Ένας από τους ασκητές της εποχής μας, ο γέρων Πορφύριος, είχε πει στα πνευματικά του τέκνα ότι μετά την κοίμησή του θα είναι πιο κοντά τους απ’ όσο ήταν εν ζωή, διότι πλέον δεν θα υπάγεται στους βιολογικούς νόμους του ανθρωπίνου σώματος.
Έτσι και ο Άγιος Μηνάς, επί χίλια επτακόσια χρόνια τώρα μετά την εκδημία του, δεν έχει πάψει να βρίσκεται κοντά στους πιστούς, βοηθώντας όσους με πίστη και ελπίδα στον Θεό τον επικαλούνται.
Από τα πολλά θαύματα του Αγίου που διασώζει η παράδοση, θα αναφερθούν στη συνέχεια λίγα και χαρακτηριστικά.
α) Ο άπληστος ξενοδόχος
Κάποιος χριστιανός από την Κωνσταντινούπολη, οδεύοντας για το πανηγύρι του Αγίου Μηνά και έχοντας μαζί του αρκετά χρήματα, κατέλυσε σε ένα ξενοδοχείο.
Ο ξενοδόχος είδε τα ξένα χρήματα και, κυριευμένος από απληστία, σκότωσε τον προσκυνητή, τον διεμέλισε και έβαλε τα κομμάτια του σε μία σπυρίδα (ζεμπίλι).
Ενώ σκεφτόταν πού να θάψει τα μέλη του θύματός του για να μην αποκαλυφθεί το έγκλημα, καταφθάνει στο ξενοδοχείο ένας έφιππος στρατιώτης, ο Άγιος Μηνάς, και τον ρωτά επίμονα πού βρίσκεται ο προσκυνητής.
Ο ξενοδόχος τον διαβεβαιώνει ότι δεν γνωρίζει τίποτε, αλλά ο Άγιος ξεπεζεύει, εισέρχεται στα ενδότερα του ξενώνα, βρίσκει τη σπυρίδα, την φέρνει μπροστά του και τον ρωτά με φοβερό και άγριο βλέμμα να του πει ποιος είναι ο νεκρός.
Τότε ο φονιάς έφριξε, πέφτοντας άφωνος και τρέμων στα πόδια του άγνωστου ιππέα. Ο Άγιος συνάρμοσε τα μέλη του θύματος, προσευχήθηκε και ανέστησε τον νεκρό προσκυνητή παραγγέλνοντάς του να δοξάζει τον Θεό.
Μόλις ο φονιάς συνήλθε, ο Άγιος του πήρε τα κλεμμένα χρήματα και τα επέστρεψε στον προσκυνητή. Έπειτα τον νουθέτησε, του έδωσε συγχώρηση, καβάλησε το άλογό του και έγινε άφαντος.
β) Η σωτηρία του υπηρέτη
Κάποιος πλούσιος χριστιανός έταξε στον Άγιο Μηνά να προσφέρει έναν ασημένιο δίσκο στο ναό του. Παρήγγειλε λοιπόν στον αργυροχόο δύο δίσκους· στον μεν ένα να γράψει το όνομα του Αγίου, στον δε άλλον το δικό του.
Επειδή όμως ο δίσκος του Αγίου έγινε λαμπρότερος, ο χριστιανός από απληστία τον κράτησε για τον εαυτό του.
Ταξιδεύοντας στη θάλασσα, ο υπηρέτης του προσπάθησε να πλύνει τον δίσκο, αλλά του έπεσε και βυθίστηκε. Τότε, τρομαγμένος, έπεσε κι αυτός στη θάλασσα.
Ο κύριος, συναισθανόμενος ότι πλήρωνε τα επίχειρα της απληστίας του, παρακαλούσε τον Θεό να βρεθεί έστω το λείψανο του παιδιού.
Όταν βγήκε στη στεριά, ο υπηρέτης εξήλθε ζωντανός από το νερό, κρατώντας τον ασημένιο δίσκο του Αγίου!
Ο νεαρός διηγήθηκε ότι τον ανέσυραν τρεις άνδρες:
ο Άγιος Μηνάς (στρατιώτης), ο Άγιος Βίκτωρ (νεαρός) και ο Άγιος Βικέντιος (Διάκονος).
γ) Το θαύμα στο Ηράκλειο της Κρήτης (1826)
Το 1826 μ.Χ., οι Τούρκοι του Ηρακλείου σχεδίαζαν να σφάξουν τους Χριστιανούς την ημέρα του Πάσχα, την ώρα της Αναστάσιμης Θείας Λειτουργίας στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά.
Όταν άρχισε η ανάγνωση του Ευαγγελίου, εμφανίσθηκε ένας ασπρομάλλης καβαλάρης έξω από το ναό, με ξίφος γυμνό, ο οποίος καταδίωξε τους επίδοξους σφαγείς. Εκείνοι τράπηκαν πανικόβλητοι σε φυγή.
Ήταν ο Άγιος Μηνάς.
Από τότε οι Μουσουλμάνοι της πόλης τον ευλαβούνταν και προσέφεραν δώρα στο ναό του.
δ) Το θαύμα στον πατήρ Γεώργιο (Χατζη-Γεώργη)
Ο Γέρων Χατζη-Γεώργης, ο μέγας ασκητής του Αγίου Όρους, έμενε για χρόνια στο Κελί του Αγίου Δημητρίου και Αγίου Μηνά.
Κάποτε, κατά λάθος, κατάπιε μια μεγάλη βελόνα. Προσευχήθηκε στον Άγιο Μηνά, και ο Άγιος παρουσιάστηκε, άπλωσε το χέρι στο λαιμό του και έβγαλε την βελόνα.
ε) Το θαύμα στο Ελ Αλαμέιν (1942)
Το 1942, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην περιοχή του Ελ Αλαμέιν, όπου υπήρχαν τα ερείπια ναού του Αγίου Μηνά, πολλοί στρατιώτες είδαν τον Άγιο:
να εξέρχεται από τον ναό,
να οδηγεί καραβάνι με καμήλες,
και να εισέρχεται στο στρατόπεδο των εχθρών.
Οι εχθρικές δυνάμεις κατατρόμαξαν, το ηθικό τους κατεδαφίστηκε και οι Σύμμαχοι νίκησαν.
Σε ευγνωμοσύνη προς τον Άγιο, ο χώρος παραχωρήθηκε στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, και ο ναός ξαναχτίστηκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου