Άφού πέρασε τον πελώριο πύργο, πού φρουρούσε την είσοδο της πολιτείας, ό τυφλός Σαούλ οδηγήθηκε σε κάποιον Ιούδα, πού κατοικούσε στην «Ευθεία Όδό», τον δρόμο πού διασχίζει ακόμα και σήμερα σ' όλο της το μήκος τη Δαμασκό.
Εκεί έμεινε τρεις μέρες, χωρίς να φάη, χωρίς να πιή, με τα μάτια στο σκοτάδι, αλλά με την καρδιά όλοφώτεινη και έτοιμη για προσευχή.
Περιμένει να του άποκαλυφθή το θέλημα Εκείνου, πού του μίλησε και τώρα τον κρατάει αιχμάλωτο κοντά του. Και ή φωνή ξανακούγεται : «Ην δε τις μαθητής εν Δαμασκώ ονόματι Άνανίας» — σίγουρα από τα πιο σημαίνοντα πρόσωπα της χριστιανικής κοινότητος —, Και είπε προς αυτόν ό Κύριος: «Άναστάς πορεύθητι, έπϊ την ρύμην την καλουμένην Ευθείαν και ζήτησον εν οικία Ιούδα Σαύλον ονόματι, Ταρσέα».
Ό άγιος άνθρωπος ακούει το όνομα και νοιώθει τρόμο : «Κύριε», άπαντα, «άκήκοα από πολλών περί του ανδρός τούτου, όσα κακά έποίησε τοις άγίοις σου εν Ιερουσαλήμ" και ώδε έχων έξουσίαν παρά των αρχιερέων, δήσαι πάντας τους επικαλούμενους το όνομά σου». Ό Κύριος, όμως, τον καθησυχάζει :«Πορεύου, ότι σκεύος εκλογής μοι εστίν ούτος, του βαστάσαι το όνομα μου ενώπιον εθνών και βασιλέων. ..». Ό Άνανίας δεν διστάζει πια. Φθάνει στο σημείο του μεγάλου δρόμου πού του έχει ύποδειχθή και βρίσκει τον Σαούλ, βυθισμένο πάντα στο σκοτάδι και στην ταραχή : «Σαούλ, αδελφέ, ό Κύριος άπέσταλκέ με, Ίησοϋς ό όφθείς σοι εν τη όδώ ή ήρχου, όπως άναβλέψης και πλησθής Πνεύματος Άγιου». Κι' ενώ του μιλάει, αγγίζει με τα δάχτυλα του τα βλέφαρα του Σαούλ και «ευθέως άπέπεσον από των οφθαλμών αύτοΰ ώσεί λεπίδες, άνέβλεψέ τε παραχρήμα και άναστάς έβαπτίσθη».
"Ολα γίνονται με μυστηριώδη τρόπο, όπως τρεις μέρες πριν στο δρόμο της Δαμασκού. Ό Σαούλ εισάγεται στη χριστιανική κοινότητα, χάρη σε μιαν ανώτερη δύναμι, στην οποία δεν μπορεί ν' άντισταθή. Εκείνο το εκτυφλωτικό φως, είναι ή αλήθεια πού έχει πλημμυρίσει το πνεύμα του. Μόλις συνέρχεται από την ταραχή, θεριεύει μέσα του όλος ό δυναμισμός πού τον χαρακτηρίζει. Ό Λουκάς τελειώνει μ' αυτά τα λόγια το ημερολόγιο εκείνων των ήμερων: «... και ευθέως εν ταΐς συναγωγαίς έκήρυσσε τον Χριστόν, ότι αυτός εστίν ό υίός του Θεού». Ό ορμητικός του χαρακτήρας, προωρισμένος να μεταβάλλη σε δραση τις επιταγές του πνεύματος, δεν μπορεί να μείνη αργός. Και ό Σαούλ εισβάλλει στις συναγωγές, για να μαρτυρήση στους Ιουδαίους, όσα είδε και όσα άκουσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου