Ο Όσιος Νικόδημος γεννήθηκε στη Νάξο το έτος 1749 μ.Χ. από γονείς ευσεβείς και ενάρετους, τον Αντώνιο και Αναστασία Καλλιβούρση (η οποία εμόνασε στην Ιερά Μονή Χρυσοστόμου Νάξου, με το όνομα Αγάθη). Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Νικόλαος και από μικρός έδειχνε ότι ήταν άνθρωπος μεγάλης αρετής και φοβερής ευφυΐας. Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε στη Νάξο και έπειτα στη σχολή της ίδιας πόλης επέκτεινε τις γνώσεις του, με δάσκαλο τον αδελφό του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, Αρχιμανδρίτη Χρύσανθο. Κατόπιν 16 χρόνων πήγε στην Ελληνική σχολή της Σμύρνης, όπου κοντά σε φημισμένους διδασκάλους έλαβε ανώτερη παιδεία και αρετή. Μετά από ορισμένες περιπέτειες, το 1775 μ.Χ. πήγε στο Άγιον Όρος. Εκεί, στη Μονή του Άγιου Διονυσίου εκάρη μοναχός με το όνομα Νικόδημος. Οι Πατέρες της Μονής, που διέκριναν τα μεγάλα φυσικά και επίκτητα χαρίσματα του Νικόδημου, τον διόρισαν αναγνώστη και γραμματέα της Μονής. Στη Μονή αυτή ο Νικόδημος, υπήρξε υπόδειγμα διακονίας και πράξεων αρετής.
Έπειτα αποσύρθηκε σε κάποιο κελί, όπου με ασκητικό τρόπο, επιδόθηκε στη μελέτη και συγγραφή πολλών οικοδομητικών, θεολογικών και αγιολογικών βιβλίων. Μεταξύ αυτών είναι ο «Συναξαριστής», το «Εορτοδρόμιον», η «Νέα Κλίμακα», ο «Αόρατος Πόλεμος» και άλλα πολλά.
Τελικά μετά από διάφορες περιπέτειες, που υπέστη στη βραχύχρονη ζωή του, απεβίωσε από ημιπληγία, σε ηλικία 60 χρονών, τις πρώτες ορθρινές ώρες της 14ης Ιουλίου του έτους 1809 μ.Χ. στο κελλί των Σκουρταίων, στις Καρυές του Αγίου Όρους. Τα τελευταία του λόγια ήταν η απάντηση που έδωσε στους μαθητές του όταν τον ρώτησαν αν ησυχάζει: «Τον Χριστό έβαλα μέσα μου και πως να μη ησυχάσω;». Ενταφιάστηκε στο Λαυριωτικό Κελί των Σκουρταίων στις Καρυαίς του Άγιου Όρους, αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο πνευματικό συγγραφικό έργο, που σήμερα αποτελεί κεφάλαιο για τον λαό της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Έπειτα αποσύρθηκε σε κάποιο κελί, όπου με ασκητικό τρόπο, επιδόθηκε στη μελέτη και συγγραφή πολλών οικοδομητικών, θεολογικών και αγιολογικών βιβλίων. Μεταξύ αυτών είναι ο «Συναξαριστής», το «Εορτοδρόμιον», η «Νέα Κλίμακα», ο «Αόρατος Πόλεμος» και άλλα πολλά.
Η Εκκλησία μας επάξια από το έτος 1955 μ.Χ. τον κατέταξε στο Αγιολόγιο της.
Ιερά Μονή Οσίου Νικοδήμου Πενταλόφου Γουμένισσας
Σε μια από τις ομορφότερες πλαγιές του όρους Πάϊκου, πάνω από τον οικισμό Πενταλόφου, σε υψόμετρο 700 μ. στέκεται ολόρθο μέσα στο δάσος το δυναμικό μοναστήρι (Ιερό Κοινόβιο) του Οσίου Νικόδημου του Αγιορείτη, μετόχι της Μονής Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους που θεμελιώθηκε το 1981.
Ο κεντρικός ναός είναι διπλός και το άνω επίπεδο του είναι αφιερωμένο στον Άγιο Νικόδημο, ενώ το ισόγειο τμήμα στους Αγίους Ραφαήλ, Ειρήνη και Νικόλαο.
Εκεί για πρώτη φορά μεταφέρθηκε εκτός Αγίου Όρους, η ιερή κάρα του Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτη, προστάτη της μονής, μιας μεγάλης προσωπικότητας του νεότερου ελληνισμού, του πολυγραφότερου εκκλησιαστικού συγγραφέα του 18ου και 19ου αιώνα.
Εκεί για πρώτη φορά μεταφέρθηκε εκτός Αγίου Όρους, η ιερή κάρα του Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτη, προστάτη της μονής, μιας μεγάλης προσωπικότητας του νεότερου ελληνισμού, του πολυγραφότερου εκκλησιαστικού συγγραφέα του 18ου και 19ου αιώνα.
Τό Σάββατο τῆς Διακαινησίμου τό ἀπόγευμα 11 Μαΐου 2013 καί τήν Κυριακή τοῦ Θωμᾶ 12 Μαΐου 2013 πολλοί Φίλοι τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου ἀνέβηκαν στό Πάϊκο γιά νά συνεορτάσουν μαζί μέ τούς Πατέρες τοῦ Σιμωνοπετρίτικου αὐτοῦ Μετοχίου τήν τρίτη ἐπέτειο τῆς θαυμαστῆς εὑρέσεως καί ἐπιστροφῆς τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου.
«Σέ παρακαλῶ, παιδάκι μου, νά μέ πᾶς στό σπίτι μου, ἀπό ἐκεῖ πού μέ πῆρες, ἀρκετά μέ ταλαιπώρησες!», ὅπως ἐγράφη ἀργότερα στήν κατάθεση στήν Ἀστυνομία.
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Σοφίας χάριτι, Πάτερ κοσμούμενος, σάλπιξ θεόφθογγος, ὤφθης τοῦ Πνεύματος, καὶ ἀρετῶν ὑφηγητής, Νικόδημε θεηγόρε, πάσι γὰρ παρέθηκας, σωτηρίας διδάγματα, βίου καθαρότητας, διεκφαίνων τὴν ἔλλαμψιν, τῷ πλούτῳ τῶν ἐνθέων σου λόγων, δι' ὧν ὡς φῶς τῷ κόσμῳ ἔλαμψας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου