Κύριε μου, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με

Πέμπτη 27 Απριλίου 2017

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός: «Οι εφηβικοί έρωτες και η Οικογένεια»

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 25 Απριλίου 2017, η τέταρτη ομιλία στη Σχολή Γονέων της Ιεράς Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης. Ομιλητής ήταν ο Πρωτοπρεσβύτερος Θεμιστοκλής 
Μουρτζανός, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος και Υπεύθυνος Νεότητος της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας και Εκπαιδευτικός, προσκληθείς υπό του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. κ. Παύλου, που ανέπτυξε το θέμα: «Οι εφηβικοί έρωτες και η Οικογένεια».

Ο π. Θεμιστοκλής στην πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία του μεταξύ άλλων ανέφερε και τα εξής:

«…Η αποϊεροποίηση του σώματος έχει χαλάσει και την έννοια της εγκράτειας. Αν μιλήσεις σήμερα για εγκράτεια γελάνε. Εγκράτεια σημαίνει να μην έχεις ολοκληρωμένες σχέσεις, να μην έχεις σχέσεις ερωτικές, παρά μονάχα στο γάμο. Και μέσα στο γάμο ισχύει η εγκράτεια. Για την Εκκλησία μερικά πράγματα είναι αυτονόητα. Για τα παιδιά, είναι αφύσικα. Έτσι έχουν μάθει. Η τηλεόραση και το διαδίκτυο, αυτά τα πρότυπα δείχνουν. Κανείς, όμως, δεν λέει σ’ αυτά τα παιδιά ότι, το να σε χρησιμοποιούν και να χρησιμοποιείς το σώμα σου ηδονικά, δεν σου δίνει δυνατότητα να μοιραστείς ζωή με τον άλλον, αγάπη, σταυρό, ευθύνη, χαρά και λύπη. Ότι, όσες σχέσεις και να ’χεις κάνεις, ακόμη κι ένα μεγάλο κακό στον εαυτό σου, τον συνηθίζεις στην προχειρότητα και στην ευκολία. Δοκιμάζω, λέει, δεν πειράζει. Δοκιμάζεις, ναι, αλλά αυτός που δοκιμάζει συνέχεια, φθείρεται, και όταν έρθει η ώρα, είναι δύσκολο να είναι έτοιμος να πει: «Αυτός είναι που μου ταιριάζει, αυτή είναι που μου ταιριάζει», γιατί έχει μάθει ότι, η εγκράτεια είναι κακό πράγμα, είναι οπισθοδρομική κατάσταση, ενώ είναι σωτηρία…

Ένας ο οποίος έχει ευτελίσει τον έρωτα, και λέει, σήμερα μ’ αυτόν, αύριο με εκείνον, αύριο με τον άλλον, σήμερα μ’ αυτήν, αύριο μ’ εκείνη, αύριο με την άλλη, δεν μπορεί εύκολα να διακρίνει ποιος ή ποια είναι, σε ποιον αξίζει αληθινά να δώσει την καρδιά του.

Ανησυχούν οι γονείς σήμερα; Βεβαίως ανησυχούν. Δεν χωράει ιδιαίτερη λογική μπροστά στο θέλω και στο θέλημα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια για επικοινωνία.

Να σας ανησυχεί, όταν βλέπετε τα παιδιά σας στην εφηβεία να πέφτουν στους βαθμούς στο σχολείο. Έχουν απώλεια συγκέντρωσης. Το μυαλό τους είναι από εδώ και από εκεί. Αν δεν σας έχουν πει τι συμβαίνει, ψάξτε το λιγάκι.

Θα δείτε πολλές φορές – γιατί είναι και θέμα χαρακτήρα παιδιών – τα παιδιά σας να μιλάνε στο κινητό ώρες. Δεν είναι ανάγκη να έχουν τα ίδια κάτι. Συμβουλεύουν φίλους τους ή φίλες τους, σχετικά μ’ αυτά τα θέματα, αλλά χάνουν πολύ χρόνο. Και πρέπει λίγο ο γονιός να παρεμβαίνει εκεί πέρα. Να ελέγχεις τι έκανες με το Σχολείο σου, με τις υποχρεώσεις σου, με τις ευθύνες σου. Καλές οι φίλες σου, πρώτα όμως θα πρέπει να κοιτάξεις το δικό σου το δρόμο. Και στην απάντηση του παιδιού, θέλει λίγο επιμονή και λίγο αυστηρότητα.

Και μερικές προτάσεις:

Πρώτον, ψυχραιμία, μπροστά στους έρωτες των παιδιών μας. Θέλει ψυχραιμία, δεν ήλθε το τέλος του κόσμου.

Δεύτερον, προσευχή. Πολλή προσευχή. Να μας φωτίζει ο Θεός τι θα λέμε και πότε θα μιλήσουμε.

Τρίτον, διάλογος με ειλικρίνεια. Μην ξεχνάμε, πώς ήμασταν εμείς στη δική μας εφηβεία. Έχει σημασία αυτό.

Τέταρτον, κατανόηση. Ν’ ακούμε τα παιδιά. Αλλά θα επιμείνω σε μια λέξη κι αλήθεια. Δεν μπορεί τα παιδιά να παίζουν με το σώμα τους, υπάρχουν κίνδυνοι εγκυμοσύνης, υπάρχουν κίνδυνοι αποπλάνησης, υπάρχουν κίνδυνοι παρενοχλήσεων, υπάρχουν κίνδυνοι αποπροσανατολισμού. Αυτά όλα δεν είναι αστεία πράγματα. Κι ένας γονιός δεν μπορεί να πει, έ, δεν πειράζει. Τι να κάνουμε; Έτσι είναι η ζωή. Όχι, να επισημάνεις την πραγματικότητα. Μπορεί να είναι «εις ώτα μη ακουόντων». Ξέρετε όμως κάτι, αύριο το παιδί σας και το παιδί μου, δεν θα γυρίσει να μου πει ξέρεις μπαμπά δεν μου πες. Αφού έβλεπες γιατί δεν μου έλεγες κάτι; Μην αρχίσετε, σεβάστηκα την ελευθερία σου, παιδί μου, δεν υπήρχε περίπτωση να με ακούσεις, ή επιχείρησα να σου μιλήσω αλλά δεν μ’ άκουσες. Να επιμείνεις να χτυπήσεις ξανά την πόρτα. Να πεις έλα δω, είμαι γονιός σου, θα σου πω πέντε πράγματα. Πες μου εσύ, θα σου πω κι εγώ. Αν θα φας τα μούτρα σου, έχεις την ευθύνη, αλλά εγώ όμως πρέπει να στα πω, δεν μπορώ να σ’ έχω αφήσει έτσι ανενημέρωτο.

Όριο κατά την γνώμη μου, είναι η εκπλήρωση των υποχρεώσεων του εφήβου. Αυτό θέλω λίγο να το κρατήσουμε. Δηλαδή, το παιδί, προφανώς, δεν μπορείς να το αποτρέψεις από το να ερωτευτεί και ούτε είναι σωστό, εδώ που τα λέμε, αλλά δεν πρέπει να το επιτρέψεις να είναι στις υποχρεώσεις του αμελής. Να κάνει κοπάνα στο σχολείο, κοπάνα από το φροντιστήριο. Να πηγαίνει αδιάβαστο, τη προφάσει του έρωτος. Άμα αντέχεις να βάλεις όλα τα καρπούζια κάτω από τη μασχάλη σου κάν’ το, αλλά στο σπίτι υπάρχει κανόνας. Δεν μπορεί να μην υπάρχει κανόνας. Το παιδί να είναι ελεύθερο, στο όνομα της ελευθερίας και του φιλελευθερισμού.

Η επισήμανση της ευθύνης στον έρωτα, ότι ο έρωτας δεν είναι σταυρός. Είναι χαρά αλλά έχει και ευθύνη.

Η βοήθεια στα λάθη των παιδιών. Βέβαια, στις δυσκολίες που έχουμε είναι όταν το παιδί απογοητεύεται από έναν έρωτα. Μεγάλη υπόθεση. «Στα ’λεγα εγώ». Το ’χασες. Το ’πες αυτό; Το ’χασες. Το ξέρει ότι του τα ‘λεγες. Δεν χρειάζεται, θριαμβευτής εσύ, να πεις «στα ‘λεγα εγώ, που δε μ’ άκουσες, καλά να πάθεις». Δεν το βοηθάς έτσι. Μπορείς ν’ ανοίξεις την αγκαλιά σου; Να τ’ αφήσεις να κλάψει; Να του πεις δεν πειράζει; Δες τι έφταιξε. Κι αν θέλεις να το κουβεντιάσουμε κι όλας. Να θυμηθούμε και να δούμε. Για να ωριμάζεις. Αλλά όταν η αγκαλιά του γονιού είναι κλειστή και ο γονιός θέλει τη δικαίωσή του, επειδή του τα ‘λεγε, και όχι μόνο στον έρωτα αλλά και σ’ όλα τα θέματα, δεν κάνει τίποτα, δεν χτίζει καμία γέφυρα.

Έχει σημασία και η επικοινωνία με τους γονείς, τους άλλους γονείς της παρέας του παιδιού μας. Μη το παραθεωρείτε αυτό. Να ξέρετε, υπάρχουν κι άλλοι γονείς. Μπορεί να ανησυχούν κι άλλοι γονείς, όχι μόνον εμείς. Έχει σημασία να ξέρουμε ποιοι είναι οι γονείς των παιδιών, που κάνουν παρέα με τα παιδιά μας, ή που τα παιδιά μας κάνουν παρέα μαζί τους. Μπορεί να βοηθήσει σε πολλά στοιχεία αυτό.

Θα πω και κάτι άλλο. Μία από τις μεγάλες δυσκολίες του έρωτα είναι η πιστότητα. Και η ηλικία της εφηβείας δεν έχει πολύ πιστότητα. Σήμερα είναι έτσι, αύριο είναι αλλιώς. Μήπως, όμως, τα παιδιά θα πρέπει να βλέπουν στο σπίτι το παράδειγμα του πιστού έρωτα ανάμεσα στους γονείς. Ένα παιδί το οποίο βλέπει μία άστατη οικογένεια, μια κακή σχέση γονέων, μια κακή ποιότητα σχέσης, γιατί το ίδιο να κρατηθεί σταθερό σε σχέσεις; Γιατί να αναζητεί μια καλή σχέση; Ξέρετε, αυτό που λένε, ο μπαμπάς και η μαμά είναι παράδειγμα; Είναι παράδειγμα, έτσι, όπως και να ’χει. Όταν ένα παιδί βλέπει ότι οι γονείς του είναι αγαπημένοι, ότι παλεύουν και στις δυσκολίες να βρουν λύσεις, καταλαβαίνει ότι ο έρωτας έχει σημασία να είναι. Είναι σημαντικός να είναι με έναν άνθρωπο που αγαπάς και νοιάζεσαι. Και υποσυνείδητα περνάει μέσα στην ψυχή του αυτό ότι, πρέπει να βρω έναν ή μία που, να μου δώσει μία καλή σχέση, όπως έχουν οι γονείς μου, που θα μ’ αγαπάει και θα τον αγαπάω, που δε θα είμαι βιαστικός.

Ο έφηβος πρέπει να πιστέψει στην προσωπική του αξία, να μάθει να σέβεται το σώμα του. Και να τονιστεί σ’ αυτόν εγκαίρως ότι, δεν ενηλικιώνεται όταν δίνεται σεξουαλικά, αλλά όταν μπορεί ν’ αγαπήσει. Τότε μεγαλώνει αληθινά.

Θα έλεγα ότι και κάποια παραδείγματα Αγίων βοηθούνε, όχι μόνο στην έννοια της εγκράτειας αλλά στην έννοια του προσανατολισμού στη ζωή. Έχω στο νου μου το παράδειγμα της Αγίας Μαρίνας. 15 χρονών μαρτύρησε για το Χριστό. Μια κοπέλα, η οποία παρέμεινε εν παρθενία και είχε έναν ηρωισμό στην ψυχή και στην καρδιά της. Δηλαδή, τι έκανε αυτό το κορίτσι; Είχε ένα σκοπό στη ζωή της. Την αγάπη του Θεού. Δεν θέλω να μείνω σ’ αυτό το σκοπό μόνο.

Κάθε σκοπός βοηθάει τον έφηβο να πατάει στα πόδια του. Να μη χρησιμοποιεί δηλαδή τον έρωτα, τη σχέση, ως υποκατάστατο αυτού που δεν έχει. Πολλά παιδιά τα βλέπω στο σχολείο, που είναι κακοί μαθητές, κάνουν εύκολα σχέσεις, γιατί δεν τους νοιάζει το σχολείο, δεν έχουν στόχους στη ζωή τους. Άρα, τι θα κάνουνε; Κάπως πρέπει να περάσουν τον καιρό τους. Το να βάζεις στόχους είναι σημαντικό. Γιατί, ξέρεις να πατάς στα πόδια σου. Αν βάλεις στόχο το Θεό, ακόμα καλύτερα…».

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. κ. Παύλος ευχαριστώντας τον ομιλητή ανέφερε τα εξής: «Ο π. Θεμιστοκλής μας μίλησε σαν πατέρας, σαν εκπαιδευτικός, σαν κληρικός δηλ. με πάρα πολλές εμπειρίες και μας επεσήμανε πάρα πολύ σημαντικές λεπτομέρειες τις οποίες συνήθως δεν τις προσέχουμε και μάλιστα πιστεύοντας ότι εμείς τα ξέρουμε όλα.

Θέλω να τον ευχαριστήσω για όσα μας είπε και το πόσο σκέφτεται σωστά, δείχνει από το ενδιαφέρον που έχουν τα νέα παιδιά να συνομιλούν μαζί του».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου