Βασιλόπουλος Χαράλαμπος — Ἀρχιμανδρίτης
Στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, ἀγαπητὲ ἀναγνώστα, ἔχουν λάμψει ἐξαιρετικὲς μορφὲς Ἁγίων καὶ Μαρτύρων, ποὺ τὴν ἐλάμπρυναν μὲ τὰ κατορθώματά τους τὰ ὑπεράνθρωπα. Ἄνθρωποι διαφόρων ἡλικιῶν, παιδιὰ καὶ ἄνδρες καὶ γέροι κατάλευκοι, διαφόρου μορφώσεως καὶ κοινωνικῆς τάξεως, ἐπαγγέλματος καὶ καταγωγῆς, ἀπὸ τὸν ἴδιο πόθο καὶ τὰ ἴδια ἰδανικὰ κινούμενοι, ἔδωσαν τὴ ζωή τους γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
Μεταξὺ ὅλων αὐτῶν τῶν πολυάριθμων ταγμάτων τῶν Μαρτύρων, εἶναι καὶ ἡ τάξις τῶν στρατιωτικῶν. Μεγάλες μορφές—ὅπως οἱ μεγαλομάρτυρες Δημήτριος, Γεώργιος, Εὐστάθιος, Μερκούριος, Μηνᾶς κ.ἅ.—κατέδειξαν ὅτι δὲν ἔχει καμμιὰ σημασία ἡ ἐργασία καὶ ἡ ἀπασχόληση ἡ καθημερινὴ γιὰ τὴν ἁγιότητα καὶ τὴν Χριστιανικὴ ζωὴ γενικώτερα.
Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον «ὅπου θέλει πνεῖ» (Ἰωάν. γ’ 8), ἀνεξαρτήτως ἐποχῆς, τόπου καὶ ἐθνικότητος, ἡλικίας καὶ φύλου. Ἑπομένως καὶ σήμερα… ὁ ἁγιασμός μας νὰ γίνει ὁ διακαὴς πόθος μας καὶ τὸ ὕψιστον ἰδανικόν.
Βίος τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Μηνᾶ
Ἐγκαταλείπει τὸ στράτευμα.
Ὁ Ἅγιος Μηνᾶς ἔζησε στὴν ἐποχὴ τοῦ βασιλιᾶ Μαξιμιανοῦ καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο, οἱ δὲ γονεῖς του ἦταν εἰδωλολάτρες. Ὅταν ἐνηλικιώθηκε, γράφτηκε στὴν τάξη τῶν στρατιωτικῶν. Ὑπηρέτησε στὰ βασιλικὰ στρατεύματα, στὰ Νούμερα τὰ λεγόμενα Ρουταλικά, ὑπὸ τὸν ἡγεμόνα Ἀργυρίσκο, στὸ Κοτυάειο τῆς Φρυγίας.
Ἐκεῖνο τὸν καιρὸ ὁ Ταξίαρχος Φιρμηλιανὸς μάζεψε στρατιῶτες καὶ ἐπῆγε στὴν Μπαρμπαριὰ (Β. Ἀφρική). Ο Ἅγιος Μηνᾶς ξεχώριζε γιὰ ἀνδρεία καὶ φρόνηση. Ὅταν ἐδόθη διαταγὴ νὰ συλλαμβάνονται καὶ νὰ βασανίζονται οἱ Χριστιανοί, ἔφυγε στὸ βουνό πάνω ἀπὸ τὸ Κοτυάειο, προτιμώντας νὰ ζῇ μὲ τὰ θηρία ἀπὸ τὸ νὰ συμπορεύεται μὲ τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖ ἠσκείτο μὲ νηστεία, ἀγρυπνία, προσευχή καὶ ἄναψε στὴν καρδιὰ του ὁ πόθος τοῦ μαρτυρίου.
Ὁμολογία ἐνώπιον τοῦ ἡγεμόνος.
Σε μεγάλη ἑορτή τῶν εἰδωλολατρῶν κατέβηκε καὶ ἐκήρυξε: «Ἕνας εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεός, ὁ Χριστός· τὰ εἴδωλά σας εἶναι ξύλα ἀναίσθητα». Συνελήφθη καὶ ἤχθη ἐνώπιον τοῦ Πύρρου. Ὁ Ἅγιος ὁμολόγησε παρρησίᾳ τὴν πίστη του καὶ ἐπικαλέσθηκε τὸν λόγο: «Ὅστις μὲ ὁμολογήση ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων…».
Βασανιστήρια σκληρά.
Δεσμοί, τέντωμα μελῶν, ῥαβδισμοί, σιδερένια νύχια, καύσεις μὲ λαμπάδες· ὁ Ἅγιος καρτερεῖ καὶ ἀντιτάσσει τὴν Γραφή: «Μὴ φοβεῖσθε ἀπὸ τῶν ἀποκτεινόντων τὸ σῶμα…». Σε ἔλεγχον τοῦ Πύρρου ἀποκρίνεται: «Τίποτε δὲν μὲ χωρίζει ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ».
Μαρτυρικὸ τέλος.
Μετὰ ἀδιάκοπα βάσανα, καταδικάζεται εἰς ἀποκεφαλισμόν. Πρὸ τῆς θανατώσεως ἱκέτευσε τοὺς Χριστιανοὺς νὰ μεταφέρουν τὸ σῶμά του εἰς Αἴγυπτον. Ἀποκεφαλίσθη 11 Νοεμβρίου, τὸ σῶμα ἐρρίφθη εἰς πῦρ· τὰ ἱερὰ λείψανα ἐμεταφέρθησαν εἰς Αἴγυπτον.
Θαύματα
1) Ὁ ἀργυροῦς δίσκος καὶ ἡ θαυματουργὸς διάσωσις.
Πλούσιος ὑπέσχετο δίσκον εἰς τὸν Ναόν τοῦ Ἁγίου· ἀπληστία ἔφερε ἀντιστροφήν. Στο πλοῖο ὁ ὑπηρέτης ἔχασε τὸν δίσκο στὴ θάλασσα καὶ ἔπεσε καὶ ὁ ἴδιος· ἐσώθη θαυμαστῶς ὑπὸ τριῶν ἀνδρῶν: Ἅγιος Μηνάς (στρατιώτης), Ἅγιος Βίκτωρ (νεανίας), Ἅγιος Βικέντιος (διάκονος), φέροντας καὶ τὸν δίσκο. Ἐπηκολούθησε μετάνοια καὶ ἀπόδοσις τῆς εὐχῆς.
2) Ἰάσις χωλοῦ καὶ βωβῆς.
Κατὰ τὸ μεσονύκτιον ὁ Ἅγιος ὑπέδειξε στὸν χωλὸ νὰ πάρῃ τὸ σκέπασμα τῆς βωβῆς· ἐκ φόβου ἐκράξατο ἡ γυνή καὶ ἔφυγε τρέχοντας ὁ χωλός· ἰάθησαν ἀμφότεροι.
3) Ὅρκος ἐν τῷ Ναῷ καὶ ἡ ἀποκάλυψις.
Ἑβραῖος ἐμπιστεύεται χρήματα εἰς φίλον Χριστιανόν, ὃς ἐψεύσατο ἐπ’ ὅρκῳ ἐν τῷ Ναῷ. Ἀμέσως ἐπενήργησεν ὁ Ἅγιος: ἐνεφανίσθη «ταχύς καβαλλάρης» εἰς τὴν οἰκίαν, ἐπέστρεψε κλειδὶ, σφραγίδα καὶ βαλάντιον. Ἐπηκολούθησαν βάπτισμα τοῦ Ἑβραίου καὶ μετάνοια τοῦ Χριστιανοῦ.
4) Τὸ 1826 στὸ Ἡράκλειο Κρήτης.
Σχεδιαζομένη σφαγὴ Ἀναστασίμου ἐν τῷ Μητροπολιτικῷ Ναῷ Ἁγ. Μηνᾶ ἐματαιώθη: ἐφάνη γέρων ἱππεὺς περιτρέχων μὲ γυμνὸ ξίφος· οἱ Τοῦρκοι ἔφυγον ἔντρομοι. Ἀπὸ τότε τιμὰται τὸ θαῦμα τὴν Τρίτην τῆς Διακαινησίμου μὲ ἔκθεσιν λειψάνου.
5) Ἐλ Ἀλαμέιν, 1942.
Κατὰ τὸν Β΄ Παγκόσμιον πόλεμον, πλησίον τοῦ ἐρειπίου Ναοῦ τοῦ Ἁγίου, ἐθεάθη ὁ Ἅγιος ἐξάγων καμήλους (ὡς ἐν παλαιᾷ τοιχογραφίᾳ). Ἐπικράτησε πανικός ἐν τοῖς ἐχθροῖς· ἡ νίκη τῶν Συμμάχων ἐστερεώθη. Ὡς ἀντίδωρον παρεχωρήθη ὁ τόπος εἰς τὸ Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας γιὰ ἀνοικοδόμησιν Ναοῦ καὶ Μονῆς.
Ἡ Ἐκκλησία τιμᾷ τὴ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ τῇ 11ῃ Νοεμβρίου.
Ἀπολυτίκιον (Ἦχος πλ. α’. «Τὸν συνάναρχον Λόγον»)
Τοὺς μεγίστους ἀγῶνας τοῦ μαρτυρίου σου, καρτεροψύχως ἀνύσας Μεγαλομάρτυς Μηνᾶ, οὐρανίων δωρεῶν λαμπρῶς ἠξίωσαι, καὶ θαυμάτων αὐτουργός, ἐκ Θεοῦ ἀναδειχθεῖς, προστάτης ἡμῖν ἐδόθης, καὶ βοηθὸς ἐν ἀνάγκαις, καὶ ἀντιλήπτωρ ἐναργέστατος.
Κοντάκιον (Ἦχος δ’. «Ἐπεφάνης σήμερον»)
Τῆς στρατείας ἤρπασε τῆς ἐπικήρου, καὶ ἀφθάρτου ἔδειξε, σὲ ἀθλοφόρε κοινωνόν, Μηνᾶ Χριστὸς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου