ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΔΙΔΑΧΑΙ: Πῶς νὰ ἀρέσωμεν εἰς τὸν Θεόν

Ὁ Ἀπ. Παῦλος μᾶς συμβουλεύει: «Περιπατῆσαι ὑμᾶς ἀξίως τοῦ Κυρίου εἰς πᾶσαν ἀρέσκειαν, ἐν παντί ἔργῳ ἀγαθῷ, καρποφοροῦντες καί αὐξανόμενοι εἰς τήν ἐπίγνωσιν τοῦ Θεοῦ» (Κολ. α´ 10).

Δηλαδή μέ λίγα λόγια: Νά ζῆτε ὅπως ἀξίζει στόν Κύριο καί νά ἀρέ- σετε σέ αὐτόν σέ ὅλα, ὥστε νά προοδεύετε στήν ἐπίγνωση τοῦ Θεοῦ. 

Ὁ δέ Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος λέγει: «Ἀδελφοί μου, εἴμαστε ἔμποροι πνευματικοί. Μοιάζουμε μέ τούς ἐμπόρους αὐτῆς τῆς ζωῆς, οἱ ὁποῖοι κάθε ἡμέρα βλέπουν ἄν ἔχουν κέρδος ἤ ζημία. Καί ἄν δοῦν ὅτι ἔχουν ζημία κοιτοῦν πῶς θά τήν διορθώσουν.
Τό ἴδιο πρέπει καί ἐσύ, ἀγαπητέ μου, νά κάνης. Κάθε ἡμέρα, πρωΐ καί βράδυ, πρέπει νά κοιτᾶς πῶς βαδίζει ἡ ἐμπορική σου δραστηριότητα. 

Τό βράδυ νά κάνης κατανυκτική αὐτοσυγκέντρωση καί περισυλλογή, νά σκέπτεσαι καί νά συνομιλῆς εἰλικρινά μέ τόν ἑαυτόν σου καί νά λές. Μήπως σέ κάποια στιγμή θύμωσα τόν Θεό; Μήπως ἔπεσα σέ ἀργολογία; Μήπως εἶπα κανένα κακό σέ κάποιον; Μήπως, ὅταν τά χείλη μου ἔψαλλαν ὕμνους στόν Θεό, ὁ νοῦς ἔτρεχε σέ κοσμικές ματαιότητες; Μήπως μέ ἐνόχλησε σαρκική ἐπιθυμία καί τήν δέχτηκα μέ εὐχαρίστηση; Μήπως μέ ἀπορρόφησαν οἱ σωματικές φροντίδες καί ἐγκατέλειψα τήν μνήμη Θεοῦ;». 

* * * 

Ἐπίσης ὁ Ὅσιος Μαρτῖνος (12 Νοεμβρίου) μᾶς δίδει ἕνα ὡραῖο παράδειγμα πῶς νά ἀρέσουμε στόν Θεό. 

Κάποια ἡμέρα ὁ Ὅσιος Μαρτῖνος βλέπει μιά γυναίκα στολισμένη καί ἀρωματισμένη νά στέκεται χωρίς ντροπή στόν δρόμο καί νά προκαλῆ τούς ἄνδρες.
Τότε δάκρυσε καί εἶπε:
«Ἐάν αὐτή ἡ πόρνη στολίζεται τόσο πολύ σάν νύμφη, γιά νά προκαλέση τούς ἄνδρες καί νά τούς παρασύρη στήν κόλαση, καί νά ἀρέση στόν διάβολο, ἐμεῖς πόσο πρέπει νά στολίζουμε τίς ψυχές μας μέ τίς ἀρετές, γιά νά ἀρέσουμε στόν Νυμφίο μας Ἰησοῦ Χριστό, καί νά πᾶμε στούς ἀμαράντινους νυμφῶνες καί νά συμβασιλεύσουμε μαζί του αἰώνια». 

Ὅταν ἄκουσε τά λόγια τοῦ Ὁσίου ἡ πόρνη γυναίκα μέ τήν Χάρη τοῦ Κυρίου ἦλθε σέ κατάνυξη, ἔπεσε στά πόδια τοῦ Ἁγίου καί μέ καυτά δάκρυα τοῦ εἶπε: «Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, μή μέ ἀφήσης τήν πανάθλια καί ταλαίπωρη, στό βόρβορο τῶν ἁμαρτιῶν μου, ἀλλά ἐγώ ἡ ἀνάξια καί καταφορτωμένη ἀπό ἕνα πλῆθος ἁμαρτιῶν σέ παρακαλῶ, λυπήσου με τήν ἁμαρτωλή καί ἀπελπισμένη καί σῶσε με».

Συγκλονισμένος ὁ Ἅγιος καθώς καί ἡ συνοδεία του ἀπό τήν μετάνοια αὐτῆς τῆς γυναίκας, τήν σήκωσε ἀπό τό ἔδαφος καί τῆς εἶπε μέ πατρικά λόγια: 

«Ἔχε θάρρος καί μή ἀπελπίζεσαι. Διότι ὁ φιλάνθρωπος καί ἐλεήμων Θεός συγχωρεῖ τούς μετανοοῦντες καί ἐμεῖς θά προσευχηθοῦμε γιά τήν σωτηρία σου. Μόνο ἐσύ μετανόησε μέ ὅλη τήν ψυχή σου καί τήν καρδιά σου καί ὁ πολυεύσπλαγχνος Θεός θά σέ δεχθῆ ὅπως τόν ἄσωτο υἱό, θά σοῦ γιατρέψη ὅλες τίς πληγές τῆς ψυχῆς σου σάν ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων μας». 

Καί πράγματι ἦταν τόση μεγάλη ἡ πρόοδος αὐτῆς τῆς γυναίκας, πού μοίρασε ὅλη τήν περιουσία της στούς φτωχούς καί κλείστηκε σέ Μοναστήρι. Ἐκεῖ φόρεσε σάκκο καί γονατιστή μέ καυτά δάκρυα ζητοῦσε τήν συγχώρεση ἀπό τόν Θεό. 

Τόση ἦταν ἡ μετάνοια τῆς μακαρίας Ζωῆς, διότι ἔτσι ἦταν τό ὄνομά της, πού ὁ πολυεύσπλαγχνος Κύριος τῆς δώρησε καί τήν χάρη τῶν ἰαμάτων καί γιάτρεψε πολλούς ἀσθενεῖς. 

* * * 

Ρώτησε κάποιος τόν Μέγα Ἀντώνιο: 

«Τί πρέπει νά κάνω γιά νά εἶμαι ἀρεστός στόν Θεό;». 

Καί ὁ Μέγας Ἀντώνιος τοῦ εἶπε: 

«Ὅπου πηγαίνεις, νά ἔχης πάντα τόν Θεό μπροστά στά μάτια σου. Καί ὅ,τι κάνεις ἤ λέγεις νά εἶναι σύμφωνο μέ τήν Ἁγία Γραφή».

Ορθόδοξος Τύπος, 21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014