Μνήμη Αγίου Αιμιλιανού (8 Αυγούστου)

Η αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη των αγίων Αιμιλιανού επισκόπου Κυζίκου (†813-820), του ομολογητού και Μύρωνος επισκόπου Κνωσσού, του θαυματουργού (†350), του οσίου Ευτυχίου κτήτορος της εν Κύπρω Μονής των Ιερέων και των Μαρτύρων Ελευθερίου, Λεωνίδου και Ερμολάου, των Νεομαρτύρων Τριανταφύλλου, του από Ζαγοράς (†1680) και Αναστασίου (Βουλγάρου), του εν Θεσ/νίκη (†1794).
Ο άγιος Αιμιλιανός έζησε μεταξύ 8ου και 9ου αιώνα μ. Χ. Ήταν Επίσκοπος Κυζίκου, (από το 787 μέχρι το 815) και έδρασε κατά την εποχή της Εικονομαχίας. Αγωνίστηκε με δυναμισμό και ένθεο ζήλο για την τιμητική προσκύνηση των αγίων εικόνων, όταν αυτοκράτορας ήταν ο εικονομάχος Λέων ο Ε΄ ο Αρμένιος.

Κυριολεκτικά αναδείχθηκε σε αθλητή της Ορθόδοξης Εκκλησίας, μιλούσε θερμότατα γι’ αυτήν και ενίσχυε παντοιοτρόπως όλους εκείνους οι οποίοι υπέφεραν εξ αιτίας του σκληρού διωγμού των εικονομάχων, οι οποίοι νόθευαν την αλήθεια της θεολογίας της Εκκλησίας περί των ιερών εικόνων.

Ο Άγιος Αιμιλιανός, δοκίμασε ποικίλους πειρασμούς, θλίψεις, διωγμούς και εξορίες, αφού οι αιρετικοί τον πολέμησαν με κάθε τρόπο. Πέθανε τελικά εξόριστος, παραμένοντας ένας γνήσιος Ομολογητής του ορθόδοξου φρονήματος.

Και σε αυτή την περίπτωση επιβεβαιώνεται ότι οι Άγιοι, με την ζωή και το έργο τους ζουν το θαυμαστό γεγονός του ακτίστου φωτός της Θεότητας, όπως και οι Απόστολοι Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης, έζησαν την ημέρα της Μεταμορφώσεως. Αυτή η θαβώριος έλαμψη τους χειραγωγεί και τους δροσίζει ώστε να αντέχουν με χαρά, δύναμη και τόλμη τους πειρασμούς και τις διάφορες κακουχίες μέχρι το τέλος της επίγειας ζωής τους.

Παράλληλα, λειτουργούν ως φωτεινές νησίδες για το δικό μας συνειδητό αγώνα να παραμείνουμε όρθιοι με ήθος, τιμιότητα και αυθεντικότητα.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου