Λουκ. ιστ΄ 19 – 31
Η ΑΠΑΙΤΗΣΙΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΝ
«Αντί να ζητούμε από το Θεό να λύση τάχα τη σιωπή του και να μας μιλήση με νέα εντυπωσιακά «σημεία», ας πετάξωμε τις ωτοασπίδες της σκληροκαρδίας, της επιπολαιότητος, της ασέβειας και ας ανοίξωμε εμείς τα αυτιά μας να ακούσωμε την ολοκάθαρη φωνή του ....»
Α π ο δ ε ί ξ ε ι ς! Ζούμε στην εποχή των θετικών επιστημών. Έχετε θετικές, χειροπιαστές αποδείξεις για το Θεό, για την άλλη ζωή; Όχι; Έ τότε, μη μου ζητάτε να αλλάξω ιδέες και πολύ περισσότερο ζωή! Προφασίζονται πολλοί! Παράδεισος και κόλασις! Ποιος τα είδε αυτά; Ποιος γύρισε πίσω απ΄ εκείνο τον κόσμο, να μας τα βεβαιώση;
Αν γινόταν κανένα τέτοιο θαύμα εμπρός μου χειροπιαστό, μάλιστα! Εγώ θέλω να δω, να πιάσω στα χέρια μου, για να πιστέψω.
Αν γινόταν κανένα τέτοιο θαύμα εμπρός μου χειροπιαστό, μάλιστα! Εγώ θέλω να δω, να πιάσω στα χέρια μου, για να πιστέψω.
Κοίταξε τριγύρω σου το μυστήριο της ζωής, που σφύζει. Σήκωσε το βλέμμα σου ψηλά στον ουρανό, στον κόσμο τον απέραντο των άστρων, που στροβιλίζονται στις αχανείς εκτάσεις, κι αναλογίσου: Όλα αυτά πώς ξεφύτρωσαν; Πώς μπήκαν σε κίνησι, πώς συγκρατούνται σε τέτοια αρμονία θαυμαστή; Στοχάσου και θα δης τα ίχνη της παρουσίας του Θεού. Κι΄αν νοιώθης ίλιγγο να βυθίζης τη σκέψι σου στις ασύλληπτες εκτάσεις του ουρανού, που τις μετρούν με εκατομμύρια και δισεκατομμύρια έτη φωτός, σκύψε στο βάθος της υπάρξεώς σου κι΄άκουσε τους πόθους, τις προσδοκίες της ψυχής σου που κατευθύνονται προς το Θεό.
Σκύψε στη συνείδησί σου, που μαρτυρεί την παρουσία του μέσα σου. Όταν η οχλοβοή των παθών κατασιγάζη, όταν η σύγχυσις που δημιουργούν διαλύεται κι΄ η ατμόσφαιρα κάπως καθαρίζη, θ΄ ακούσης τον άγιο αυθόρμητο παλμό της ψυχής σου, που αναζητεί το Θεό, θ΄ ακούσης τη φωνή του απαλή να ψιθυρίζη εντός σου. Και για να δής καθαρώτερα το πρόσωπό του, ν΄ ακούσης τη φωνή και να μάθης το θέλημά του, ύστερα από τα βιβλία της φύσεως και της συνειδήσεως, άνοιξε το άλλο βιβλίο της αποκαλύψεως, την Αγία Γραφή, όπου ο ίδιος ο Θεός με το στόμα των Προφητών του και τελικώς το στόμα του Υιού του αποκαλύπτει ό,τι είναι απαραίτητο για τη σωτηρία του καθενός μας, για την οριστική συνάντησι μαζί του.
Όμως όλα αυτά για πολλούς δεν είναι αρκετά. Ζητούν περισσότερες αποδείξεις για την αλήθεια του Θεού!
«Ουχί, πάτερ Αβραάμ, επιμένει ο καταδικασμένος πλούσιος, αλλ΄ εάν τις εκ νεκρών πορευθή προς αυτούς, μετανοήσουσι». Προσέξτε, αδελφοί μου, τον υπαινιγμό του ανθρώπου αυτού, τη διάθεσι μετατοπίσεως ευθυνών που κρύβουν τα λόγια του, τη γελοία δικαιολογία του. «Καλά ο Μωυσής και οι Προφήται, όμως αν γινόταν κάτι ακόμη, κάτι νέο, εντυπωσιακό, η ανάστασις ενός νεκρού, αυτό, λέει, θα ήταν ακόμη πιο πειστικό από όσα αναφέρει η Αγία Γραφή. Κάτι τέτοιο χρειάζονται οι άνθρωποι».
Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, αν κι αυτός δεν μετενόησε, δεν έχει ολόκληρη την ευθύνη. Ευθύνεται και ο Θεός, που δεν έστειλε ένα συνταρακτικό «σημείο», να τον προειδοποιήση, σαν κι αυτό που προτείνει τώρα για τα αδέλφια του. Η απάντησις όμως του Αβραάμ έρχεται καταπέλτης. «Ει Μωυσέως και των Προφητών ουκ ακούουσιν, ουδέ εάν τις εκ νεκρών αναστή πεισθήσονται». Όσα απεκάλυψε ο Θεός με τους εκλεκτούς του, αυτά είναι τα πιο πειστικά. Όσοι αδιαφορούν για την επίσημη αποκάλυψι του θελήματος του Θεού, η οποία υπάρχει στην Αγία Γραφή, ό,τι και να δουν, δεν πρόκειται να πιστέψουν.
Με αυτά τα λόγια σφραγίζει την παραβολή του ο Κύριος, σφραγίζοντας ταυτόχρονα τα στόματα όλων εκείνων που θέλουν με αστεία επιχειρήματα να δικαιολογήσουν τη ζωή τους. Η Αγία Γραφή είναι ο βασικός δρόμος, με τον οποίο ο Θεός μάς γνωρίζει το θέλημά του. Είναι αναίδεια, αλλά και μωρία να απαιτούμε « κάτι περισσότερο», «κάτι πιο πειστικό, πιο χειροπιαστό», ας έχωμε όμως υπ΄ όψι μας ότι ο Κύριος δεν πρόκειται να συμμορφωθή με τις παιδαριώδεις απαιτήσεις μας. Διότι απλούστατα ούτε αυτό το «νέο σημείο» πρόκειται να πείση όποιον επίμονα απιστεί στις αποκαλύψεις του Θεού. Ύστερα από την πρώτη κατάπληξι και τον τρόμο, τον οποίο μπορεί να προκαλέση μία ανάστασις π.χ. εκ των νεκρών, θα έλθη πάλι το πνεύμα της απιστίας, είτε με το ένδυμα της δήθεν κριτικής ή της μορφώσεως για να αμφισβητήση την εγκυρότητα της μαρτυρίας: «Ω, φαντασιοπληξία, ψευδαίσθησις, πλάνη και αφέλεια! ...κτλ.» Λησμονείτε τι έγινε στην περίπτωσι του Κυρίου μας; Όταν ήταν στη γη, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι του ζητούσαν «σημείο», έκανε τόσα και τόσα θαύματα, πίστεψαν; Κάθε άλλο! Τα σημεία που τους δόθησαν τα ερμήνευαν διαφορετικά. «Εν τω άρχοντι των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια», έλεγαν (Ματθ. θ΄ 34).
Και σήμερα γίνονται θαύματα. Πόσες φορές όμως τα παραδεχόμαστε; «Δεν υπάρχει καμμιά ελπίδα να ζήση ο άρρωστος», βεβαιώνουν οι γιατροί. Ύστερα όμως από θερμές προσευχές πολλών ο ασθενής παρουσιάζει βελτίωσι και τελικώς θεραπεύεται. Αναγνωρίζουν όλοι τη θαυμαστή επέμβασι της θείας Πρόνοιας; Δυστυχώς όχι. « Α, αντέδρασε ο οργανισμός του, η καλή του κράσις», εξηγούν.
Θυμηθήτε και την καταπληκτική εκείνη ανάστασι του Λαζάρου, που επραγματοποίησε ο Κύριος. Επίστεψαν οι Φαρισαίοι; Αντίθετα. Απεφάσισαν να επισπεύσουν το σχέδιο της εξοντώσεως του Ιησού. Τον εσταύρωσαν και ύστερα από τρεις ημέρες, όπως τους είχε προαναγγείλει, ανεστήθη. Τι πιο καταπληκτική απόδειξι ήθελαν; Επείσθησαν; Ούτε! Επεστράτευσαν όλη την πονηριά τους, για να αρνηθούν το θαύμα.
Όλα αυτά τουλάχιστον ας πείσουν εμάς. Δεν είναι η έλλειψις επαρκών αποδείξεων, που φταίει για την ολιγοπιστία ή απιστία των ανθρώπων. Αντί να ζητούμε από το Θεό να λύση τάχα τη σιωπή του και να μας μιλήση με νέα εντυπωσιακά «σημεία», ας πετάξωμε τις ωτοασπίδες της σκληροκαρδίας, της επιπολαιότητος, της ασέβειας και ας ανοίξωμε εμείς τα αυτιά μας να ακούσωμε την ολοκάθαρη φωνή του, που βγαίνει από κάθε σελίδα της Αγίας Γραφής, να ακούσωμε τον υπέροχο αίνο λατρείας, που σιγοψάλλει αρμονικά κάθε δημιούργημά του.
Αρχιμ. Σπυρίδων Πετεινάτος, Ιεροκήρυκας Ιεράς Μητροπόλεως Κεφαλληνίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου