Η προσευχή

Γνώρισμα του φτωχού ζητιάνου είναι να ζητιανεύει, και γνώρισμα του ανθρώπου, που έγινε φτωχός με την πτώση, εΙναι να προσεύχεται. 

Προσευχή είναι ή επιστροφή του πεσμένου και μετανοημένου ανθρώπου στον Θεό. Προσευχή είναι το ξεχείλισμα των εγκάρδιων επιθυμιών, των ικεσιών και των αναστεναγμών του πεσμένου και θανατωμένου από τήν αμαρτία ανθρώπου μπροστά στον Θεό. 

Η πρώτη εκδήλωση, η πρώτη κίνηση μετάνοιας εΙναι ο θρήνος της καρδιάς. Αυτή η προσευχητική φωνή της καρδιάς προηγείται της προσευχής του νου. Αλλά πολύ σύντομα και ο νούς, επηρεασμένος από την προσευχή της καρδιάς, αρχίζει να γεννά προσωπικούς λογισμούς. 

Ο Θεός εΙναι η μοναδική πηγή όλων των αληθινών αγαθών. Η προσευχή, πάλι, είναι η μητέρα και η κεφαλή όλων των αρετών ως μέσο και κατάσταση επικοινωνίας του ανθρώπου με τον Θεό. Αυτή δανείζεται τις αρετές από την πηγή των αγαθών, τον Θεό, και τις προσφέρει σ' εκείνον τον άνθρωπο που με την προσευχή αγωνίζεται να παραμένει σε επικοινωνία μέ τον Θεό. 

Ο δρόμος που οδηγεί στον Θεό είναι ή προσευχή. Η απόσταοη, που διανύει κανείς σ' αυτόν τον δρόμο, είναι το άθροιομα των διαφόρων καταστάσεων της προσευχής, τίς οποίες βαθμιαία βιώνει όποιος προσεύχεται σωστά καί αδιάλειπτα. 

Πρώτα μάθε να προσεύχεσαι σωστά και ύστερα μάθε να προσεύχεσαι αδιάλειπτα. Έτσι εύκολα θα σωθεΙς. Εκείνον που προσεύχεται σωστά καί αδιάλειπτα, τον πληροφορεί αναμφισβήτητα ο Θεός για την σωτηρία του στον κατάλληλο καιρό. 

Για να είναι σωστή η προσευχή, πρέπει να προέρχεται από μια καρδιά που νιώθει τον εαυτό της πάμφτωχο μπροστά στον Θεό, από μια καρδιά συντετρημένη και ταπεινωμένη. Όλες τις άλλες καταστάσεις της καρδιάς, πρίν από την ανακαίνιση της από το Άγιο Πνεύμα, θεώρησε τες, όπως και είναι, αταίριαστες στον μετανοημένο αμαρτωλό, αταίριαστες σ' έναν άνθρωπο που ικετεύει τον Θεό για την άφεση των αμαρτιών του και την απελευθέρωση του από την δουλεία των παθών σαν από φυλακή καί δεσμά. 

Ο μωσαϊκός νόμος επέβαλλε στους Ισραηλίτες να προσφέρουν όλες τίς θυσίες τους μόνο σ' έναν τόπο καθορισμένο από τον Θεό. Ο πνευματικός νόμος ορίζει στους χριστιανούς έναν πνευματικό τόπο για την προσφορά όλων των θυσιών τους, και μάλιστα τnς θυσίας των θυσιών, τnς προοευχής. Και ο τόπος αυτός είναι η ταπείνωση. 

Ο Θεός δεν χρειάζεται τις προσευχές μας! Εκείνος ννωρίζει τι έχουμε ανάγκη και πριν του το ζητήσουμε. Ως πολυεύσπλαχνος, πλούσια προσφέρει τό έλεος Του ακόμα και στους ανθρώπους που δεν του το ζητοϋν. Εμείς χρειαζόμαστε την προσευχή. Γιατί η προσευχή ενώνει τον άνθρωπο με τον Θεό. Δίχως αυτήν ο άνθρωπος είναι χωρισμένος από τον Θεό. Όσο περισσότερο προσεύχεται, τόσο τον πλησιάζει! 

Η προσευχή είναι μετάληψη ζωής. Η εγκατάλειψη της επιφέρει στην ψυχή αόρατο θάνατο. Ό,τι είναι ο αέρας για τη ζωή του σώματος, είναι και το Άγιο Πνεύμα για τη ζωή της ψυχής. Η ψυχή μέσω της προσευχής αναπνέει τον μυστικό αέρα του Αγίου Πνεύματος. 

Η πρώτη σκέψη που θα κάνεις, μόλις σηκωθείς από τον ύπνο, ας είναι για τον Θεό. Τους πρώτους λογισμούς σου, εκείνους που δεν πρόλαβαν ακόμα ν' ασχοληθούν με μάταιες εντυπώσεις, πρόσφερέ τους στον Θεό. Και οι τελευταίες σκέψεις σου, όταν αποσύρεσαι για ύπνο, όταν ετοιμάζεσαι να βυθιστείς σ' αυτό το ομοίωμα του θανάτου, ας είναι για την αιωνιότητα και για τον Θεό, πού βασιλεύει στην αιωνιότητα. 

«Πριν απ' όλα, ας βάλουμε στον κατάλογο της δεήσεως μας την ειλικρινή ευχαριστία», από ευγνωμοσύνη στον Θεό για τις αναρίθμητες ευεργεσίες Του. «Στη δεύτερη σειρά ας βάλουμε την εξομολόγηση των αμαρτιών μας και τη συντριβή της ψυχής μας με συναίσθηση. Και στη συνέχεια ας αναφέρουμε τα αιτήματα μας στον Βασιλιά των όλων», με μεγάλη ταπείνωση, για τις ψυχικές καί σωματικές μας ανάγκες, αναθέτοντας ευλαβικά την εκπλήρωση ή μη των αιτημάτων αυτών στη βούληση Του. “Ο τρόπος αυτός της προσευχής είναι άριστος, όπως αποκάλυψε άγγελος Κυρίου σε κάποιον από τούς αδελφούς".

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ: ΕΡΓΑ ΑΓ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ

Πηγή: en-ypomoni-akymanto