμένοι κατέφυγαν στην αντικρινή ακτή, το σημερινό Τρίκερι.
Το καλοκαίρι του 1825 στα κελιά που βρίσκονταν στην αυλή του ναού του Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου, έμενε ο ευλαβής μοναχός Δαμιανός Κοσλής από το Πουρί Πηλίου. Αυτός, φοβούμενος τους πειρατές, είχε κατασκευάσει μία κρύπτη στον χώρο του πυρποληθέντος ναού του Ευαγγελισμού, που ήταν πια ένα δάσος με αγριελιές.
Εκεί βρισκόταν κατά τον μήνα Αύγουστο όταν οραματίστηκε την Παναγία που τον πρόσταξε να πάει στην κωμόπολη Τρίκερι και να ζητήσει από τους Εφόρους να στείλουν άνδρες να σκάψουν στα ερείπια του ναού και να βρουν την εικόνα Της.
Έτσι και έγινε.
Οι Τρικεριώτες έδειξαν αρχικά κάποια δικαιολογημένη δυσπιστία στα λεγόμενά του, ωστόσο φοβούμενοι να παρακούσουν την Θεοτόκο, ανέσκαψαν τον χώρο, βρήκαν τμήμα του μωσαϊκού δαπέδου του πρωτοχριστιανικού ναού αλλά όχι την εικόνα.
Έτσι οι εργάτες έφυγαν απογοητευμένοι, προς μεγάλη στενοχώρια του Δαμιανού ο οποίος παρακαλούσε την Παναγία να του δείξει τον δρόμο να υλοποιηθεί το ιερό εγχείρημα.
Πράγματι η Κυρά έκανε το θαύμα: Αφ'ενός, με νέο όραμα, υπέδειξε στον μοναχό τον ακριβή τόπο όπου ήταν θαμμένη η εικόνα Της και αφ'ετέρου ανάγκασε ( επειδή σηκώθηκε τρικυμία) ομάδα Τρικεριωτών που έπλεαν προς Βόλο, να αράξουν στο νησί. Ήταν η 9η του Σεπτεμβρίου.
Τότε τους πλησίασε ο μοναχός Δαμιανός και τους παρακάλεσε να σκάψουν εκεί που υπήρχαν τρεις αγριελιές.
Εκείνοι δεν αρνήθηκαν και το πρωί της 10ης Σεπτεμβρίου, την ώρα που ο Κωνσταντίνος Σαράτσης προσπαθούσε να ξεριζώσει την μεγαλύτερη αγριελιά, η αξίνα χτύπησε στην εικόνα της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας, η οποία τινάχτηκε δύο μέτρα μακριά, στάθηκε όρθια και όλος ο τόπος καλύφθηκε από ένα νέφος άρρητης ευωδίας!
Έντρομοι από θείο φόβο οι σκαπανείς, έπεσαν στα γόνατα μπροστά στην εικόνα και ζητούσαν το έλεος της Παναγιάς.
Η είδηση έφτασε στο Τρίκερι με ταχύτητα αστραπής και κλήρος και λαός υποδέχθηκαν την θαυματουργή εικόνα με λιτανεία, την εναπέθεσαν στην Αγία Τράπεζα του μητροπολιτικού ναού της Αγ. Τριάδος, έψαλαν τον Εσπερινό του Ευαγγελισμού και ακολούθησε ολονύκτια Θεία Λειτουργία.
Την ώρα της δοξολογίας άρχισε να ρέει θαυματουργικά άγιο μύρο από τον κίονα της Αγίας Τραπέζης, το οποίο οι ιερείς περισυνέλεξαν και μοίρασαν στο εκκλησίασμα.
Έκτοτε, με εράνους, άρχισε να κτίζεται ο πηλιορείτικου ύφους ναός (τρίκλιτη σαμαρωτή βασιλική με τρούλο) και γύρω τετράγωνο διώροφο οικοδόμημα σε μορφή μοναστηριακών κορδών. Στο ισόγειο υπάρχουν αποθηκευτικοί χώροι, όπου οι Τρικεριώτες σε περίοδο ελαιοεσοδείας αποθηκεύουν τις ελιές και στον όροφο ευρύχωρα κελιά. Το όλο οικοδόμημα, όπως αποδεικνύουν οι πολλές εντοιχισμένες επιγραφές, κατασκευάστηκε τμηματικά.
Οι Τρικεριώτες ανέθεσαν, το 1876, στον Πανιερώτατο και σοφώτατο Αρχιερέα εκ Κωνσταντινουπόλεως κυρ Βενιαμίν την σύνθεση της Ακολουθίας της Θεοτόκου[υμνογραφικού έργου για την εορτή] με Μικρό και Μεγάλο Εσπερινό και Όρθρο, η οποία -με δαπάνη ευσεβούς προσκυνητού- τυπώθηκε στην Αλεξάνδρεια, το ίδιο έτος.
"Των Τρικέρων ο δήμος σκίρτα εν Πνεύματι η γαρ Παρθένος Κόρη την ιδίαν εικόνα εν χρόνοις επί πλείστοις υπό την γην κεκρυμμένην ετήρησε, ανακαλύψασα ήδη, ως θαυμαστόν θησαυρόν σοι εδωρήσατο".
Από τότε, στις 9 και 10 Σεπτεμβρίου γίνεται μεγαλοπρεπής πανήγυρις και στη χάρη της Κυράς μας της Τρικεριώτισσας προστρέχουν πλήθη πιστών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου