Μεγαλόπρεπο στέκεται το μοναστήρι της Μαλεβής, προσφέροντας αληθινή πνευματική φιλοξενία, στους μοναχούς και μοναχές που το επέλεξαν για τόπο προσευχής αλλά και στους πολλούς προσκυνητές που έρχονται ως εδώ.
Κοντά στον Άγιο Πέτρο είναι κτισμένο το μοναστήρι, στις πλαγιές του Πάρνωνα, ανάμεσα σ΄ ένα μοναδικό δάσος από ασιατικά δενδρόκεδρα.
Το βουνό του Πάρνωνα ονομάστηκε «Δεύτερο Άγιον Όρος» γιατί σε αυτό μετοίκισαν επί Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Πωγωνάτου (668-685), εκχριστιανισθέντες κάτοικοι από τον Άθω.
Το όνομα «Μαλεβή» έχει σχέση με την αρχική θέση της Μονής, στην ψηλότερη κορυφή του Πάρνωνα, τον Μαλεβό. Οι Αγιοπετρίτικες παραδόσεις φέρνουν τη Μονή να έχει ιδρυθεί στη θέση Κανάλους στις αρχές του 8ου αιώνα και μιλούν για την τραγική της τύχη. Όταν έπεσε βαρύς ο χειμώνας και οι μοναχοί πέθαιναν όλοι, ο τελευταίος βλέποντας το τέλος του να πλησιάζει έγραψε ένα σημείωμα που κατέληγε «αποθνήσκω εν μέσω της βοής των ελάτων». Η πρώτη μετακίνηση της μονής έγινε στις αρχές του 14ου αιώνα στη θέση Πουρνάρια και αυτό καταδεικνύεται από χρυσόβουλο του Ανδρονίκου ΄Β Παλαιολόγου, το 1320. Λίγα χρόνια μετά, το 1362 επαργυρώθηκε η θαυματουργή και μυροβλύζουσα εικόνα της Παναγίας, η οποία θεωρείται έργο του Ευαγγελιστή Λουκά.
Στις αρχές του 17ου αιώνα η μονή λειτουργεί, γιατί το 1609 της δίνεται άδεια από τις Τουρκικές αρχές να επισκευάσει την ερειπωμένη εκκλησία στη θέση Σέλα. Η δεύτερη μετακίνησή της στη σημερινή θέση έγινε σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή το 1616, «δια κόπων και μόχθων των οσιωτάτων ιερομονάχων Ιωσήφ Καρατζά από το χωρίον Σίταινα». Στα χρόνια που ακολουθούν, η μονή θα συνδέσει το όνομά της με τον Άγιο Νείλο γιατί εδώ έγινε μοναχός ο Νικόλαος Τερζάκης από τον Άγιο Πέτρο, ο οποίος αναχώρησε για το Άγιον Όρος και μόνασε δίπλα στον Άγιο Πέτρο τον Αθωνίτη. Η Μονή τιμώντας τη μνήμη του Αγίου Νείλου έκτισε παρεκκλήσι κι εορτάζει την Κοίμησή του στις 12 Νοεμβρίου. Στις 8 Μαΐου 1786 οι Τούρκοι για να εκδικηθούν την ήττα τους από τους κλέφτες του Ζαχαριά και τους Αγιοπετρίτες, λεηλατούν και πυρπολούν το μοναστήρι. Οι στίχοι του δημοτικού τραγουδιού αναφέρουν:
«Πατήσανε τη Μαλεβή το Μέγα Μοναστήρι
που ΄χε τριακόσια σήμαντρα και εξήντα δυο καμπάνες».
Στα χρόνια της Επανάστασης ο ηγούμενος Καλλίνικος Τσαμούρης γίνεται μέλος της Φιλικής Εταιρείας και σαν εμπειρικός γιατρός βοηθάει τους τραυματισμένους αγωνιστές αλλά και τον Δ. Υψηλάντη που ήρθε εδώ για ανάρρωση από τη φυματίωση που υπέφερε. Το μαρτύριο του μοναστηριού δε σταματά στην καταστροφή του από τον Ιμπραήμ το 1826.
Αργότερα στα χρόνια της κατοχής Γερμανικά αεροπλάνα θα το βομβαρδίσουν, γιατί είχε γίνει νοσοκομείο των ανταρτών που δρούσαν στον Πάρνωνα. Το καθολικό ανήκει στον τύπο του εγγεγραμμένου σταυροειδή με τρούλο και εσωτερικά έχει αγιογραφηθεί τα τελευταία χρόνια. Στο πάνω μέρος του αύλειου χώρου έχει ανεγερθεί πρόσφατα ένας νέος επιβλητικός βυζαντινός ναός αφιερωμένος στην στη Θεοτόκο. Ολόγυρα υψώνονται τα νεόκτιστα ή ανακαινισμένα κτίρια της μονής που σχηματίζουν έναν τετράπλευρο περίβολο. Το 1949 η Μονή θα μετατραπεί σε γυναικεία και θα έρθουν οι πρώτες μοναχές από τη Μονή επάνω Χρέπας. Το καθολικό της Μονής είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου και εορτάζει την Απόδοσή της στις 23 Αυγούστου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου