ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΠΑΥΛΙΚΙΑΝΩΦ
Η σλαβική παρουσία στο παραδοσιακά ρωσικό αγιορείτικο καθίδρυμα του Αγίου Παντελεήμονος εξακολουθεί να περιβάλλεται από αρκετή ασάφεια. Ηπαρούσα μελέτη σκοπόν έχει να παρουσιάσει στο επιστημονικό κοινό τις διαθέσιμες μαρτυρίες σχετικά με τους σλαβόφωνους του Ρώσικου κατά τους μέσους και υστέρους βυζαντινούς χρόνους.
Η ιστορία της μονής έχει παρουσιασθεί λεπτομερώς από το G. Dagron στην εισαγωγή τής έκδοσης του βυζαντινού αρχείου της και οι προγενέστερες μελέτες του Α. Soloviev, V. Mosin και I. Smolic σχετικά με το θέμα είναι πλέον περιορισμένης μόνο αξίας. Πρόκειται για ένα ίδρυμα πού προέκυψε από την ένωση της αρχικής ρωσικής μονής του Ξυλουργού ή των Ρώσων, ή οποία μαρτυρείται από το 1016 ως καί το 1169, με τη μονή τού Αγίου Παντελεήμονος του Σφρεντζή ή τοϋ Θεσσαλονικέως, περί της οποίας έχουμε ειδήσεις από το 998 έως και το 1080. Η ενοποίηση των δύο Ιδρυμάτων έλαβε χώρα το 1169, όταν ό πρώτος Ιωάννης και οι λοιποί αθωνίτες ηγούμενοι παραχώρησαν στο Λαυρέντιο, προκαθήμενο της μονής του Ξυλουργού, το ερειπωμένο μονύδριο του Θεσσαλονικέως, για να εγκαταστήσει εκεί τη συνοδεία του. Με την πράξη αυτή ή μονή Ξυλουργού δεν εγκαταλείφθηκε πλήρως, αλλά υποβαθμίσθηκε σεπαραμοναστήριον.
Ολόκληρη η μελέτη: epublishing.ekt.gr.
Πηγή: agioritikesmnimes
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου