Δύο ημέρες πριν κοιμηθή, συζητώντας με έναν αδελφό της Μονής, του λέγει αυτός:
-Γέρο-Γελάσιε, τρέχεις, βλέπω.
-Ο Θεάς με ζητεί!
Γελάσιος μοναχός Σιμωνοπετρίτης,
δεκαπέντε λεπτά πριν την εκδημία του (31 Αυγούστου 1987)
-Κάποτε τούτο το σκήνος, τούτο το σώμα, θα ενδυθή την αφθαρσίαν!
-Ναι! Αλλά τώρα πρέπει πρώτα να ενδυθή την φθοράν και τον θάνατον. Τι είναι θάνατος! Ένα ὤπ, και να! ένα βήμα και πήγαμε μπροστά στον Χριστό! Εγώ έτσι νιώθω.
Πράγματι, σε δύο ημέρες, όταν το πρώτο χειροσήμαντρο χτύπησε για τον Εσπερινά της 1ης Σεπτεμβρίου 1987, βγήκε στην αυλή της Μονής αυτός, γέρος 85 χρονών, που δεν έβγαινε πια καθόλου έξω από την πόρτα του, για να σημάνη το δεύτερο χειροσήμαντρο γύρω από τον ναό! Συγκεντρώθηκε όπισθέν του όλη σχεδὸν ἡ αδελφότης. Μετά το κτύπημα λέγει:
-Ας κτυπήση το τρίτο ο Εκκλησιαστικός, εγώ φεύγω... Πηγαίνετε σεις στην Εκκλησία... Πήγαμε. Μετά από δεκαπέντε λεπτά πραγματοποιήθηκε η οσιακή και άοπνος κοίμησίς του.
Πέθανε γέροντας, αλλά ποτέ δεν έπαψε να είναι νέος. Νέος ήλθε στο Άγιον Όρος, νέος έφυγε για την άλλη ζωή και ως νέος θα δορυφορή την Θεοτόκον!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου